شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 42

سلام به همه دوستان عزیز و استاد عباس منش گرامی،

حقیقتا من خودم هم قبل از این ، حتی تا مدتی بعد از استفاده از بسته روانشناسی ثروت ۱ و ۲ همین فکر را در ذهن داشتم و حتی از مواردی بود که در اهداف ده سال آینده ام هم نوشته بودم ولی وقتی سوال مسابقه را شنیدم ، احساس کردم مدتی است که دیگر به این موضوع فکر نمی کنم (هر چند مطمئناً به طور کامل از بین نرفته است ولی تجربه منفی چند مورد کمک به دیگران بر اساس باورهای قدیمی و کسب نتیجه معکوس خیلی این موضوع را برایم کمرنگ تر کرده است) . در حالیکه داشتم به پاسخ این سوال فکر می کردم شگفت زده شدم از تعداد افکار و باورهای مخربی که می تواند در این یک جمله کوتاه و به ظاهر خداپسندانه وجود داشته باشد .

به نظر من در این جمله ، از باور کمبود گرفته تا باور انتقاد از ثروتمندان نهفته است ، از انسان پنداری خدا گرفته تا باور کثیف بودن پول و حتی باور دور شدن از خدا به واسطه پول و ثروت ، از احساس گناه تا احساس دین و مسئول بودن نسبت به دیگران و حتی اولین و اساسی ترین مسئله تصور اینکه ما توانایی تاثیرگذاری بر سرنوشت کسی به جز خودمان را داریم .

۱-در توضیح باید بگویم که اولین چیزی که این جمله به سادگی فریاد می زند ، انسان پنداری خداست ، اینکه ما او را انسانی فرض می کنیم که می توانیم با او مانند سایر انسانها وارد معامله شویم ، سرش را شیره بمالیم و در ازای رسیدن به خواسته هایمان او را هم با کارهای دلخواهش راضی نگه داریم، در واقع بی نیازی، دانایی و توانایی و سایر صفات ذاتی او را زیر سوال می بریم .

۲-باور مخرب دیگری که از این جمله بر می آید وجود بی عدالتی در جهان است و اینکه ما می کوشیم با این بی عدالتی به مقابله برخیزیم ، باوری که به ما می گوید چیزی در جهان درست نیست ، خراب است و ما بهتر از خود خدا به این موضوع آگاهیم و باید در راه اصلاح آن تلاش کنیم و به این وسیله به عدالت خداوند هم شک می کنیم .

۳-باور انتقاد از ثروتمندان را بعداً و پس از اندکی تفکر بیشتر ، از این جمله دریافتم ؛کسی که این جمله را به زبان می آورد یا در ذهن دارد ، با نگاه کردن به افراد ثروتمند با خودش فکر می کند این ثروتمندان افراد بی احساس و شاید ظالمی هستند که به اندازه کافی به دیگران کمک نمی کنند در حالیکه اگر من ثروتمند شوم ، به کارهای خیر و خداپسندانه اقدام می کنم ، پس خدایا به من پول بده تا من اولین یا شاید یکی از معدود ثروتمندان درستکار و خوب باشم .

۴-باور مخرب مهمی که آنهم در نگاه اول به چشمم نیامد احساس گناه از داشتن پول و یا باور کثیف بودن پول است ، باور بسیار قوی موجود در اکثر ما این است که پول را چیزی کثیف و غیرمعنوی می دانیم که ما را از خدا دور می کند و یا شاید حتی با به دست آوردن آن، قرار باشد نعمت یا موهبت دیگری را از دست بدهیم ، برای همین می خواهیم با انجام یک سری اعمال خداپسندانه از نظر خودمان، ثروتمان را معنوی تر و پاک تر و خیال وجدانمان را از این بابت راحت تر کنیم و از طرفی به خداوند هم باج بدهیم که با به دست آوردن پول از او دور نشویم و یا مورد غضب او واقع نشویم که او بخواهد در ازای به دست آوردن ثروت بلایی به سرمان بیاورد یا نعمتی را از ما بگیرد .

۵-مهم بودن نظر دیگران هم در این جمله نهفته است ، اگر قرار است با پولدار شدن، نزد دیگران آدم بدی به نظر برسیم پس باید با اقداماتی که از نظر جامعه انسان دوستانه هستند ، محبوبیت خود را حفظ کنیم .

۶-احساس گناه ، احساس عذاب وجدان و احساس دین نسبت به دیگران و در راستای آن مسئول بودن ما نسبت به جامعه یا اطرافیان هم ، به وضوح در جمله این سوال مشخص است در حالیکه این اولین قانون جهان است که “هر کس فقط مسئول خود و اعمال و باورهای خودش است و ما نمی توانیم کوچکترین تاثیری بر زندگی دیگران بگذاریم و حتی اگر میلیاردها میلیارد ثروت در این راه خرج کنیم نمی توانیم بر زندگی ، احساس خوب ، سلامتی یا رفاه کسانی تاثیر بگذاریم که خودشان نمی خواهند تغییر کنند” بیان این جمله در واقع نقض آشکار اولین قانون جهان است : اینکه هر کس خودش تنها مسئول اتفاقات زندگی خودش است ، نه دیگران نسبت به ما و نه ما نسبت به دیگران مسئولیت و یا توان اثرگذاری نداریم.

۷-باور کمبود پول هم در این جمله نهفته است ، این که ما تنها در صورتی می توانیم ببخشیم که داشته باشیم و الان چون نداریم پس آرزو می کنیم که به دست بیاوریم و بعد از آن ، ببخشیم در حالیکه طبق قانون، اول باید ببخشیم تا به واسطه ایجاد خلاء ثروت بیشتری جایگزین شود، کسی که الان حاضر به بخشش یا انجام کار خیری که فکر می کند درست است نیست، باور دارد که اگر با وضعیت فعلی ببخشد ، در آینده ممکن است خودش به مشکل یا نیازی بربخورد و در آن زمان به اندازه کافی نداشته باشد برای همین این کار را به آینده ای که بسیار ثروتمند شده باشد موکول می کند. این نوع تفکر دقیقا از باور کمبود پول سرچشمه می گیرد .

مطمئنم با فکر کردن به این موضوع و ریشه یابی این جمله احتمالا هنوز هم باورهای معیوب دیگری در آن یافت می شود که هنوز به چشمم نیامده است ، که آنهم نیاز به تکامل و طی کردن مدارهای متوالی تفکر دارد ولی دوست داشتم برداشت های اولیه خودم را از این جمله با شما به اشتراک بگذارم ، در واقع فکر کردن به این گونه سوالاتی که در زندگی هم برایم پیش می آید و پیدا کردن ریشه های افکار و اعمالی که از خود بروز می دهم لذت حل یک معما را به من می دهد و سبب خودشناسی بیشتر می شود و البته بعضی از این ریشه ها به قدری ظریف و پنهان هستند که همیشه از یافتنشان شگفت زده می شوم ، از شما استاد عزیز بابت ایجاد این فرصت تفکر سپاسگزارم و ممنونم از شما دوست عزیزی که این مطلب را مطالعه نمودید .