معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ می‌دهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را می‌دهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
سلام بر خداوند عزیز و مقتدر!
درود خدمت تمامی دوستان امیدوارم در پرتو حق تعالی ثروتمند و با ایمان باشیم همگی!
خدا قوت آقای عباسمنش، خانم شایسته و سایر کادر اجرایی سایت!
بسیار فایل عالی و تاثیرگزاری بود!
قدرت را در دست که می‌دهیم!؟
به دست خودمان و خدای خودمان!
یا
به دست دیگران!
هیچ قدرت ماورائی‌ای در این دنیا نیست که بتواند ما را از خوشبختی و خوبی دور کند!
باید باور‌مان را درست کنیم!
با باور درست می‌توانیم:
موفق شویم!
پول بسازیم!
زیبا زندگی کنیم!
و به پیشرفت جهان و مردم کمک کنیم!
چه بسیار افرادی که چند صد صفحه کتاب می‌نویسند که در آخر بگویند ما خالق زندگی خودمان نیستیم!!!
این‌ها همش دروغ است!
مهم این است ما چه باوری داریم!
کسی مالک کسی نیست!
چیزی مالک چیزی نیست!
تقکّر‌مان باید این باشد که:
هر انسانی توانایی این را دارد که هر جوری بخواهد؛ زندگیش را رقم بزند!
شیخ زاهد یک عمر باور‌هایی درستی داشت که از کل خاورمیانه بزرگتر و بیشتر بود!
و این عامل باعث شد امارات متحدهٔ عربی تشکیل شود!
شیخ محمد با دیدگاه‌های بلند پروازانه و جسورانه‌اش و همچنین با فکر‌های عالی‌ای که داشت و کار‌های بزرگی که کرد؛ باعث شد دوبی بشود دوبی!
یا سنگاپور با باورهای درست از طرف مردمش، شد سنگاپور!
و …!
باور کنیم هیچکس مالک هیچکس نیست!
مگر کسی که از لحاظ ذهنی باور کند، قدرت در دست دیگران است!
که با اینکار زنجیر را دور گردنش پیچیده و سر آن را به دست دیگران می‌دهد!
اگر ما باور کنیم که خداوندی که ما را آفریده؛ قدرت را در اختیار هر فرد قرار داده است!
به تمامی خواسته‌ها و اهداف‌مان می‌رسیم!
و اگر کل جهان هم با همدیگر متحد بشوند که ما را از رسیدن به خواسته‌ها و اهداف‌مان باز دارند؛ نه تنها نمی‌توانند، بلکه به پیشرفت ما هم کمک می‌کنند!
باید باور‌مان را در مورد قدرتی که خداوند به ما داده، عوض کنیم!
باور غلط:
آزادی ما دست حکومت‌هاست!
این جمله کاملا نادرست است!
پادشاه کشور‌های بزرگ، زندگی افراد را رقم نمی‌زنند؛ بلکه باور هر فرد زندگیش را رقم می‌زند!
این یک قانون است!
در ایران:
خیلی‌ها با باور خوب، سرشان بالاست و خیلی هم عالی کار می‌کنند و موفق هستند!
خیلی‌ها هم با باور اشتباه، وضع‌شان خوب نیست و مدام در حال گِلِه، شکایت، داد و بیداد و بحث کردن؛ هستند!
خداوندی که کل قدرت جهان در دست اوست و مالک همه چیز است!
قدرت را در دست ما داده تا هر جوری که دوست داریم زندگی‌مان را خلق کنیم!
اما مهم این است که در باورهای ما چه می‌گذرد!
باور درست:
هیچکس نمی‌تواند در زندگی من کوچک‌ترین تأثیری بگذارد!
این جمله کاملا صحیح است!
با باور پذیر کردن این جمله در خودمان…
… می‌توانیم، هر چه بخواهیم بدست آوریم!!!
هیچکس مطلقاً این قدرت را ندارد که زندگی ما را در دست خودش بگیرد؛ مگر اینکه ما این قدرت را بهش بدهیم و باورش کنیم!
قدرت در اختیار ماست!
و هیچ چشم زخمی در دنیا نبوده، نیست و نخواهد بود!
هر کس که باورش درست بوده:
خیلی عالی فعالیت کرده!
خیلی عالی‌تر نتیجه گرفته!
همه هم باهاش رفیق بودند و کمکش می‌کردند!
و …!
نمونه‌اش خود استاد است!!!
همه چیز در دست خودمان است؛ تا بتوانیم زندگی‌مان را بسازیم!
شِرک نَوَرزیم!
چرا که شِرک وَرزیدن؛ بدترین کار ممکن است!
(شِرک وَرزیدن یعنی: برای خدا شریک قائل شدن!)
خداوندی که مالک و خالق آسمان‌ها و زمین است!
قدرت خلق زندگی‌مان را در اختیار خودمان قرار داده!
و فرموده است که:
من آسمان‌ها و زمین را مُسَخَر شما کرده‌ام!
عامل تمام فلاکت‌ها و بدبختی‌های بَشَریت، شِرک وَرزیدن و ترس است!
ترس هم نوعی از شِرک وَرزیدن است!
شِرک وَرزیدن، زندگی انسان را نابود می‌کند!
و عامل تمام خوشبختی‌ها و زیبایی‌ها هم، توحید، یکتاپرستی و قدرت را در دست خداوند قرار دادن است!
کسی که:
سرش بالاست!
محکم راه می‌رود!
محکم هدف سازی می‌کند!
ایمان قوی دارد!
قدم‌های استوار بَر میدارد!
و …
او موفق می‌شود!
چرا که به خداوندی که قدرت مطلق جهان هست؛ باور دارد!
به تنها (رَب) جهان یقین داشته باشیم!
به همان اندازه که خداوند را باور کنیم:
عاشق، خوشبخت، موفق، ثروتمند، سلامت، شاد، آرام، سعادتمند و … در دنیا و آخرت می‌شویم و به تمام خواسته‌ها و اهداف‌مان می‌رسیم!
بسیار فایل عالی‌ای بود و کلی درس و جای گفتگو داشت!
سپاسگزار خداوندی هستم که فرمانروای کل جهان هست و همیشه من را به مسیر‌های زیبا هدایت می‌کند!
ممنونم آقای عباسمنش، خانم شایسته و سایر اعضای سایت!
در پناه (رَب)، ثروتمند، شاد و موفق باشیم همگی در دنیا و آخرت!
آرین عبّاسی ۱۷ ساله از تهران
من بهترین هستم؛ چون همواره به قدرت مطلق جهان که خداوند باشد؛ ایمان دارم و باور دارم که می‌توانم؛ زندگی‌ام را آن گونه که هم راستا با اهداف و خواسته‌هایم است؛ بسازم!!!
بدرود!