بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت می‌کنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت می‌کنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت می‌کنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر می‌کنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه می‌کنیم، خداگونه تر عمل می‌کنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
سلام استاد بزرگوارم
استاد من از بچگی روحم نسبت به شعار <> همیشه تو ذهنم سوال بود این کار چه فایده ای به حال من داره؟
اما من هم تحت تاثیر جوی که توش بزرگ شدم روح خداگونه ام رو آلوده به قضاوت کردم
به هر حال همین لحظه مهمه من خودمو بخشیدم بخاطر همین چیزی که هستم سپاسگزارم میدونم باز هم امکان اشتباه و خطا کردنم هست قطعا ولی خدایی که شناختم <> و بهم این امکان رو داده تا هر لحظه که بخوام برگردم و همه چیزو تغییر بدم
این قضیه در مورد همه مردم جهان صدق میکنه پس همونطور که من امکان خطا و اشتباه دارم دیگران هم دارند
بنابراین قضاوت کردن کلا منتفیه.
هر کاری که بهم احساس بد بده ممنوعه و قضاوت کردن یکی از این کارهاست
من میخوام سرم تو کار خودم باشه زندگی خودمو بسازم با خودم و خدای خودم کار دارم به هیچ کس کاری ندارم که کی چیکار میکنه یا در گذشته چیکار کرده اهل حاشیه نیستم سعی میکنم غیبت نکنم اگه تو جمعی هستم که دارن در مورد کسی صحبت میکنن گوش نمیکنم یا از اونجا میرم اما فقط سعی میکنم ولی بعضی وقتا میبینم خطا کردم همون لحظه دلم میگه داری خطا میکنیا با این حال انجامش میدم تازه بعد متوجه میشم چه خطایی کردم اما خودمو سرزنش نمیکنم به خودم میگم زهراجون ببین باز هم بعد از این همه فایل گوش کردن مثل قبلا عمل کردیااا ولی اشکالی نداره از این به بعد بیشتر سعی کن <> بعد به خدا میگم خدایا منو ببخش <> بعد قلبم آرامش میگیره
خدایا شکرت که منو به راه راست هدایت کردی خیلی دوستت دارم
سلام دوست عزیزم مهتاب امیرشاهی
بینهایت زیبا بود
اشکم سرازیر شد
ممنونم از شما
سلام دوست عزیزم محمد فهیم
چقدر خوشحالم و سپاسگزار خداوندم که چنین دوستان آگاهی دارم
کامنتتون پر از نکات طلایی بود
گذشته هر چی که بود گذشت بهش فکر نکن از این به بعد سعی کن بهتر عمل کنی اما باز هم اگه اشتباه کردی خداوند میبخشه و قضاوتت نمیکنه
اگه دیگران رو قضاوت نکنیم نسبت به قضاوتهای دیگران هم بیتفاوت میشیم
خدایا شکرت به خاطر همین چیزی که هستم