سریال زندگی در بهشت | قسمت 49

به نام خدا

سلام به استاد عزیزم و مریم جون زیبا

سلام به دوستان خوبم

دو فایل آخری که روی سایت اومد همزمان دیدم و غرق زیبایی پارادایس شدم 😍

خدای من آدم هر چقدر سپاسگزاری کنه کمه بی نهایت زیباست

این فایلی که گزاشتین خیلی مخصوص منه

آخه من طبیعت گردم و مرتب میرم طبیعت کوه رودخونه جنگل آبشار دشت

و تا دیدم این قسمتو گزاشتین که استاد لایوش هم گزاشته بود گفتم بدو بیام کامنت بزارم بگم چقدر ذوق کردم اصلا وقتی اومدن معلوم بود از ماشین که این کارن.😁

من اصلا اون تجهیزات دیدم دیوانه شدم خیلی خفن بود همه هم کامل وای قشنگ معلومه طبیعت گردن

چه کوله های هیولایی فکر کنم باید ۶۰ لیتری باشن.

مریم جون به نکته خیلی مهمی اشاره کردن بابت تفاوت علائق آدم ها دقیقا همینطوره من انقدر که عاشق کمپ زدن تو دل جنگلم اصلا علاقه ای به موندن توی هتل ندارم.

انقدر که عاشق دویدن لب یک پرتگاهم هیچ چیز دیگه نمیتونه بهم انقدر حس هیجان بده.

پارو زدن به مدت ۲ ساعت یه جوری که دوستام تعجب میکنن، اونا هر نیم ساعت جابه جا میشن ولی من با این که لاغرم ولی عین ۲ ساعت پارو میزنم و خیلی عجیبه حتی خسته نمیشم انقدر که انرژیم بالاست و این به خاطر این که به شدت علاقه دارم.

یا مثلا وقتی میرم کوه نوردی اصلا خستگی برام معنا نداره انقدر غرق اون زیبایی میشم،

یعنی من زمانی که در طبیعتم خیلی خوب وصلم به منبع خیلی هماهنگم اصلا روحم تازه میشه خیلی سپاسگزارترم، سپاسگزاریم خیلی خالص تره خودم حس میکنم خیلی عمیق تره یه جوری که کاملا اشک تو چشام جمع میشه و حتی شده ۲ ساعت فقط به غروب نگاه کردم و اصلا دوست نداشتم پلک بزنم من شاید صدها بار غروب خورشیدو تماشا کرده باشم اونم از بالای یک کوه و یه جایی که انقدر نزدیک خورشیدی که باهات فاصله ای نداره ولی هربار برام تازگی داره هربار حس میکنم این عین معجزه است انگار یک گوی طلایی خداوند تو آسمون آویزون کرده حتی فراتر از معجزه واقعا کلمات نمیتونن قدرت خداوند رو نشون بدن.

یا وقتی که میشینم به صدای آبشار گوش میدم اصلا نمیفهمم زمان چطوری میگذره یا صدای پرنده ها تو دل کوه مخصوصا بعد یه بارون انقدر زیباست که زبان قاصره.

وقتی که داری کوه نوردی میکنی بارون هم بیاد ولی خداجون یه جوری بارون ریز بزنه که اصلا اذیت نمیشی این دیگه نهایت خوشبختیه.

یا موقعی که میبینم ماهی ها چطور از آب میپرن بیرون و بازی میکنن میگم این دیگه فوق العاده است.

یا وقتی که از بین کلی گل رد میشم که پروانه ها دورمو گرفتن میگم اگه اینجا بهشت نیست پس کجاست.

یا وقتی که از توی یه دره باریک که پاهام تا زانو توی آب یخه و دستام به دیواره سنگیه، انگار وسط یه دالان تاریکیم که خدا از بالا نور میندازه و تو سرتو میبری بالا و اشعه های نور بهت میخوره و قطرات آب از جداره های دیواره میخوره تو صورتت و چشات میبندی و غرق این همه زیبایی میشی، بعد از عبور از دالان بهشت میرسی به منطقه ای که یک آبشار زلال داره و زیبایی ها تموم نمیشن هربار خداوند سوپرایزت میکنه.

هربار که میگی اینجا دیگه قشنگ ترین جاییه که دیدم باز شوکه میشی با یه زیبایی دیگه.

وقتی میری بالای کوه، آسمون و دشت بی نهایتو میبینی، کوه ها رو میبینی و روحت جلا داده میشه. وقتی یخچال های طبیعیو میبینی در حالی که دارن آب میشن و دستتو پر آب یخ میکنی و نوش جان میکنی و با خودت میگی خدایا یعنی آبی از این خوشمزه تر هم هست.

وقتی از کوه میای پایین میری پیش عشایر و با مهربونی یه ماستی بهت میدن که تو عمرت هم نخوردی همچین مزه ای و یه جوری سیرت میکنه که تا شب پرانرژی میمونی و میگی خدایا آخه توی این ماست چیه که انقدر آدمو سیر میکنه و دیگه گشنش نمیشه.

وقتی سوار آفرودی و از لبه یه دره داری میگذری هیجانی که آدم میتونه تجربه کنه بی نهایته و انقدر خیالت راحته که خدا مراقبته که فقط از هیجان میخندی و لذت میبری.

وقتی عطر یه چاییو بو میکشی درحالی که بارون داره ریز ریز میباره و تو میگی الان خوشبخت ترینم.

وقتی انقدر از کوه بالا میری بعد میرسی به یه چشمه که یه آب خنک داره و از دل کوه میاد میرون و میگی خداوند چه جایزه ای بهم داده، جایزه های خداوند همیشه محشره.

وقتی تو قایقی وسط رودخونه بارون میگیره و تو دراز میکشی کف قایق و بارونو با جون و دل بقل میکنی و کیف میکنی از این حجم نعمت.

وقتی انقدر آب رودخونه شفافه که تمامه حجم آسمونو منعکس کرده و فکر میکنی آسمون اومده پیش تو یا تو رفتی پیشه آسمون و داری به ابرها دست میزنی در حالی که دستت هم خنک میشه.

وقتی ابرای خوشگلو میبینی هربار، سیر نمیشی از دیدنش، هربار به خدا میگی بازم میخوام بیشتر از این آسمون قشنگ، هربار برام قشنگ ترش کن و خداوند هدایتت میکنه به یه آسمون خوشگل تر.

وقتی روی آب دراز میکشی و معلق میمونی انگار خداوند میگه تو فقط لذت ببر خیالت راحت من مراقبم. اون حس سبکی روی آب، تو خیالت راحته جریان آب تو رو با خودش میبره و خودتو رها کردی میگی من خیالم راحته منو میبری به ساحل و فقط لذت میبری چون جریان خیلی آروم داره میبرتت و به آسمون نگاه میکنی و ابرا رو میبینی و صدای پرنده ها رو میشنوی، عطر طبیعتو استشمام میکنی و خداوندو نزدیک تر از همیشه به خودت میبینی و فقط خدا رو شکر میکنی.

وقتی که بعد از یه بارون حسابی، خداوند زیباییه بعد از بارونشو ازت دریغ نمیکنه و تو محو مه روی کوههایی و با خودت میگی چطور این ابرا انقدر پایین اومدن که تا نصف کوه رو ابر پوشونده و سمت دیگه آسمون خورشید داره خودشو بین ابرا میکشه بیرون، میخواد انوار طلاییشو بندازه بروی صورتت.

وقتی میبینی که آبشار فصلی به خاطر بارون از دل یک دیواره سنگی میزنه بیرون و تو این حجم زیباییو فقط تحسین میکنی و کلی گوسفند خوشگل میبینی که مث دونه های برف توی یک دشت سرسبز دارن خودنمایی میکنن میگی خدایا میخوای دیونم کنی.

یا وقتی تا چشمت میبینه سفیدیه برفه و پاتو میزاری تو برف و تا زانو پات تو برف میره و تو حتی عاشق اون یخ زدگی پاهات میشی و دراز میکشی روی برف هایی که دیگه سفت شده و تو رو تو بقل خودشون نگه میدارن و انقدر سفیده که تا حالا همچین رنگ سفیدی ندیدی.

یا وقتی که به افق خیره میشی و به حدی آسمون تمیزه که تو میتونی تا کیلومترها کوه های زاگرس رو ببینی و حتی قله هاشون که بعد از یه بارون حسابی تمیز شدن یعنی خدا انقدر دوستت داشته که هوا رو انقدر تمیز کرده که تو بتونی از این فاصله دور قله های پوشیده از برفو ببینی که خیلی ازت دوره و فقط مبهوت این همه زیبایی میمونی و زبونت بند میاد.

وقتی یه غروبیو میبینی که به عمرت ندیدی یه غروبی که سخته توصیف کردنش. انگار نصف گوی طلایی زیر ابر سیاهه نصف دیگش خودشو آورده بیرون از پشت ابرهای تیره ای که آسمونو گرفتن و تو نمیتونی برای اون ابر ها یه رنگیو پیدا کنی، یه چیزی شبیه سرمه ای و تو مبهوت تضاد رنگ سرمه ای ابرها و رنگ نارنجی خورشید میمونی فقط میگی خدایا قلب من طاقت این همه زیبایی نداره.

میدونم داری بهم نشون میدی زیبایی هات بی انتهاست، قدرتت بی انتهاست معجزاتت بی انتهاست. من هرچقدر سپاسگزار باشم بازم کمه هر چقدر شکرگزار باشم بازم نمیتونم اونجور که باید شکرگزاریتو به جا بیارم.

من اگه بخوهام از زیبایی هایی که دیدم بنویسم فکر کنم کتاب ها بشه تا حالا اینجوری ننوشته بودم اصلا وقتی شروع کردم میخواستم راجع به یه چیز دیگه صحبت کنم ولی این نوشته ها خودش اومد منم فقط تایپ کردم به یاد سفرهایی که رفتم و زیبایی هایی که دیدم اشک ریختم و دوباره همون حس بودن در اون زیبایی ها رو تجربه کردم.

و هنوز هم تشنه دیدن زیبایی بیشترم، تشنه دیدن معجزات بیشتر و نه برای این تشنگی حدی هست نه برای این زیبایی، همه چیز بی نهایته همه چیز بی انتهاست همه چیز از جنس خداست.

خدایا شکرت

سپاسگزارم مریم جون به خاطر یه فایل فوق العاده دیگه.

خداقوت.