باورهای توحیدی علی(ع) در دعای کمیل

سلام و درود خداوند بر بانو رحیمی تبار عزیز

داشتم چند تا از کامنت های این فایل ارزشمند رو می خوندم که بعدش برم سروقت کارهام. کامنت پاکیزه رو خوندم لذت بردممثل همیشه از سادگی گویش و کلامش و وقتی داشتم کامنت شما رو میخوندم استپ کردم . حالم دگرگون شد. از جملات زیبا و توحیدی وقلم توانایتان لذت بردم و لحظاتی بفکر فرو رفتم. نشانه ها داشتند با من صحبت می کردن. یاد افکار دیشب خودم قبل از خواب افتادم که هنگام گوش دادن به این فایل در ذهنم مرور میشد و صحبتی که چند وقت پیش با یکی از همکارام داشتم.ازم سوال کرد که تفاوت اصلی انسان با سایر موجودات چی است؟ منم پاسخش دادم خداوند انسان را اشرف مخلوقاتش نامیده به همین دلیل از همه مخلوقاتش برتر است. گفت دیگه چی؟ گفتم انسان تنها موجودیست که توانایی تفکر و تعقل دارد و خالق زندگی خودش است.گفت یه چیز دیگه تو ذهن منه! گفتم انسان جانشین خداوند روی زمینه و هر انسان جزئی از خداونده زیرا روح خدا درش دمیده شده. و گفت این همان پاسخی بود که من دنبالش می گشتم. ازش پرسیدم به نظرت چرا در جامعه ما خدا فراموش شده؟! چرا هیچکسی رو نمی بینی وقتی وزنه ای بالا سر میبره بگه یا خدا؟ چرا کسی پشت ماشینش نمی نویسه یا خدا؟ رو دیوار و تابلو های شهر کسی نمی نویسه یا خدا و خدا فراموش شده و همه از بندگان خدا درخواست می کنن؟! رو در و دیوار شهر و هر کوچه و محله پر از نوشته های بندگان خداست.چرا همه برای رفع مشکلاتشون متوصل میشن به فلان امام و امامزاده و مرجع و … چرا خیلی ها مسافت های طولانی رو طی می کنن و زحمت و رنج و سختی ها متحمل میشن تا فلان امامزاده یا فلان امام درخواستشونو اجابت کنه ولی از اجابت کننده درخواست ها که در درون خودشان است درخواستی نمی کنند؟! ایشون پاسخی که دادن مثل تمام باورهای عامه مردم بود . اینکه این افراد به خداوند نزدیکترند و واسطه ما و خداوند می شوند! حالا این جواب باز خوب بود در حالی که باور واقعی مردم اینست که آن شخص اجابت می کند! آن شخص حتی پارتیشون میشه آن دنیا و اوست که کارها رو انجام میده! من با اون همکارم بحثو ادامه ندادم چون می دونستم ایشون با این آگاهی ها مثل همه مردم واقف نیستن و وقتی کسی در مدار آگاهی چیزی نباشه بحث کردن یعنی تلاش بیهوده. اینو گفتم که بدونیم چه نعمت بزرگیست در مدار این آگاهی ها بودن و هدایت به این سایت الهی. وقتی داشتم کامنتتون رو میخوندم یادم افتاد صبح تو دفترم برای امروزم نوشته بودم خدایا دوست دارم امروز بیشتر الهامات و نشانه هایت را دریافت کنم و بیشتر باهات معاشقه کنم و حضورت را احساس کنم. یه لحظه بدنم سرد شد و بی اختیار اشک از چشمانم چکید. ساعت رو نگاه کردم تائید نشانه اش بود؛ ساعت ارسال کامنت پاکیزه و شما رو نگاه کردم برام نشانه بود و کامنتت که حرفای دل من بود و چه زیبا نوشته بودی . برای همین دست به کامنت شدم که بنویسم براتون، و از احساسم بگم و اجابت خواسته ام و حضور خداوند در لحظه لحظه خواندن کامنت شما دو عزیز. تحسینتون میکنم بابت مداومتتون در این مسیر. فک میکنم شما هم کار کردن روی خودتون رو از دوره قانون آفرینش شروع کرده باشید و من کامنت هاتون رو در آن دوره بیاد دارم.ممنونم بابت آگاهی های توحیدی ای که با ما به اشتراک گذاشتید. براتون در این مسیر زیبا بهترینها رو آرزو میکنم دوست عزیز.یا حق