شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام به استاد گرانقدرم

سلام به دوستان تلاشگرم

داشتم از پاسخ نوشتن منصرف می شدم چون دوبار مطلب نوشتم بکبار در آخرین لحظه همه مطلب پرید!!!

دفعه دوم روز ۲۸ مهر دوباره مطلبم را فرستادم و پاسخ سایت ” پاسخ شما منتظر تایید است” را هم دیدم امااااا

روز بعد و روزهای بعد هر چه دنبال پاسخم گشتم گمشده بود.به سرکار خانم فرهادی عزیز پیام دادم پاسخی نیامد مطمئن شدم که( خیریتی) در این نفرستادن هست .یعنی پاسخ ندهم .رها کردم پاسخ و مسابقه را. چند روزی خیلی هم کمتر به سایت سر زدم .امروز هنگام صبحانه پیام سایت آمد . آخرین مهلت امشب است. ناگهان به ذهنم رسید که

اصلن خیریت یعنی چه؟ این که نفرستادن پاسخ کجایش خیر است؟

با خودم گفتم مگر طبق قوانین آفرینش قرار نیست من خودم رندگیم را خلق کنم ؟ چه فرکانسی فرستادم که دفعه اول پریده و دفعه دوم گمشده؟؟؟؟؟؟

استاد عزیزم یافتم . عدم احساس لیاقت در من!!!

ترمز – من که برنده نمی شوم! هر چه هم بنویسم چه فایده؟ حالا آمدم و وقت هم گذاشتم توی این همه پاسخ

از کجا معلوم من برنده شوم؟

آنقدر خودم به خودم خندیدم و گفتم بابا دست مریزاد این طوری می خواهی شاگردی کنی؟ اینطوری می خواهی قوانین آفرینش را در زندگیت جاری کنی؟ تو که خودتو لایق جایزه الهی نمی دونی که از خدای خودت درخ است کنی کاینات چطوری به تو جواب بده و برنده بشی؟

این جا بود که گفتم من نه تنها لیاقت این جایزه را دارم بلکه بهترین و بررگترین ها منتظرمه .دست به نوشتن شدم و به سوال پاسخ دادم . من با سپاسگزاری برای این همه فراوانی توی این سایت و سپاسگزاری برای فراوانی که استادم رحمت کشیده و از دینونا بیچ برامون گذاشته و با صبوری کامنتای ماها رو مطالعه می کنه .می نویسم.

دوستان من خودم مانع ذهنی رو داشتم که هرچی از خدایم می خواستم یه پایش دادن بخشی از آن به دیگران بود

اگر فلان خواسته انجام بشه اینقدش برای فلانی ؟!!!! می گفتم خب آن ها هم نیازمند هستند آخر!!!!!

باور های ترمزی و موانع ذهنی موجود در مسابقه:

۱- توجه به کمبود و فقر ( در نتیجه تمرکز می رود به روی فقر و تنگدستی)

۲- عدم احساس لیاقت در خودمان( من که لیاقت این همه پول و نعمت را ندارم بهتره دیگران هم با من همراه شوند)

۳- عدم احساس لیاقت در دیگران ( افراد دیگر که خودشان لیاقت ثروت و فراوانی و نعمت را ندارند پس من به آن ها بدهم)

۴- شرک به خدای یکتا( من می توانم به آن ها ببخشم .جای خداوند نشستن و به دیگران کمک کردن)

۵- خود را همتراز خدای یکتا دانستن( منی که همه چیزم از خداوند است در مقام معامله کردن با او هستم)

۶- عادل ندانستن خدای یکتا( اگر به من بدهد من به دیگران می دهم در حالی که عدل خداوندی بر این است که هر که از خدایش بخواهدبه او داده خواهد شد .زیر پا گذاشتن قانون در خواست)

۷- خود را در جای خدا دانستن؟؟؟؟!!!( این دیگر خیلی باور نادرست و ناصوابی است چون به خدا می گوید ببین خدا جان تو به آنها ندادی اما من می دهم !!! بدنم از این فکر خطا به لرزه در آمد که منی که هر لحظه می گویم خدایا تو را شکر که این لحظه ام زنده ام .منی که پیوسته در نعمت خدایم غوطه ورم ، اما در پستوهای مخفی ذهنم بدون این که بدانم می گویم خب خداجون تو بهشون ندادی من می دهم ؟؟؟؟؟؟).

۸- اگر من دستی از دستان خداوند هستم می بایستی اجازه ندهم نگاه دیگران به دست من باشد .شرایطی فراهم کنم که فرکانس آن ها با تلاش خودشان به مدارهای بالاتر برود تا آهنربای ثروت شوند نه این که هر بار و هر لحظه نگاهشان به دست من باشد. حتی به نظرم جوری بخشش داشته باشیم که آن ها نفهمند ای هدیه با پول با فراوانی از چه کسی رسیده است . و فقط حس کنند که دستی نا معلوم از دستان خواوند برایشان هدیه ای آورده است).

استاد عزیزم تشکر می کنم بابت تلاش گرانبهای شما در همه ی فایل ها و بخصوص نشان دادن فراوانی در بخشی از کره زمین به نام دیتونا بیچ که بی شک در جای جای این هستی آن قدر فراوانی جاری است که آن چه شما به ما نشان می دهید سر سوزنی از آن هم نیست.

نگاه کلان شما را به فراوانی و ثروت می ستایم و مهمتر این که تلاش مداوم دارید بر هر چه آپدیت نمودن شخصیت ، نگرش ، تفکر و فلسفه تان در زندگی

سپاسگزارم

سلام به استاد گرانقدرم

سلام به هنراهان پر تلاش

به این سوال به عنوان یک تمرین از درک و فهم قوانینی که به ما آموزش دادید نگاه می کنم .!!!!

یاد گرفتم که خداوند به عنوان انرژی منبع ، سیستمی ایجاد کرده و فضایی مهیا نموده تا من بتوانم کدهایی (باورهایی)برای خلق خواسته هایم بنویسم. فرکانس هایی به سیستم بفرستم و با تکرار و تکرار باورها و حال خوش مشتاقانه به سپاسگزاری برای داشته هایم بپردارم تا خواسته ها خلق شوند و مهمتر این که هر کس مسئولیت خلق زندگی اش را دارد.

حالا اگر انسانی به دلیل نا آگاهی از روند قوانین لایتغیر زندگی و با فرستادن فرکانس های نا مناسب ناخواسته را وارد زندگیش کرده و در فقر به سر می برد ، بیمار می شود، روابط ناجور او را به ناکامی کشانده، نقش ما به عنوان فردی آگاه( نسبت به عملکرد فرکانس، طی شدن مدارها و مسئولیت پذیر بودن و خلاق بودن) چیست؟؟؟؟؟

-آیا با معامله با خداوند برای کمک به دیگران خودم را جای خداوند قرار نداده ام (شرک)؟

– آیا نگرش کمبود در من ریشه ندارد که خداوند به دیگران نداده است پس من به آن ها کمک کنم؟

– آیا این معامله با خدایم نیست؟

– آیا عدم درکم را نسبت به قانون فرکانس و قانون مدارها در کاینات نشان نمی دهد؟

در حالی که می دانم خدایم نه به اگر و مگر های من بلکه فقط به ارتعاشاتی که می فرستم واکنش نشان می دهد و افراد و موقعیت ها و شرایط را به زندگیم وارد می کند؟

پس چه باید کرد ؟ آیا به احادیث موجود که یاری و کمک به ناتوانان را عنوان می کندگوش ندهم؟

به نظر من :

– بخشش در هر موردی چه مالی باشد یا مشاوره برای روابط و مهر ورزیدن به اطرافیان که خود نوعی بخشش است باید انجام شود.در هر جایگاه مالی که باشیم چه کم در آمد یا ثروتمند و در هر سنی که باشیم جوان یا پیر .زن یا مرد .اگر دانا باشیم یا کم دانش، باید انجام شود و نباید منتظر اوضاع مالی خوب باشیم تا بخشش کنیم . با بخشش جریانی از محبت و ثروت و عشق به سوی دیگران جاری می شود و به قول استاد ” هر چیز چیزی جذب کرد .سرد سردی را کشید و گرم گرم”. و در این بده بستان انرژی ما در فراوانی ، نعمت و عشق غوطه ور می شویم .

باور بخشش در هر شرایطی ثروت را به سوی ما جذب می کند. مدار ما را تغییر می دهد . انسان هایی در مدار ما قرار می گیرند که اگر بیمارند بهبود می یابند (به خاطر باور جاری در آن مدار) .

.اگر در کم پولی هستند به سمت ثروت گرایش می یابند، اگر روابط نا متعادل دارند به سوی آرامش پبش می روند یا کنار هم می مانند و همفرکانس می شوند و یا طبق قانون مدارها از هم دور می شوند و جای تنش و نا آرامی را آرامش می گیرد.

اگر در عدم شناخت نسبت به رب خود هستند به تدریج به شناخت رب الارباب نایل می شوند .

ترمز تفکر مطرح شده :

– باور کمبودداشتن (آنها ندارند پس من کمک کنم)

– باور شرک ورزیدن ( خدا به آن ها نداده به من می دهد پس من به آن ها کمک کنم).

– باور خود را همسان خدای یکتا قرار دادن( یعنی من در جایگاهی همسان با خدایم هستم که می توانم با او معامله کنم)

و در نهایت به جز بخشش و تسلیم حق بودن در هر شرایطی طریق دیگری نیست.من دستی از دستان خدایم .او فراوان می بخشد به من .من فراوان می بخشم . فقط واسطه ی رحمت خداوندی هستم . او هدایتم می کند به چگونه بخشیدن( چه مال .چه محبت . چه با کلام نیکو. )

استاد گرامی از این تمرین عالی سپاسگزارم.سپاسگزارم.سپاسگزارم.