حرف و تصمیمات پدر و مادرم

سلام دوست خوبم

من در مورد نگاه دیگران
خیلی ضربات دیدم و پس گردنی ها
و در عین حال بسیار به رشدم کمک شده
اما به هر وسیله همه ما هرکدام منحصر به فرد هستیم و بی نیاز
و در این مورد عاشقانه می نویسم ::

نگاه دیگران :

انسانی که دَم از باخت می زند ، کسی است که تنها بنیه اش را نگاه دیگران می داند .

تا وقتی این ، دیگران در زندگیت هستند ، و یا در ذهنت هستند ، نمی توانی شبیه خودت باشی ، و نمی توانی خودت باشی ، و زمانی خودت هستی ، که تنها خودت در ذهنت باشی ، اگر در خودت نباشی ، طعمه ی دیگران هستی .

شجاعت را چگونه معنا می کنید ؟؟؟
آیا کسی است که شغل و درآمد بالایی دارد؟
آیا کسی است که یک مدیر توانمند است ؟
شجاعت در این است که تنها از زاویه و از چشم و چال خودت ، نظاره گر جهان باشی
بیشتر انسانها ، باورهایشان از خودشان نیست
اغلب انسانها تابع شرایط، تابع افکار پدر ومادر و اطرافیان هستند.
اغلب آدم ها تابع ، جمع و اجتماع هستند ، یعنی اگر اجتماع میگوید بیماری هست ، آنها با تمام وجود می پذیرند .

بلا استثنا، تک تک آدم ها، هر کدام یک استثنا هستند .
هر کسی تمام منابع را با خود آورده و بی هیچ کم و کاستی همه چیز را در درون خود دارد .
اگر قبول داری که چیزی به نام بیماری هست ، چون این فکر و این باور آرام آرام و دست به دست از گذشتگان به ما رسیده است .
اگر باور داری که مقوله ای چون نگرانی ، غم ، ناراحتی ، وجود دارد ، چون این ها حاصل نگرش های گذشتگان و اطرافیان بوده و آنقدر در مسیر دید و چشم و نگاه ما قرار گرفته است که ما هم باورمان شده است .
اگر باور داری که مقوله هایی چون ، شکست ، فقر ، نااُمیدی ، جنگ و خونریزی ، نفرت و کینه و حسادت و غیبت و ……هست
چون این ها را به شکلهای مختلفی از همان اوایل ورود به این سیاره دیده ای و ناظر بوده ای و خلاصه اصلا در ذات تو نبوده است ، این ها را در طی زمان کسب کرده ای .
تا وقتی که هیچ تمایلی برای کار کردن روی باورهای خود نداشته باشی ، یا اصلا در این راستا نباشی ، تنها داری از زاویه ی نگاه دیگران‌زندگی میکنی .
در جمعی نشسته بودم و ۲۰ دقیقه نشد که هر کس باوری را گفت و کامل و صد در صد هم باور داشتند ، هم آن را هضم کردند ، یکی گفت : هر کسی مشگلی دارد و خاصیت زندگی این است .
یکی گفت : پیری و هزار درد و مرض
یکی گفت : فرزند به چه درد می خوره ، همه اش دردسر است
یکی گفت : برادر به برادر رحم ندارد
یکی گفت : مملکت ما دیگه سروسامان نمی گیرد
یکی گفت : زندگی سخت است و پول درآوردن بسیار مشگل
یکی گفت : این بیماری کل جهان رو فرا می گیره

خلاصه‌ ، اجتماع چیزی جز این منفی جات ها و چیزی جز ، انباری از آشفتگی و باورهای منفی نیست .
اگر گوش به حرف و حدیث دیگران بدهی ، اگر از نگاه و چشم‌دیگران‌و از زاویه ی دیگران‌زندگی کنی ، همین عوامل منفی ، مهمان هر روز خانه ات هستند .

پدری مشاهده کردم که به فرزندش می گفت : این رشته را نخوان بدبخت می شوی ، با این فرد نگرد بیچارت می کنه و معتاد می شوی.
من نیامده ام که از نگاه پدرم زندگی کنم.
من نیامده ام که از نگاه مادرم زندگی کنم.
من نیامده ام که از نگاه همسر زندگی کنم.
من نیامده ام که از نگاه دیگران زندگی کنم.
من منبع را در درون خود دارم .
من خدا را در درون خود دارم .
من بی نهایت ها را در درون خود دارم .
من وصلم به نامحدودیت ها
من از نگاه منبع درونم به جهان می نگرم .

راهنمای ما قرار نیست ، معلم ما باشد
راهنمای ما قرار نیست تنها پدر و مادر ما باشد، وقتی پدری به فرزندش مدام حالت تهدید گونه نگاه‌می‌کند ، این چه نوع راهنمایی می تواند برای او باشد .
راهنمای ما جامعه نیست .

راهنما و رهبر اصلی ما در درون‌ماست و آن‌چیزی نیست جز : احساسات و عواطف ما .

من ۲۰ سال عینک زدم به چشمام ،چرا؟
چون تابع جمع و دیده ها و شنیده ها بودم ، همه دم از ضعیفی و بیماری زدند و من هم با تمام وجود باور کردم ، نمیدانستم که ذرات وجودم ، ذرات گوشت و سلولهایم ، تمام ذرات چشم هایم تنها و تنها خداوند است و بس ، ولی چون تابع نگاه دیگران بودم پذیرفتم حرف و باورهای آنان را .. تا اینکه روی افکار و باورهایم ، عاشقانه کار کردم و فهمیدم که : وای خدای من ۲۰ سال چرا ذهن و راهنما و رهبر خود را دیگران انگاشته ام ، به این درک رسیدم که یک راهنمای بی نظیر و بی نقص در درونِ من هست ، و وقتی همواره افکار خوب را داشته باشی متوجه خوب بودن احساس خود هستی و این نشان می دهد داری از راهنمای منبع درون استفاده میکنی .
اما اگر مثل من سالها بیمار بوده ای ، هرنوع بیماری :
اول بدان که اصلا بیماری وجود ندارد
دوم بدان که این حرف و باور بیمارگونه دیگران بوده است که ما آنقدر تابع و پیرو جمع و دیگران بوده ایم که مثل وحی مُنزَل آنها را پذیرفته ایم و هر چه را بپذیری ، واقعی می شود .
وقتی که سالهای سال ما هر کاری که کرده ایم از دریچه ی باور و نگاه دیگران بوده است ، خوب معلوم است که به جیزی که می خواسته ایم ، نرسیده ایم .

چه معادله ای؟؟؟ ما خواسته ها و آرزوهایی داشته ایم و تمام ابزار و راهنمای آن را هم در درونمان به بهترین شکل ممکنه تعبیه شده است ، اما این همه سال تنها نگاهمان به بقیه بوده است ، که چون او به خواسته اش نرسیده ، من هم نمیتوانم برسم ، یا او به خواسته اش رسیده ، چون این شرایط را داشته ، ولی من نمیرسم ، چون آن شرایط را ندارم .

بَس کنید !! هر کدام از ما یک دنیای بی انتها و شگفت انگیز هستیم
باید کاری کنیم‌ که هیچ شباهتی به اطرافیان و اقوام و دیگران نداشته باشیم .
باید بدانیم یک راهنمای بی نظیر ثانیه به ثانیه کیپ تا کیپ ما ، با ماست ، اگر با این راهنما حرکت کنی ، تو را رهبر می کند
اگر با این راهنما حرکت کنی ، چیزی نیست که نخواهی و بدستش نیاوری .
اگر با این راهنما حرکت کنی ، نیاز به احدُالناسی نداری
اگر با این راهنما حرکت کنی ، به یک افسانه تبدیل می شوی
شاید اصلا تویی که داری این متن را می خوانی مسخره کنی ، یا ادامه ی متن را نخوانی ، یا خنده ات بگیرد ، که مگر میشود اینقدر ساده افسانه شوی .
این راهنما :توجه کردن به احساسِ خود است

وقتی عادت کنی و یاد بگیری آرام آرام به جای اینکه متکی به باوراطرافیان و دیگران و پدران و مادران و معلمان و …… باشی ، به حس و احساس خود دقت کنی و نسبت به آن‌حَساس باشی.

تنها کلید خوب نگاشتن آن این است که افکاری را برگزینی که خوب باشد و حس را خوب کند .

وقتی تابع احساسات خود و راهنمای درون خود هستی ، اصلا دیگران تاثیری در تو نخواهند داشت ، یعنی دیگران در هر وضع و حال و روزی و در هر شرایطی باشند ، کوچکترین تاثیری بر تو ندارند ، چون هر لحظه تو به احساست که تو را رهبری می کند مسلط هستی .

میدونید چرا زود از کوره در می روید وقتی مثلا پدر یا مادرتان لحظه ای شما را شماتت یا سرزنش میکنند ؟

چون در آن‌ لحظه احساس خود را فراموش می کنید و به حرف و حدیث کسی که روبرویت هست گوش میدهی و آن را معیار قرار میدهی ، و اِلا اگر عاشق احساسات و عواطفت باشی ، طرف هر که می خواهد باشد ، هر چیزی بگوید ، تو به احترام احساست ، همان موقع ، خیلی برق آسا ، افکاری را برمی گزینی که احساست در روی خط شادی باقی بماند .

میدونید چرا از بودن با همسرتان لذت نمی برید و شاد نیستید ؟؟
چون شما وقت های ذهنی تان را برای لذت و شادی و حال خوب را صرف ، زندگی با احساسات و عواطف خود نمی کنید ، وگرنه اصلا برای لذت بردن از زندگی و حال خوب قرار نیست که ما به کسی نیاز داشته باشیم و اگر متکی به این باشی که باید به شکلی ، همسر من خوب باشد تا من حالم خوب باشد ، راه به جایی نمی بری ، این انتظارات را با یک خاک انداز به آشغالی بیندازید ، ما فقط نیاز داریم که زمانی که با همسر یا فرزندمان ، یا هرکس دیگری هستیم ، خود باشیم ، یعنی مدام با این ذهن بازی کنیم و مدام (( به احساسِ خود توجه کنیم ))

وقتی که من به احساس خود توجه کنم ، خیلی راحت تنها با یک فکر آن را در فاز خوب قرار میدهم ، و دیگه در آن لحظه هر کسی هم در اطراف من باشد یا نباشد ، فرقی نمی کند .

هیچ ثروت و شادی و نشاطی و خوشبختی بالاتر از این نیست که یاد بگیری : در هر لحظه ، در هرجا و مکان و با هرکسی که هستی ، توجهت به احساساتت باشد.

روزهایی بود که نمی توانستم خرج خانه ام را بدهم
همسرم شدیدا معترض و جاروجنجال و …‌ راه می انداخت ومن آنقدر متوجه احساسم بودم که افکاری که داشتم در ذهنم چیده مان میکردم خیلی صدایشان بیشتر از صدای همسر بود و به خود می گفتم من‌ منبع در درون خود دارم ، من خدا در درون خود دارم ، این صدای همسر من به دلیل ناهنراستایی و باورهای منفی خودش است و به من ربطی ندارد ، او باید خود را درمان کند نه با دارو ، نه با دکتر ، اینکه باید ، خودش باشد ، باید او تیز به احساس خود حساس باشد ، و باور کنید این جملات بصورت رشته ارتعاش ، برق آسا از ذهن‌ من در اینگونه شرایط می گذشت بعد از مدتی اصلا می دیدم همسرم‌مثل دیوار صدایی از او در نمی آید آنقدر آرام شده و روزمان خیلی خوب به پایان می رسید بدون هیچ کم و کاستی ، و این یک عادت در من شده که اگر قرار است وارد جمعی شوم ، وارد یک مهمانی شوم ، وارد یک کلاس شوم ، وارد یک بحث با کسی شوم ، وارد خانه ی خود شوم ، ابتدا یک اتصال بسیار عمیق و دائمی با احساسم برقرار می کنم و هدف من از رفتن به جمع و مهمانی و امثال این ها این است که جقدر میتوانم خودم باشم ،
چقدر می توانم به ندای درون گوش دهم ،
چقدر می توانم تمرکز بر احساسم داشته باشم نه حرفهای منفی جمع.

تا وقتی که به این باور یا درک نرسی که : من تمام منابع خوشی و لذت و شادی و حال خوب و مکنت و ثروت و اُمید را در درون خود دارم ، مدام یک چوب پنبه ای هستی که با باد اطرافیان به این طرف و آن طرف کشیده می شوی .

در بین مردم ، اطرافیان ، جمع ، در کنارخانواده ، هنسر و فرزند و ….‌ و در بین اجتماع باشیم اما:
دقت و توجه و تمرکز ما به احساسمان باشد.

خیلی خیلی خیلی راه و رمز بزرگی است که در هر شرایط و هر وقایعی متوجه احساسات و عواطفت باشی .

از همان ثانیه ی اول بیداری ات متوجه احساست بشو‌.
از همان دقایق اول روز تمام توجهاتت به احساست باشد.
در میان کوچه و بازار و خیابان تمام دقتت به احساست باشد.

پدر و مادر گرامی:
برادرم ، خواهرم :
دوستم:
هم وطنم:

نیازی نیست روی رفتار و عادات فرزندت حساس باشی
خانم محترم نیازی نیست روی آرایشت حساس باشی
حساسیت روی هر جیزی تنها ، درد را نصیبت میکند
حساسیت روی هر چیزی باعث خاموش شدنش می شود
حساسیت روی هر چیزی باعث خسته شدنت می شود
حساسیت روی هر چیزی باعث بیماری ات می شود
حساسیت روی هر چیزی باعث کمرنگ شدنش می شوی
حساسیت روی هر چیزی باعث مرگش میشوی

تنها یک نوع حساسیت است که جاودانگی به بار می آورد
تنها یک نوع حساسیت است که خوشبختی به بار می آورد
تنها یک نوع حساسیت است که ثروت بی انتها به بار می آورد
تنها یک نوع حساسیت است که تورا ابدی می کند
تنها یک نوع حساسیت است که سلامتی و تندرستی بی انتها به بار می آورد و آن هم :
حساس بودن به احساست
است .
دیگران را در زندگی خط بزنیم و تنها به احساس خود بچسبیم
این بهترین نوع وابستگی است

از این به بعد مادر ما این احساس ما باشد
از این به بعد پدر ما احساس ما باشد
از این به بعد فرزند ما احساس ما باشد
از این به بعد هدف ما توجه به احساسمان باشد

انسانهایی که بیمار شدند ، بیشترین توجه و اهمیت را به خود ان بیماری را دادند نه به احساسات خود .
انسانهایی که ورشکست شدند ، بیشترین اهمیت را به خود ورشکستگی دادند نه به احساسات خود.

قهرمانان قبل از اینکه قهرمان شوند ، آنها در تسلط بر احساس و مدام بودن با احساس و مدام توجه کردن به احساس خود قهرمان شدند .

احساسات تو گنجینه ی نامحدود آگاهی است

وقتی خوب از آن محافظت کنی ، فوران میکند دریایی از الهاماتش به سمتت.
به دنیای استثنایی و یگانه ی خودت وارد شو
این دنیای یگانه ی تو، باورهایی دارد که به هیج یک از باورهای انسانهای دیگر شباهت ندارد .
این دنیای تو گنحینه ها و ذخائری دارد که با هیچ گنجینه و ذخیره ای در عالم شباهت ندارد .
درختانی دارد که شبیه هیچ درختی نیست
علوم و دانشی دارد که شبیه هیچ علوم و دانشی نیست
سعادت و سلامتی و خوشبختی هایی دارد که شبیه آن در هیچ انسانی در عالم نیست
هر انسانی یک دنیای بی انتها و استثنایی و جاودان است .

در پناه خدا شاد و موفق باشید .