معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ می‌دهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را می‌دهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی میرسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته و دوستان
واقعا این یکی از بهترین دلیل هاست که وقتی مردم می بینن نمیتونن به خواسته هاشون برسن برای توجیه می‌رن دنبال تاثیر عوامل بیرونی
هنوز هم این باور وجود داره که یه عده هستن که سرنوشت کشورها رو رقم میزنن .. حتی از نظر بعضیا دوران پاندمیک هم بخاطر تصمیمات همون یه عده بوده !
خب واقعا اگه این جوری بود که چرا خدا به خودش لقب عادل ترین رو بده؟ چرا بگه همه با هم مساوی هستن ؟چون با این دید مخرب ، یه عده برتر از بقیه هستن که قدرت تصمیم گیری برای دنیا رو دارن..
خدایی که میگه زمین و زمان رو مسخر ما کرده ، چطور ممکنه ما رو ضعیف کنه که تحت تاثیر عوامل بیرونی باشیم ؟که نتونیم خودمون خلق کنیم زندگیمونو؟
هیچ عامل بیرونی نمیتونه روی زندگی ما تاثیر بذاره مگر اینکه ما باور کنیم که اونا تاثیر گذار هستند
من انقدر درگیر باور چشم زخم بودم که آسایش رو گرفته بود.. نمیدونم شاید چون خیلی اذیت بودم براحتی با فایل چشم زخم کامل شکست .. راحت شدم واقعا
بدترین باور همین چشم زخم بود برای من
که الان متوجه میشم «شرک» هست قدرت دادن به غیر خدا
*ریشه همه مشکلات و بدبختی ها «شرک» هست
و ترس از غیر خدا … که ترس هم از «شرک» هست
به اندازه ای که به «توحید» ایمان داشته باشیم به نعمت ها و خوشبختی ها میرسیم
در پناه الله یکتا
سلام دوست عزیز
بسیار لذت بردم از این کامنت
و قطعا این کامنت هم برای تقویت ایمان من بود و خیلی خیلی حال من رو بهتر کرد ..
واقعا شرایطی بود که داشت کنترل ذهن از دستم در میرفت و مثل همیشه اومدم سایت تا حالم خراب نشه.. که با ریپلای شما روبرو شدم … این کامنت برای من فوق العاده ارزش داشت و سپاسگزارم
بخصوص آیاتی که نوشتین
با آرزوی بهترین ها