روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 3 - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

روز هفتاد و هفتم سفر زیبای رویایی من

خیلی خیلی خیلی وقت بود جای خدا رو توی زندگیم خالی میدیدم. نمیدونستم این خلاء و آشفتگی از کجاست و چه چیزی کم دارم اما گاهی از ته دل جای خالی خودم رو تو روزمرگی هام حس میکردم‌.

جلو رفتم و جلو رفتم و تقریبا از ۱۵سالگی شروع کردم به خودسازی و تا امروز که بیشتر از ۱۵سال میگذره بارها توی مسیر افتادم و زخمی شدم، خورد شدم، گم شدم و باز خودم رو میون کتابها، آرزوهای قشنگم، اساتید و صدها یادداشت و دل نوشته و تمرین در سررسیدها و سالنامه هام.

به مرور آموختم که این جای خالی خداست. اما نتونستم پر کنم. هنوزم نتونستم اما هرچی جلوتر میرم انگار خودش داره باهام حرف میزنه خودش داره خودنمایی میکنه.

امان از شرک و بی معرفتیه من‌.

دائم داره بهم اثبات میکنه که قرار مدارهام، تعهداتم، تصمیمات و حرفای دلم رو پیش خودش بزنم و تنها از اون یاری بطلبم اما امان از شرک و بی معرفتیه من.

دیروز هدایت شدم به معرفی دوره عزت نفس بدون اینکه بدونم فایل سفر امروزم درباره عزت نفسه‌. و توضیحات دوره عزت نفس رو هی میخوندم و با خودم فکر میکردم. دلم میخواست با یکی صحبت کنم و بگم که میخوام تعهد ببندم پولهام رو مدیریت کنم که تا قبل از تابستون به راحتی بتونم دوره عزت نفس رو بخرم و با تمرکز و عشق زیاد براش وقت بذارم و حسابی تمرین کنم. میخواستم بگم خدایا میخوام پولهام رو اینجور و اونجور مدیریت کنم. و کلی حرف داشتم که بزنم. اما این حرفها رو به خواهرم واتساپ دادم. و هر شب که مدت زیادی فایل گوش میدم و درسهایی ازش میگیرم انگار باید مدتی با خواهرم یا دوستم درموردش صحبت کنم و این مخاطب من هرکسی ست جز خودم و خدای خودم.

بعضی یا خیلی وقتا سوالی برام پیش میاد یا یه زمان هایی احساس درموندگی میکنم و میخوام از کسی راهنمایی و کمک بخوام ندایی درونم با صدای بلند میگه صبر کن و در ادامه مسیر جواب سوالاتت رو پیدا میکنی. اما به این الهامات اهمیت نمیدم و میرم که درمورد فلان مسئله صحبت کنم میبینم که طرف یا هیچ جوابی نداره یا جوابش بیشتر گمراه و سردرگمم میکنه یا اینکه اصلا تو اون فاز نیست.

و باز ندای قلبم میگه لیلا برگرد

لیلا منو ببین، منو بشناس، با من حرف بزن، منو جستجو کن و منو دریاب… ‌.

و اون ندا اصل منه که ازش دور و دور شدم.

بشنو از نی چون حکایت می‌کند وز جدایی ها شکایت می‌کند.

من با کلام روزمره آدمها و دغدغه های سطح پایینشون از اصلم دور افتادم و اصل زندگی رو فراموش کردم. اصل زندکی روح و جان منه که باید به والاترین مدار برسه. ماموریتش اینه که از مسیر خاصی بره و توی این مسیر از صفات خالقش دور نشه و نزدیک و نزدیکتر بشه.

خدایا بخاطر همه چیز متشکرم.

روز هشتاد و یکم سفر رویاییم

من، لیلا داورپناه، امروز تعهد دادم که فقط یک مدار کمتر به حرفهای منفی توجه کنم. فقط یک مدار بیشتر به خواسته ها و اتفاقات زیبا و مثبت توجه و دقت کنم. من امروز چشیدم دو طعم متفاوت انواع توجه رو. وقتی با آدمی همکلام شدم و یا بهش فکر میکردم ک بشدت از ویروس و بیماری ترس داشت و انواع داروها و آمپول های شیمیایی رو می‌شناخت و بشدت اصرار داشت که من حواسم رو بیشتر جمع کنم درد عجیبی تو ناحیه قفسه سینم حس کردم و نتونستم به درد غلبه کنم.

اما سعی کردم فکرم رو فقط یکم کنترل کنم و فقط یکم حرفای خوب بهش بزنم. و دوتا آدم خیلی مومن و انرژی مثبت حرفای استاد رو بهم زدن و دردم محو شد! و شعف و شادی و لذت رو تجربه کردم. فقط با یک قدم کوچیک برای بهتر کردن احساسم.

خدایا متشکرم….