شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 148

درود و سپاس خدای مهربانم را‍‍؛درود و سپاس یگانه یکتا عظیم وهاب را؛درود وسپاس پدیدآورنده نور و روشنایی وروز را؛درود و سپاس پدید آورنده و بخشنده احساس را؛درود و سپاس خداوندی را که به آفریده اش درود و سلام میفرستد؛ درود و سپاس بر مهربانی که هر آنچه خود دارد را دراختیار بنده اش قرار داده است از عدل و قوانین و توانایی آفرینش و پیدایش و تفکر نشاط و کرم و مهرومهربانیت و هر آنچه اسماءالهی نام دارد.

سوال و نکته ظریف و جالبی را جناب عباس منش در سایت مطرح کرده اند و آنهم این سوال که اکثر ما ها در درخواست ثروت از پروردگارشرطو پایه این خواسته رابه این گونه قرار میدهیم که خداوند مهربان تو به ما بده؛تو برایمان مقدر فرما؛هر آنچه که تو میبخشی را در مسیر و راه کمک به دیگر بندگانت صرف میکنیم. من نگاه و نیتم کمک به دیگران و هم نوعان است و چقدر این خواسته مشکل دارد و چقدر این نگاه از ریشه و پایه شرک دارد و بقول جناب عباسمنش ترمزهای مخفی این نگاه که بررسی کنیم به نکات مانند:

1-من خودم لایق نعمت و ثروت که نیستم اگر بودم پس تا به حال خود خدا میداد و ثروت و خواسته هایم انجام میشد پس باید از طریق و روش دیگری به من ثروت بدهد. ۲ -ثروت در جهان کم است و فقر و مشکلات زیاد و کسی باید بیاید برای دیگران کاری انجام بدهد. 3-خداوند برای بخشیدن و برای گسترش جهان و موهبتها و نعمتهایش نیازمند من است و من میخواهم به این طریق کار خداوند را انجام دهم.

۴-خواسته را بیان میکنیم راه و شکلش را هم ترسیم میکنیم که خداوندا از این طریق به ما نعمت بدهد تا من برایش فلان کار را انجام بدهم.

۵- شرط و و شرایط بخشش خداوند را به علت باور ناقص در قبول اینکه خداوند هر آنچه که ما بخواهیم داده است؛ تمام خواسته های ما فراهم است و ما با باورهایمان با ایمان مان در مدار ارجح که آن خواسته قرار دارد هدایت می شویم.

6-خود مان لایق این نعمت نیستم شاید خداوند بخاطر کمک به دیگران به من هم نظر کند.

7-عدل و بخشش و عنایت خداوند نیاز به حضور من دارد و کسی و کسانی خارج از قوانین دچار مشکلات هستند و من باید کاری بکنم؛در صورتیکه هر آنچه در دور و بر ما در حال وقوع است ماحصل همان تفکر و توجه و تمرکز و فرکانس و خواسته است که در ما وجود دارد؛به هر آنچه میندیشیم؛ به هر آنچه توجه میکنیم؛به هر آنچه تمرکز میکنیم در همان مدار و همان دایره انرژی و همان حیطه خواست وبرد انرژیمان دسترسی داریم و هر آنچه در حال وقوع است؛ اصل است؛عدل است؛و درست.

چقدر باور و اعتقاد به عدل آفریدگاربه عنوان اصل اول قوانین مهربان پروردگارمان؛خاص ؛تاثیر گذار و پیش برنده است.چقدر باور عدل ما را به سوی هدفمان در همان لحظه درخواست سوق می دهد ما هرآنچه که میندیشیم هستیم و نگاه آفریدگار نگاهی برابر به همه آفریده هایش به اشرف مخلوقاتش است.

ما یک روح هستیم که برای گسترش ؛برای تجربه و برای زندگی؛جسمی به ما بخشیده شده است همه آنچه توانایی روح است در ما وجود دارد .پذیرش محدودیت جسم تنها باور فکری ماست و هیچ ریطی به ناتوانی روح ما ندارد. روح ما اتصال به خداوند وهاب دارد و این اتصال بدون هیچ واسطی انجام می گیرد بدون نیاز به هیچگونه رابط و یا اتصالی ؛کاملا مستقیم و اختصاصی. برای همه اینگونه است.همه ماها با هم مرتبط هستیم همه ما به وسیله روح هایمان به منبع عظیم هستی متصلیم و این باور اینکه دستان نیازمند کسی را گرفتن؛باوری محدود در حیطه جسمهای ماست؛ که وقتی کنار میرود؛ وقتی تصحیح میشودو به باور گستردگی و توانایی بی نهایتمان میرسیم دریای کرم و بخشش و عدل و نعمت‌؛مهربان پدیدآورنده هستی منتظر ماست؛آغوش گسترده قریب ترین قریب را گشوده خواهیم یافت.

خداوند مهربان ؛پروردگاروهاب؛یگانه بی همتا؛سپاس سپاس سپاس سپاس سپاس.

اگر باور اینکه بر شانه های پروردگار یگانه پدر هستی؛ به جای فکر کردن به افتادن و ترسیدن؛ دستانمان را بگشاییم و فریاد و شادی و سرور سردهیم ؛تا لبخندمان هدیه ای برای هستی و دیگران باشد تنها مهر و مهربانی و لذت و عشق و فراوانی را خواهیم دید و چقدر لذتبخش است؛ چقدر عظیم است؛ چقدر گسترده است؛چقدر خاص است و چقدر ما ارزشمند هستیم. چقدر اشرف مخلوقاتش را ارج نهاده است در جایگاه عظیم خودش قرار داده است یگانه جایگاه مطلق سجده و تعظیم و تکریم؛وهر آنچه هست را به کرنش و تعظیم و سجده خوانده است؛چقدر جایگاهمان بلند و رفیع است چقدر ارزشمان بی نظیر است و چقدر همه و همه و همه چیز فراهم و فراوان. سپاس سپاس سپاس مهربانا.

استاد مهربان و راه نما و راه گشا سپاس از این ایده و راه و نگاهی که ایجاد نموده اید و لذتی که از این مهم برایتان فراهم است گوارای وجودتان. به یاد آن خواب شما افتادم که سالهای پیش دیده اید که درمسابقه ای شرکت کرده بودید که همه در آن هستند و مسابقه شروع میشود و شما با تمام انرژی و سرعت سبک و رها در حال دویدن متوجه میشوید که هیچ کس دور و بر شما نیست وقتی نگاه میکنید و خوب که دقت میکنید میبینید همه همان ابتدای نقطه حرکت در حال تلاش برای قدمی برداشتن هستند و انگار که چسبیده اند و… ندایی به شما میگوید نیازی به مسابقه نیست تو برنده ای تو به خواسته هایت رسیده ای تو ….

لذت نگاه و احساس برنده گوارای وجودتان حضرت استاد.