عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1

سلام استاد عباسمنش عزیزم

نمیتونم بگم تو چه شرایطی بودم که خداوند منو به سمت شما هدایت کرد،که اگر نبودید من زنده نبودم

و جالب اینجاس هر وقتی هر مسئله ایی ذهنمو آزار میده شما دقیقا راجعبه همون موضوع صحبت میکنید.

استاد من فقط یک سوالی داشتم نمیدونم شاید شما جواب سوالمو بدید و اونم اینکه شما فرمودید ما با اهرم رنج و نوشتنش و در کنارش با اهرم لذت به سمت اهدافمون حرکت میکنیم من اهرم رنجو مینویسم اینقدر زیاده که واقعا احساس منو بد میکنه و توجه و تمرکز منو از روی دیدن زیبایی ها و قشنگی ها برمیداره، این تناقض رو نمیتونم حل کنم آیا قانون اینه که ما باید به زیبایی ها و قشنگی ها آگاهانه توجه کنیم و از همون بیشتر تو زندگیمون ببینیم پس تکلیف این اهرم رنجی که داره ایجاد میشه حتی از طرف نزدیکترین آدمهای زندگیمون چیه؟ این حجم از نامهربانی این حجم از بدی این حجم از چی بگم،کاش برام بنویسید من دارم تمام تلاشمو میکنم که به سمت شما حرکت کنم اما گاهی تو این مسیر گیر میکنم توسط همین آدمها که حتی مسخره ام میکنن تحقیر میکنن منو که چرا به حرفهای شما گوش میکنم که وقتی احساس خوب رو در من میبینن میخوان به هر طریقه ممکن خرابش کنن.راهنماییم کنید.فقط بهم بگید من چطور این اهرم رنجو تبدیل به احساس خوب کنم.