سریال زندگی در بهشت | قسمت 260

سلام فرزانه جون من چند ماهه اومدم تو سایت اما فعلا مطالب رو منظم دنبال نمی کنم، اتفاقی کامنت های شمارو خوندم و دنبالتون کردم وااااقعا تحسینتون می کنم بارها موقع خوندن کامنت ها یا پاسخ هاتون به دوستان ،از دیدگاه هاتون لذت بردم بااارها کانتتون رو خوندم و دیدم تو این مدته کمی که توی سایت هستین، چقدر پررنگ، جدی،با باورهای قوی و اصولی پیش میرین و خیلی از شخصیتتون خوشم میاد برام الگو شدین… از باورهایی که ساختین از توکل …

دیدم در خصوص خواسته جدید از خواستگارتون نوشتین، این به نظرم مهم ترین خواسته اس…البته این نظر منه، چون بعد از 11 سال زندگی مشترک، این جرات رو پیدا کردم که خواسته هامو بگم و مثل سال های پیش نگم که دنیا ارزش نداره، حرف مردم چی، بخاطر پسرم و … و دارم توافقی از همسرم جدا میشم. من تو این مدت زندگی ، بارها دلم خواسته با همسرم حرف بزنیم از علایقمون ،از اهداف مشترک و … برای من اینکه هر دو نفر هر روز به فکر رشد و پیشرفت باشن ارزشه، اینکه برای خودشون وقت بزارن، درباره کتابی، فیلمی، شعری و .‌‌.. بشینن و نظر بدن، با هم با وجود بچه، برنامه داشته باشیم برای وقت گذروندن دو نفره،کافه بریم، بدمینتون بازی کنیم ،بدنسازی کار کنیم،(من دبیر تربیت بدنی هستم و ورزش نقش پر رنگی داره برام) برای همچنان رشد و ارتقا، اهداف مشترک در زمینه های مالی، آموزش ، مسافرت، تربیت فرزند… الان می فهمم چقدر علایق مشترک مهمه ، کسی که شبیه تو فکر کنه، دیدگاه های مشترک داشته باشین، من کوهنوردم چه کیفی داره با عشقت شب رو تو کوه کمپ بزنی و تا صبح کنار آتیش از قوانین حرف بزنید از فرکانس ،از توجه مثبت ،جنس حرفاتون یکی باشه و عاشق اینم عشقم مثل خودم ورزشی باشه ، تا عمر داره به تناسب اندامش اهمیت بده، به تغذیه سالم ، سحرخیز باشه ،عاشق شعر و موسیقی باشه، باورهای توحیدی داشته باشه، به رشد مالی اهمیت بده، با کشتی کلی سفر کنیم، صداقت داشته باشیم، حرف و عملمون یکی باشه و الگو باشیم برای پسرم . از کنار هم بودن لذت ببریم و عشق رو هر روز تجربه کنیم.

ببخشید فرزانه جون اینا گفتم که هم برام تکرار شه و هم مثبت باشه و هم خواسته ام رو گفته باشم و نه اونی که هست..

من تقریبا 9 ماهه تصمیم به جدایی گرفتم و چند ماه طول کشید بتونم هضمش کنم و عذاب وجدان رو‌ کنار بزارم. خوبیش این بود به محض مطرح کردنش با همسرم، اون قبول کرد اما مسئله ای که باهاش مواجه هستم توافق مالی هست.. درخواست مهریه ندادم و گفتم توافق کنم اما راه نمیاد ما یه خونه داریم که هر کدوم 3 دنگ ازش سهم داریم البته تقریبا یک سوم پولش رو همسرم گذاشته، مقداری طلا داریم که از پس انداز هر جفتمون تهیه کردیم و سه سال قبل یه زمین شریکی تو یه روستا تو یه شهرستان خریدم با فروش طلاهای هدیه و پس اندازم…

حالا همسرم میگه ماشین رو میدم به مهریه ات اما قبلش باید سهم من رو توی طلاها و زمین بدی و میگه من حقوقم رو خرج کردم و تو جمع کردی، منم توی حقوق تو سهم دارم… ولی این موضوع توجه منو دائم بد میکنه و نمی تونم شرطش رو قبول کنم، از طرفی ارزش طلاها و زمین کمه و میگم انقدر طلاق رو طولش ندم چون ماه هاست هیچ کدوم کوتاه نمی آییم ، از طرفی می دونم غلطه اما اطرافیان میگن اشتباه نکن و مهریه رو اجرا بزار و من اگه اجرا نزارم میترسم پشیمون بشم از تصمیمم اما ادم دادگاه و این حرفا رفتن نیستم.

بلاتکلیفم و فکرم دائم مشغوله که کار درست کدومه؟ اینکه پیشنهاد همسرم رو قبول نمی کنم برای ترس از کمبوده؟ برای حرف مردمه؟

میترسم قبول کنم و با یه بچه تنهایی و حقوق معلمی، کم بیارم…از طرفی میگم قبول کنم و تمومش کنم، آرامشم مهم تره، …

شما که درک بهتری از قوانین دارین، میشه نظرتون رو بگین ؟

ممنون برای وقتی که میزارین

انشالله در پناه حق، شاد و سلامت باشی️