زیبایی ها را ببینیم - صفحه 26

به نام خدا، سلام.

وقتِ استراحته ولی دلم گفت قبلِ خواب بنویس.

قبلش کامنت خوندم و نوشتم، الانم اینجام.

جایی که کانون توجهم رو میاره به سمت زیبایی ها و نکات مثبتِ روز و زندگیم.

امشب ( 22 شهریور) رفتیم تولد 18 سالگی خواهر زاده ی عزیز و هنرمندم ثمین جان.

اولش از لحاظ روحی تو منگنه بودم ولی بعد از رهایی و شجاعتِ تغییر، خیلی خیلی لذت بردم از مهمونی.

حسابی شادی کردم با سمانه.

رقصیدم با سمانه.

خندیدم با سمانه.

عکس و فیلم گرفتم با سمانه.

خنده و شوخی و شادی کردم با سمانه.

راحت بودم با سمانه.

دوست داشتم سمانه رو.

چند تا سلفی از خودم گرفتم دیدم چه جالب، چقدر baby face شدم تو عکس، تو گویی که من نیستم که 2 ماه دیگه داره 37 سالم پر میشه :)

ماشاءالله قالیِ کرمون، سن ام انگار کمتر هم شده تو عکس.

فضایی شاد، خوراکی های خوشمزه و متنوع، مهمانی و میزبانیِ شاداب. رقص و شادی و خنده…

الهی شکر.

الهی شکر که شادی رو خلق کردم برای خودم امشب.

خدا رو شکر که نهایت تلاشمو کردم خودمو بپذیرم و شادی کنم با خودم، با سمانه جان صوفی.

بعدش اومدم خونه مامانم که بمونیم.

الهی شکر برای لباس نارنجیِ خوشگلی که پوشیدم.

الهی شکر برای همسر خوبم.

الهی شکر برای پسر قند عسلم.

الهی شکر برای سلامتیِ عزیزانم.

الهی شکر برای کنترل ذهن امروزم.

الهی شکر برای نشانه ی خوب، برای تغییر شرایط شغلیِ همسرم.

خدایا تو به هر غیب آگاهی، لطفا خودت چراغ روشن کن جلوی پامون تا بهتر ببینیم مسیرمون رو.

الهی امین.

دعای خیر میکنم برای عزیزانم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

بارالها، سپاس گزارم.

به نام خدا، سلام.

قشنگی های امروز:

-با خودم خوب و درست صحبت کردم، احساس گناه و سرزنش رو گرفتم از خودم در گفتگوهای ذهنیم.

– لباس جدید حافظ جون رو تنش کردم امروز، فداش بشم من.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

– نهارِ اماده داریم.

– با حافط جون بازی کردم، عکس و فیلم یادگاری از لحظاتمون گرفتم.

– کامنت های دوستانم رو خوندم.

– به قول نفیسه جان که تو کامنتش خوندم و برام یاداوری شد:

تلاش میکنم فقط امروز رو زندگی کنم و حسابی لذتش رو ببرم.

– با حافظ جون فایلِ لایو2 رو شنیدیم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت.

به نام خدا

سلام

میخوام خودمو تحسین کنم برای اقدامات جالبی که انجام میدم.

امروز عصر کنکاش کردم تو تلویزیونمون برنامه بروزرِ گوگل رو دانلود کردم و بعد وارد سایت شدم، بعد وارد کاربری ام شدم و کلی ذوق کردم.

برای اولین برنامه هم یکی از قسمتهای زندگی در بهشت رو برای اولین بار و به صورت آنلاین از تلویزیون دیدم نه با هارد مثل گذشته.

خیلی ذوق کردم.

چون اسان شدم بر اسانی.

و از این به بعد میتونم مستقیم از طریق خود سایت فایلهای تصویری یا صوتی رو از تلویزیون مون ببینم.

میتونم کامنتها و کلا هر متنی رو از صفحه بزرگ تلویزیون ببینم و این برام خیلی جذابه.

الهی شکر که به وای فای وصل میشه.

الهی شکر که اپلیکیشن داره.

الهی شکر که browser داره و میتونم سرچ کنم.

الهی شکر که تلویزیون الان نقشِ یه مانیتور بزرگ رو ایفا میکنه.

الهی شکر که من عاشق دنیای تکنولوژی هستم و کنکاش میکنم.

من همیشه لذت میبرم که خودم در دنیای تکنولوژی کنکاش کنم و یاد بگیرم.

الهی شکرت برای نعمتِ مادر عزیزم.

الهی شکرت برای قورمه سبزی فوق العاده ای که امشب نوش جان کردم.

الهی شکرت برای قیمه ی فوق العاده ای که دیروز پختم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت.

یا الله

سلام

قشنگی های زندگیم، امروز…

خدایا شکرت برای تمام لحظاتی که عشق و عاشقی داریم با حافظ جون.

خدایا شکرت برای کلِ وجودش.

خدایا شکرت که با عمه ام تماس گرفتم، صداشو شنیدم و الحمدالله بهتر شده شرایط جسمانیش.

خدایا شکرت برای شامِ فوق العاده ی امشب، ساندویچِ خانگیِ کوکو سبزی با مخلفاتش.

خدایا شکرت برای خوابِ عصرگاهیِ امروز کنار حافظ جانم.

خدایا شکرت برای همسر مهربانم، عصر بعد از کار که میاد خونه، حافظ رو میبره بیرون تا من بخوابم.

شب هم وقتی به حافظ شیر میدم، بادگلوشو میگیره و میخوابوندش.

خدایا شکرت برای سلامتی مون، هر روز هم شکر کنم برای سلامتی مون کمه.

یه درس واسم مرور شد:

کمال گرایی نمیذاره تو چیزهای خوب در یک پروژه رو ببینی و دقیقا دست میذاره روی عیب یا نقصِ محدود و کوچک.

یعنی اون همه خوبی و حُسن به چشم نمیاد، یه ایراد کوچک خیلی بزرگ جلوه میکنه و نمیذاره شیرینی اون مسیله رو درک کنی.

مثلا یه شخص بهت این همه مهربونی میکنه، توجه میکنه، هواتو داره، ولی فقط یه حرف کوچولو بزنه که باب میلت نباشه، اون بنده خدا میشه بده…

خب چه باید کرد؟

صادقانه، نکات مثبت اون چیز یا فردی که اون لحظه حالت رو داره بد میکنه بشمار…

بزن رو دست کمال گرایی.

بهبود گراتو بیدار کن.

مرسی.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت.

به نام خدا

سلام.

حرف هایی دارم در رابطه با دوره احساس لیاقت، اما نمیدونم کجا بنویسمش.

خدایا هدایتم کن به محل مناسبش.

جدیدا دارم روی خودم دقیقتر کار میکنم که چه زمانی از حرف یا رفتار دیگران ناراحت میشم؟

یا ترس از قصاوتشون دارم نسبت به کلام یا عمل خودم.

یا اگه اشتباهی رخ بده (شاید هم اشتباه نباشه) و من در ادامه چه طوری فکر کنم داخل ذهنم و چه واکنشی بروز بدم؟

اینکه از درون بگم اشکالی نداره.

وقتی از داخلم به خودم بگم و جا بیوفته که من باید از داخل بهبود پیدا کنم، لاجرم به بیرون هم همینو میگم.

اما نه سفارشی که به دیگران اثبات کنم.

بلکه درونی.

یه فکر دیگه که خیلی کمکم کرده و میکنه، قبل از باور کردن حرف دیگری، اینه که داخل ذهنم بگم این نظر و برداشت اون آدمه، محترمه، شاید درست باشه شاید غلط.

دعوا و توجیه کردن نداریم که.

نمیخواد به زور و رگ گردنِ ضخیم شده ثابت کنی نظر یا برداشتِ اون غلطه و نظر تو درسته.

سمانه جان رعایتِ همین دو تا نکته و مرور بیشترش تو ذهنت باعث میشه تو مواجهه با ادمها بهتر رفتار کنی با شخصِ خودت.

مهربان تر باشی با خودت.

تو دوره یه چیز باحال خوندم:

وقتی احساست خوبه، یعنی احساس ارزشمندی و لیاقت داری.

وقتی احساست بده، یعنی احساس بی لیاقتی و غیر ارزشمندی داری.

این نکته مثل بمب ترکید تو ذهنم از بس که جالب و مهمه.

من طی دو مرحله که نیم ستاره ام کم شده بود و بازگشت، الان دوباره بازگشتم به 4/5 ستاره بودن.

خب اعتراف میکنم، دوست دارم ستاره ام بیشتر باشه و کم نشه.

الان قدرِ همین نیم ستاره که در نوسان، از دستش دادم و مجدد برگشت رو بهتر میدونم.

دقیقا مثل نعمتهایی میمونه که تا دارم، عادت میکنم و نمیبینم، میخوام بیشتر شن.

و وقتی از دستشون میدم تازه قدرشون رو بهتر میدونم وقتی برمی گردن.

من خوشحالم که این صفحه پاتوقِ منه، یعنی هر چی بخوام بنویسم و ردپا بذارم، دوست دارم اینجا باشه، این صفحه تخصصی تبدیل شده به دفتر خاطراتِ من از لحظاتم.

الهی شکر که کامنت های عالی و کاربردی میخونم تو سایت.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

خدایا ازت ممنونم که هستی.