هدفگذاری با قانون تکامل

به نام الله یکتا

سلام استاد عزیزم

انگار همه این مدت داشتم آماده میشدم تا برسم به این فایل.

انگار قشنگ یک سری باگ هایی رو باید میفهمیدم و درست درک میکردم که دقیقا توی این فایل بود.

نگاه کردم دیدم که من واقعا واسه سناریو امسالم، چیزهایی رو نوشته بودم، که در تاریخچه ام حتی یک صدمشو نداشتم.

واقعا ساز و کار این جهان خیلی وسیعه ها. ببین همین امروز، بعد از چند روز فشرده بمباران ذهنی، بیام و حسم بگه که پاشو برو دیگه فایل بسه، برو همینارو اجرا کن، بعد برم توی اینستا و چیزهایی رو دوست دارم رو ببینم و تجسم کنم، بعد بخوام ببندمش، حسم بگه یه ذره دیگه بمون، بعد نوتیفیکیشن بیاد که abasmanesh is going to live with…

و بعد همون موقع بزنم روش و برم جایی که شش ماه پیش میخواستم باشم، ایندفعه میان ۱۰۰۰۰ نفر که هرکدوم چشماشون به صفحه دوخته شده بود، و حرفهایی رو بشنونم، آگاهی هایی رو دریافت کنم که منو به فکر فرو ببره.

چطور قبلا اینجا نبودم؟

چرا دقیقا الان؟

چرا این آگاهی ها رو دارم میشنوم؟

چرا دارم این آگاهی ها رو یه جور دیگه میشنوم؟

و بعدش هداین بشم به توضیحات هدفگذاری!

چی؟ من ۱۰ بار اومدم تو پیج ولی چیزی ندیدم، یهو از کجا اومد؟

و اون نصفه رو ببینم و مشتاق نیمه دوم به خواب برم، و صبح بلند بشم و حرکت کنم، برم هدفی که امروز دارم رو انجام بدم، به راحتی، با لذت، خیلی سریع. بیام سرحال خونه و فایل رو دانلود کنم و…

چجوری بگم؟

استاد میگه که وقتی فایل میذارم که بهم الهام بشه، بعد بچه ها میان میگن اتفاقا این همون چیزی بود که ما میخواستیم،

الان واسه من اینجوری بود، یعنی واقعا وقتی به یک هفته پیش نگاه میکنم،میبینم اگه این فایل رو اون موقع دیده بودم، اصلا درک الان رو نداشتم.

من دقیقا این چند روز دنبال این بودم که اون ترمزها خودشونو نشون بدن. و ادامه دادم، و روی خودم کار کردم و اجازه دادم تا هدایت بشم، بعد میام و میشنوم که”یارو تا الان یه موتور گازی هم نداره، بعد میگه من میخوام همین امسال به فلان ماشین میلیاردی و خونه و ویلا و… برسم”

بعد یه نگاه به خودم کردم، دیدم اااااااا پسر، من هم که اینجوریم. حالا نه به این شدت ولی خب آره.

الگو های اطرف خودم رو نگاه کرده بودم که هم سن من، میلیاردها تومن یا میلیون ها دلار ساخته، بعد میگفتم اگه اون تونسته پس منم میتونم(تا اینجاش ok) ، ولی چرا من میخواستم همین امسال بهش برسم؟

آیا من خبر داشتم از اینکه اونا قبل از اون چه تجربه ها و هدف هایی توی تاریخچشون بوده،

حالا اگه من یه ۱۰۰ میلیون دویست میلیون ساخته بودم، یه چیزی، میشد بگی یه چیزی تو تاریخچه اش داشته که میخواد مثلا ده برابرش کنه. ولی وقتی هیچی نبوده، چرا نیومدم بگم آقا بذار من اول یه ۵۰ میلیون بسازم، بعد بکنمش ۲۰۰ میلیون، بعد ۵۰۰ میلیون، بعد ۱ میلیارد، بعد…

نگاه کردم و تحسین کردم، و در بک گراندش خودمو تحسین کردم، که همون موقع به خودم گفتم”اشتباه کردم” خوشحالم که پذیرفتم که داشتم اشتباه میکردم.

خوشحالم که تونستم یه مدار خودمو بالاتر ببرم.

خوشحالم که موقعی این فایل رو شنیدم که نیاز بود، وقت درستش بود.

داشتم توی ذهنم بین حرف های استاد و خودم ارتباط برقرار میکردم، دیدم اااا چه جالب، من قبلا وقتی چهار ساعت ممتد پیاده روی میکردم، وقتی میومدم خونه، دراز به دراز میفتادم رو به قبله، اما خداروشکر الان بعدشم تازه انرژی دارم.

دیدم که حداقل واسه این سه چهار روزه، واسه یه هدفی صبح زودتر پا شدم.

حداقل کاری بوده که تقریبا نصف روزمو صرفش کنم. و این…

این پاداش خداوند بود…

این اون جایزه ای بود که در جواب تعهد به شما داده میشه.

در ذهنم بود که استاد گفته جهان وقتی تعهد شما رو برای تغییر ببیند، کمکتون میکنه. و خداروشکر میکنم که به نظرم این سومین باری بود که دوباره متولد شدم، سومین باری بود که تصمیم گرفتم تا خودمو ببرم بالاتر، حالا به نظر شما، توی این روز تولد، چه کسی بهتر از خداوند هدیه میدهد؟

چه کسی مهر تاییدی میزند بر مسیر شما؟

چه کسی میاد و جایزه شما رو میده به قلبتون؟ میگه آفرین. یادت باشه همیشه باید اینجوری دوباره متولد بشیا!

همیشه باید هر روز که از خواب پا میشی، یه هدفی داشته باشی که انجامش بدی!

این که به هدفت برسی مهم نیست، این مهمه که هر روز که از خواب بلند میشی، نبینی خورشید اومده بالا و رفته رو قله و داره میره. جوری بلند بشی که تو به خورشید سلام بدی.

چوری بلند بشی که انگار همین امروز رو فقط زنده ای و قراره فردا دیگه نباشی.

جوری که اگه امروز کنجکاوی مقدسی نداشته باشی، اگر تجسمی نداشته باشی، اگر لذت و عشقی نداشته باشی، فردا دیگه نیستی تا دوباره داشته باشیش.

جوری امروز از خواب بلند شو که اگه شب بهت گفتم بیا بریم پیش خودم، حسرت چیزیو نداشته باشی.

امروزو به جی اینکه بشینی و فقط دانش بریزی توی ذهنت، پاشو یه حرکتی بزن.

یه تصمیمی بگیر ولو اشتباه باشه‌ حداقلش اینه که تجربه میگیری و این خودش بزرگترین دانشه.

اگه بتونی هرچقدر بیشتر از این تصمیما بگیری، ببین چقدر امروزت قشنگ میشه. ببین چقدر از فردا همین طور خود به خود افتادی سر زبون ها. چطوری از تجربه هات استفاده میکنن.

چرا واقعا نمیشینیم یه فکری به حال این تکامل بکنیم؟

چرا نمیایم و واسه خودمون روشنش کنیم، که آقا مسیر درست، مسیریه که تو واسه هر قدمش لذت میبری، مسیریه که قدم به قدم طی میشه. پله پله.

اصلا نیازی نداری که چند تا پله رو با هم برداری. اگه تک تک پله ها رو با عشق، ذوق، احساس امید و سپاسگزاری برداری، فرقی نمیکنه که روی پله ۱۰۰۰ باشی یا ۱۰، اگه اون موقع برگردی به خونه اصلیت، میبینی که تو هم به اندازه اونایی که توی پله های بالاتر بودن لذت بردی. خودت رو در کنار اونها میبینی نه پایین تر.

به قول استاد، هر روزمونو یه جوری استفاده کنیم مثل اون ۵ دقیقه آخر استخر، دیدی چجوری شیرجه میزنی و شنا میکنی؟ واسه اینه که میدونی داری میری.

هدفت اینه که تا میتونی شنا کنی، و لحظه به لحظه اون شناها واست لذت بخش میشه. وقتی سوت میزنن میبینی که اون پنج دقیقه رو واقعا شنا کردی و واقعا از اینکه میدونستی یه کاری هست که باید با دل و جون انجامش میدادی، لذت بردی. بعد واقعا انگار تموم کردن اون پنج دقیقه مهم نبوده، خود اون پنج دقیقه مهم بوده.

سر و ته پیاده رو رو دیدن مهم نبوده، خود اون پیاده رو مهم بوده.

تا وقتی میدونی یه راهی هست که بری امید و انگیزه داری. وقتی یه راهی رو جلوی خودت میبینی، وقتی خودت رو اول یه پیاده رویی میبینی شروع میکنی راه بری، وگرنه اگه راهی نباشه که تو کجا میتونی بری اصلا. یه موجودی هستی که داره فقط نفس میکشه ولی درواقع خیلی وقته مرده.

وقتشه یه نگاهی به دفترامون بندازیم، حتما خیلی چیزارو پیدا میکنیم که باید تغییرشون بدیم.

توی یه حال خوبیم الان.

اون فیلم murder mystery رو هم الان دیدم، خیلی چسبید.

ممنونم ازتون.

سپاسگزارم که اجازه میدید خداوند کلمات رو در قلب شما بکاره. ممنونم که راهی برای حرکت خلق میکنید.

ممنونم که قدم های کوچک ولی متوالی بر میدارید.

سپاسگزارم ازت خداجونم که هدایتم میکنی. ممنونم که داری کمکم میکنی. آخه کاری غیر از این میشه ازت انتظار داشت وقتی که خودت گفتی وظیفه ماست تا شما رو هدایت کنیم؟

خدایاشکرت

دستتون در دست الله یکتا