روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 5 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند بخشنده ی روزی گستر

سلام عرض میکنم خدمت استادعزیزم وسپاسگزارم ازشما بابت این آگاهی های ناب

این فایل رو از روزی که روی سایت اومد من بالای پنجاه بار گوش دادم،اگه فقط به آگاهی های همین فایل با ایمان صددرصد به اینکه همین اصل است،عمل کنیم بخدا قسم نعمتهای خداوند خودبخود و به صورت طبیعی روانه ی زندگیمون خواهد شد

ازوقتی که سعی کردم به آگاهیهای ای فایل به صورت عملی درزندگیم اجراکنم،خیلی مورد سرزنش مامانم قرارگرفتم

چون مامانم اصولا یک فرد بسیار احساساتیه،و یجورایی تأیید وحرف دیگران بسیار توزندگیش براش مهمه،بخاطرهمین وقتی توی فامیل کسی دچار بیماری،تصادف یا هرمشکلی که مواجه میشه،تلفن به زنگ میشه تا منو خواهرم هم باایشون خونه ی فلانی بریم و با طرف همدرد بشیم

واگه کوچکترین مقاومتی باایشون کردیم یابحث به دعوا کشیده میشه یااینکه باناراحتی تلفن رو قطع میکنه

و دیدگاهش اینه که آدم باید همدرد دیگران بشه تا موقع مشکلات خودمون دیگران هم همدردمون باشن،وگرنه اگه همدردشون نشیم و یروزی اونا بخوان باما همدرد بشن مایه ی خجالت مامیشه!

حساب کنید اینجوری پدرمادرما ازگذشتگان دارن این بار سنگین دیدگاه رو با یک گاری زهوار رفته بردوش میکشند

اونها همیشه درانتظار یک اتفاق ناخوشایند برای خودشونن که حتتتما بادیگران همدرد بشن،تادیگران هم درآینده بااونها همدرد…..

این مدتی که همسرم زانوش بامشکل برخورده بوده،از اولین ساعتی که وارد خونه شد و گفت زانوم توبازی آسیب دیده،انقدر ریلکس بهش نگاه کردم که خودم از خودم تعجب کردم

بااینکه واقعامشکلش جدی بود و یک هفته تمام ازین دکتر به اون دکتر میرفت،و هردکتری یک نظری برای زانوش داشت

اما واکنش من چی بود،،انگار که اصلا هیچ اتفاقی نیوفتاده بود،و برای اینکه تماس تلفنی ایشون زیاد شده بود و دیگران زیادبهش تماس میگرفتند تاجویای حالش باشن،من آگاهانه تصمیم گرفتم که به مغازه ی همسرم برم تا هم ازین حرفهای منفیی که همسرم پشت تلفن به دوستو رفیقش تکرارمیکرد به دورباشم،همین که توی مغازه ی ایشون کلی خودمو از لحاظ عزت نفس و اعتمادبنفس رشد بدم و چقدر این روزها واقعا من ازهمه لحاظ رشد کردم

وقتی مامانم بهم زنگ میزد که جویای حال همسرم بشه،من درجوابش میگفتم مامان من خبرندارم اگه میخوای دقیق بدونی چی بهش میگذره ازخودش بپرس…

یعنی منتظربود من این حرفو بزنم،چنان دادوبیدادی بامن به راه انداخت،به من گفت تو یک آدم بی احساس و بیخیالی واینکه همسرت برات مهم نیست که این حرفو میزنی

یلحظه تحت تأثیرحرفش داشتم قرارمیگرفتم و باخودم گفتم نکنه واقعا کارمن اشتباه باشه،فوری اومدم این فایل رو گوش دادم بارها گوشش دادم،بایک فایل دیگه به نام صحبت نکردن درمورد مشکلات که من عاااشق اون فایلم…

بعد دیدم نه من واقعا تغییرکردم،من آدمی بودم که همسرم هرموقه درگیر یک سرماخوردگی خفیف میشد،باورتون نمیشه ساعتها گریه میکردم و هزاران فکر نازیبا به سرم میخورد که نکنه سرماخوردگیش دچار مشکل بزرگی بشه

ولی الانِ خودم رو‌که باگذشتم مقایسه میکنم میبینم واقعا نمیتونم دلسوز عزیزترین کسم هم باشم،اصلا انگار با شخصیتِ الانم درتضاده دلسوزی کردن،یا ترحم دیگران رو به خودم جلب کردن…

من واقعادوست ندارم حتی اتفاقی هم که برای عزیزترین فرد خانوادم میوفته بخوام اون رو مورد قضاوت قراربدم،اما واقعا بایک نگاه گذرا به رفتارهاشون کاملا میفهمم دلیل اتفاقات زندگیشون رو…

مثلا همسرم که دچار این آسیب دیدگی زانوشد،مدتها بود که همسرم وقتی ازمغازه به خونه میومد به من میگفت فلانی اومد از زندگیش برام دردودل کرد چقدر دلم براش سوخت،فلانی اومد مغازه پاش فلان مشکلو داشت،نمیدونم فلانی اومد گفت میخوام ازهمسرم طلاق بگیرم،توخونه نشسته وکار نمیکنه،و همسره من یجورایی دایه ی دلسوز تر ازمادر برای مشتریهاش شده بود و هرموقه میخواست سره حرف رو برای‌من هم باز کنه جوری خودمو به اون راه میزدم که میفهمید من علاقه ای به شنیدن مشکلات دیگران ندارم

خلاصه که نتیجش این شد که خودش توشرایطی افتاد که پاش کاردستش داد وتوی خونه به مدت بیست روز نشست،و کارهای مغازش رو من انجام میدادم

استاد هنوز نتونستم خیلی دقیق عمل کنم به اینکه اعراض کنم از هرناخواسته ای،ولی واقعا وقتی اعراض کردم ازناخواسته هام و نخواستم جویای مشکل کسی بشم واقعا آرامشم فوق العاده بوده

انقدر چک‌ولگد از توجه به نازیباییها خوردم که دوست دارم به یک منطقه ای از دنیا برم که فقط خودم باشمو خدای خودم،ازبس که گاهی وقتها از مشکلات دورواطرافم خسسته میشم و انرژی سنگینی سراسروجودم فرامیگیره

اصلا این مدت که همسرم پشت تلفن به این واون درباره ی مشکلش حرف میزد،وقتی ازمغازه به خونه میومدم احساس میکردم یک انرژی سنگینی کل خونه رو احاطه کرده…

اما نمیذاشتم که حالم گرفته بشه،تا زبانم میخواست به گله ووشکایت دهان بازکنه وبگه این چه وضعشه که تو ایجادکردی،خودمو مشغول به یک کاری توی خونه میکردم که فقط سکوت کنم و حرفی نزنم

ودوباره وقت مغازه رفتن میشد و آماده ی رفتن میشدم

خیلی واقعا اعراض کردن ازناخواسته ها توی بزنگاه سخت میشه،ولی اگه بااهرم رنجولذت بتونیم ادامه بدیم نتیجش فوق العاده خواهدبود

هنوز که هنوزه من به طور دقیق نمیدونم همسرم مشکلش چی بوده،چون نخواستم پیگیرش بشم،نخواستم ادای همسر دلسوز رو براش دربیارم،چون اگه قراربود درحقش دلسوزی کنم حالاحالاها میخواست توی خونه بشینه و از زانوش برام بگه…

استاداونقدر خدا دقیق به توجهاتمون پاسخ میده که واقعاهربار ازین پاسخ دقیق تنم به لرزه درمیاد

یک ماه پیش بود خواهر همسرم به من تماس گرفت و گفت که یک آمپول تقویتی دارم برام تزریقش کن

خوب من درخواستش رو قبول کردم و رفتم که آمپولش رو تزریق کنم،دیدم که دستش رو بالاگرفته و داره ازدردمیناله،یعنی همینو دیدم گفتم خدابخیرکنه من به اون توجه کردم…

ویجورایی هم تو رودروایسی افتادم و مجبورشدم باحالت رودروایسی آمپولشو بزنم و فوری خونه اومدم

حالا بعداز یک ماه همون دستی که ایشون بالاگرفته بود و ازدردمینالید،دست من هم خودبخود با یک شیشه پاک کردن جوری شد که دقیقا مثل اون دستمو ازدردبالامیگرفتم.

یادم افتاد گفتم من اون روز به درد ایشون توجه کردم،و بهش پیشنهاد دادم که فیزیوتراپی انجام بده تابهتربشه.

والان دارم خودم اون اتفاق رو تجربه میکنم!

الان که این اگاهی ها رو میدونم بیشتر حسرت میخورم که چرا من میدونستم و عمل نکردم و به فلان موضوع ناخواسته توجه کردم

خیلی خیلی نسبت به گذشتم بهترشدم اما انتظارم ازخودم خیلی بالاتررفته،بخاطراینکه بالای پنجاه بار به این آگاهی ها گوش دادم،و اگه بخوام مثل گذشتم رفتارکنم واقعا خفت داره برای من که بخوام مثل اکثریت جامعه و مثل شخصیت گذشتم باشم

همسرم هم که ماشالله بااین اعتقادات بسیار خودشو هماهنگ کرده،و این مدت کسی که به عیادتش میومد که قبلا همسرم به عیادت اون نرفته بود،کلی خودشو سرزنش میکرد،و میگفت آدم باید تو مشکلات همدیگه همدردبشه که تواین موقعیتها آدم روش بشه به چشم اون طرف نگاه کنه!

مامانم هم که تا کسی فوت میکنه فوراً حاضریشو تو مراسم اون فرد فوت شده میزنه،و اگه به ایشون گفتم که حداقل این مراسمو بیخیالش‌…چنان مقاومتی نشون میده که چرا تو از دین برگشتی!

آدم باید ترحمش رو به دیگران نشون بده تاخدا بهش رحم کنه

اصلا بحث ترحم رو جامعه ی ما نمیدونن کجاباید ازش استفاده کنن،فکرمیکنن ترحم کردن به دیگران فقط باید تو شرایط مشکلات همدیگه باشه

همین موضوعات رو هم من باید یک روزی به جایی خودمو برسونم که حتی درموردشون هم توی سایت صحبت نکنم،ولی همین ردپا رو هم میذارم که بفهمم ازکجا به کجا رسیدم

و خودمو به جایی برسونم که فارغ از مشکلات و دیدگاه های که حتی عزیرترین کسانم دارند،به من هیچ ربطی ندارد،و هرکسی از لحاظ فرکانسی دریک دنیای مجزایی زندگی میکنه

و هرکسی باهردیدگاهی اون رو میپذیرم،ودوستش میدارم،نه این که دیدگاهش رو دوست داشته باشم،بلکه برای وجودش ارزش قائل باشم و باهردیدگاهی قابل احترامه

بخداقسم که اگه بتونیم توجهاتمون رو درست تنظیم کنیم به چیزهایی که بهمون احساس خوبی بده همین توجه میتونه مارو ازفرش به عرش برسونه

مردم ایران که ماشالله منتظر کوچکترین اتفاقه تا تو اینستا جنجال به پا کنن وکلی کلیپهای مسخره،و طعنه کنایه به دولت درست کن

و برام خیلی سواله که فکرمیکنن اون کلیپ چقدر خنده داره و برای همدیگه شر میکنن

من قبل ازین آگاهی ها واقعا این خلأ رو نداشتم که خواسته باشم ازین دست کلیپهای طعنه کنایه و خنده دار به دیگران ارسال کنم

خداروصدهزارمرتبه شکر که تونستم این مدت از این آگاهی ها توی زندگیم اجراکنم،و همین اعراض و توجه نکردن به مشکل همسرم باعث شد همسرم بیشتر رو پای خودش باشه و خداروشکر دو روزه که خودش مغازه میره و دیگه ازون صحبتهای منفی درمورد زانوش نمیزنه،و فهمید که من آدمی نیستم که خواسته باشم ادای همسرای دلسوز رو دربیارم

نه خواستم کسی به من دلرحمی کنه و نه درحق کسی دلرحمی میکنم

فرزندم هم ازوقتی این رفتارمن رو دیده،انگار خداروشکر کمتر دچار سرماخوردگی میشه،ومیبینه وقتی سلامته بیشتر بهش توجه میکنم،دیگه سعی نکرده برای هرموضوعی جلوی من نالش کنه…

ازتون بی نهایت سپاسگزارم و امیدوارم که حداقل توموضوع اعراض از ناخواسته ها بتونم شاگرد خوبی باشم

ازدوستان عزیزم هم سپاسگزارم بابت تجربیات عالیشون که با مابه اشتراک میگذارن

هرکجاهستید درپناه فرمانروای کل کیهان محفوظ باشید