سریال زندگی در بهشت | قسمت 235

سلام به استادعزیزم ومریم بانوی مهربان یک بانوی نمونه والگوی من در زندگیم…

سلام به دوستان عزیزم ..

مثل همیشه جز زیبایی هیچ ندیدم…از اون لحظه که صدای استاد عزیزم رو پشت دوربین شنیدم که از مه ومرواریدهای شفاف روی تارعنکبوت ها برام فیلم می گرفتندوقدرت خداوند رو تحسین می کردند تا رسیدن به رودخونه و دیدن افرادی که اونجا بودن و فیلمهایی که درون دوستداشتنی برامون گرفت از اونهمه عظمت خداوند ودیدن لحظه هایی بی نظیر که مریم بانو برامون فیلم گرفتن…

چی بگم که جز فراوانی وآرامش وآرامش وآرامش وعبادت وزیبایی هیچی ندیدم!!!!

جنگل ورودخونه ومحیطی به اون تمیزی وباصفایی…من حس میکنم زیباترین مناجات وسپاسگزاری از طبیعت ونعمت های خداوند وبهترین مراقبه ها دقیقا یه همچین جاهایی به عرش وبه ملکوت خداوند بی واسطه وسریع

میرسه وهرکی اونجاست در بهترین فرکانس الهی بوده…چون بالذت بردن از اون طبیعت بدون آسیب زدن بهش در آرامش محض کسایی که اونجا بودن فقط وفقط با آرامشی که داشتن به گونه ای خاص داشتند خداوند رو وزیبایی هاشو ستایش می کردندبرای همین اینهمه زیبایی و شکوه وفراوانی اونجا وجود داشت …

یه لحظه رفتم تو مقایسه با همین استان گیلان که الان من دارم اینجا زندگی میکنم ومتولد همین جا هستم چه رودخونه ها ودریاچه ها وجنگل های ودریای زیبایی داره ونعمت وفراوانی به وفور..اما چه بندگان ناسپاسی!!!!!

نمیدونم چرا؟!!

لب دریا دم رودخونه تو جنگل هرجا پا میذاریم

چی می بینیم؟؟ یه سری آدم که نه از روی سرخوشی بلکه از روی فرار از خستگی روزانه و کارهایی اجباری وبدون انگیزه هفتگی و خسته از کسب وکاری که توش فقط ناله وگله از کمبود وگرونی و فوش به زمین وزمان و منفی حرف زدن ومنفی دیدن همه چیز …خسته از شهرو کشور ومسولیین و خدا و….

اومدن یا قلیون به راه انداختن یا آتیش یا دارن آسیب میزنن به طبیعت و اخرسرهم هرچی آشغال دارن میریزن تو طبیعت توراه برگشت کلی می مونن توترافیک خسته وکوفته باز غرمیزنن باز گله میکنن….میرسن خونه انگار که رفته بودن جنگ!!! طوری رفتار میکنن که انگار رفته بودن اسیری ..با جمله هایی مثل حالا چه خبربود دریا…رودخونه…جنگل…کلی بنزین مصرف کردیم ..هواسرد بود..گرم بود..زمین خیس بود…یارو که انور نشسته بود حیض بود…این چی گفت اون چی گفت..بچه اذییت کرد…کلی لباسمون کثیف شد..ودرنهایت این دیالوگ ها به دیگه نمی ریم بیرون ..ختم میشه !!!!

نمی خواستم باز به منفی ها توجه کنم یا بنویسم اما وقتی تضادها مشخص میشه خواسته ها خودشون رو نمایان می کنن…

من همیشه از بچگی چون توروستا زندگی میکردیم وبعدش توبزرگسالی 20سال تواستان گیلان نبودم همیشه در تمام عمرم شوق وذوق زیادی برای همه چیز طبیعت داشتم..

من برای کرم ابریشم برگ درخت توت می چیدم..بدنیا اومدن کره اسب و گوساله رو دیدم..تخم گذاشتن مرغ هارو دیدم…تجربه جمع کردن تخم مرغ وادرک وغاز رو داشتم..از تو رودخونه ماهی میگرفتم..بارها تورودخونه ودریا شناکردم…درخت هارو پیوند میزدم تو شالیزار برنج کاشتم وجین کردم..تو باغمون انواع سبزیها رو کاشتم وبرداشت کردم همراه پدر ومادرم…کلی درخت وگل کاشتم…بزرگ شدن قورباقه ها رو دیدم..به مار دست زدم..تمشک خوردم و از درخت ها بالا رفتم و میوه چیدم…

اما همیشه دلم میخواست برم تهران هروقت میرفتم خونه خالم تهران مهمونی آرزو میکردم بزرگ شدم با یه پسر تهرانی ازدواج کنم زندگی تو شهر رو تجربه کنم…

انقد رویا بافتم که اتفاق افتاد اما هیچوقت منو راضی نکرد …

من با طبیعت سرشتم عجین شده بود همش تضاد بود وتضاد…اما بازم شاکر بودم واز تمام سالهایی که تو اون شهربزرگ بودم باتمام تضاد ها سعی کردم رو به جلو حرکت کنم..

تا اینکه لطف خدا شامل حالم شد ویک سال ونیم پیش برگشتم رشت…اینجا هم به کلی تضاد وناخواسته برخوردم…اما چون به لطف الله مهربان وارد کانال استادشده بودم سعی کردم از قوانین پیروی کنم..

من یاد گرفتم هرجا باهرکی توهرشرایطی باشم به لطف الله فقط برای یک روز در طول ساعاتی که بیدارم حداقل 15ساعت بیداریمو میانگین درکل نیم ساعت هم از مسیر دور نشم..

من قانون رو میدونم احساس خوب =اتفاقات خوب

این ها همه در حالی هست که همسرم چون بچه اینجت نبود و وابستگی شدید به خانوادش داشت نعمت های اینجا زندگی کردن رو ندید وبه بهانه های مختلف تضادهایی به وجود اورد وبرگشت تهران…

ولی من یادگرفتم در مسیر هدفهام باشم هرکسی بامن هم فرکانس هست نزدیکم می مونه وهرکسی نیست میره حتی بچم…

الان از دید خانوادم توبدترین شرایط هستم همسرم تقاضای طلاق داده…ازدواج دومم بود یه پسراز مرحوم همسر اولم دارم که پیشمه..مهریه ام که 14تا سکه بود رو بخشیدم که نخوام برم دادگاه وکلانتری و…..

منبع درآمد خاصی ندارم واز نظر دیگران این یعنی فاجعه..

ولی من یاد گرفتم وقتی رویایی میسازم وقتی هدفتی دارم ممکنه تو مسیر به تضادهای زیادی بربخورم…

من از استاد عزیزم یاد گرفتم مدارها وفرکانس های هرکسی با شخص دیگه فرق میکنه من قدرتی بر تاثیر روی فرکانس کسی ندارم …خداوند داره زندگیمو باورهامو و خواسته هامو روشن وشفاف ومسیر زندگی وخواسته هامو به کمک ایمان وباورهای جدیدم از وقتی قانون رو فهمیدم پاکسازی میکنه…من خواندمش واجابتم کرده…ازش خواسته بودم ومیخوام که همیشه توزندگی باهم شریک باشیم من سهم خودم خدا سهم خودش…ازش خواستم منو برای خودش پرورش بده همونی باشم که خودش میخواد تابه رضایت کامل از خودم وخدا از من برسه…مثل استاد ومریم بانو..

من الان یک سال ونیم هست که تو گیلان از تک تک نعمت های خداوند در اینجا طوری ذوق میکنم کیف میکنم سپاسگزاری میکنم ودرموردشون حرف میزنم ولذت می برم که خانوادم واطرافیان حس میکنن من طوریم شد واز دید اونا الان باید گریه کنم غمگین باشم چه کنم چه کنم راه بندازم واز قضاوت دیگران در مورد زندگیم بترسم…دروغ چرا وقتی بهم میگن تا یادآوری کنن که وضعییت زندگیم نرمال نیست چند دقیقه تاثیر میذارن اما من سریع به خداوند تکیه میکنم ومیگم خدا بزرگه درست میشه حل میشه هدایت میشم بلدهرسختی آسانی هست…

تنها میرم توشالیزارها میرم دریا میرم رودخونه باآژانس یا اسنپ ..دارم کارهای تزینی توخونه انجام میدم..کتاب می نویسم برا کودکان دارم کتاب غصه می نویسم میرم توپارکها بامردم در مورد باورهاشون نسبت به خدا وتجربه هاشون در مورد تسلیم خدابودن وموفقییت هاوشکست هاشون می پرسم واتفاقا خیلی ها برخوردی عالی دارن باهام واعتماد میکنن و ساعت ها حرف میزنیم در راستای نوشتن کتابم این تجربه ها داره خیلی بهم کمک میکنه….

خدارو هزاران بار شاکرم که از جرگه ناامیدان وکفران کنندگان نعمت وناسپاسان وافراد منفی جدا شدم وبه لطف خودش در جرگه افراد مثبت ومتوکل وبا ایمان با انگیزه وهدفمند قرار گرفتم…

امیدوارم بزودی تا پایان سال از موفقییت ها واتفاقات مثبت زندگیم براتون بنویسم…

استاد عزیزم ازتون سپاسگزارم وهمچنین از مریم بانو…دوستتون دارم

انشالله همگی ماهمیشه در پناه امن خداوند سلامت وشادو سعادتمند وثروتمند باشیم