اکثر ما در کودکی به خاطر سرزنش‌ها، تحقیرهایی و برچسب‌هایی که از طرف خانواده و جامعه به ما زده شده است، عزت‌نفس خود را از دست داده‌ایم. به همین دلیل نیز نقطه شروع تغییر شرایطی که در آن هستیم، از برپایی جهادی اکبر برای ساختن عزت‌نفس‌مان شروع می شود و اولین آجر از این پی، باورهای قدرتمندکننده ساختن برای حل ریشه ایِ باورهای سمی و کشنده به نام “احساس گناه” و “احساس بی ارزشی” است.
زیرا اگر اعتماد به نفس، کلید اصلی موفقیت‌های بشری باشد، قطعاً “احساس گناه” سدِ راه تمام موفقیت‌های او خواهد بود.
امکان ندارد هم در عذاب وجدان و احساس گناه بمانی و هم عزت نفس داشته باشی. هم نشینی این دو غیرممکن است، همانگونه که هم‌نشینی ثروت با فقر، آرامش با نگرانی، سلامتی با بیماری و.. غیرممکن است.
بدون ساختن عزت نفس، موفق شدن غیر ممکن است. اما تا زمانی که در احساس گناه باشی، دسترسی به عزت‌نفس غیر ممکن است.
این یک قانون است که، موفقیت و ثروت سراغ یک ذهن آرام و مطمئن می‌رود. یعنی ذهنی که عاری از احساس گناه، عذاب وجدان و بی‌ارزشی است.
“احساس گناه” و “عذاب وجدان”، بزرگترین ترمز در برابر داشتن عزت نفس است. بنابراین پروسه ساختن عزت نفس از برداشتن این ترمز و تبدیل آن به “احساس لیاقت و خودارزشی” آغاز می‌شود و ساختن این باور، مهم‌ترین مأموریت دوره عزت نفس است.
عزت نفس مثل سنگر بانی تا دندان مسلح در برابر نجواهای فلج کننده ذهن است. از آنجا که هیچکدام از ما باورهای ۱۰۰٪ خالص نداریم، در نتیجه همیشه در معرض خطا و اشتباه و شرایط نادلخواه هستیم.
اگر “سنگربانی به‌نام عزت نفس” در وجودت نباشد تا در مواقع سخت و نادلخواه که به خاطر اشتباهی بوجود آمده، افسار ذهنت را به دست بگیرد، ذهن آنچنان نجوایی به پا می کند و آنقدر آن خطاها را در نظرت بزرگ جلوه می‌دهند و آنچنان دلایلی منطقی برای لایق نبودنت ارائه می‌دهد و آنچنان باورهای مخرب و ترمزهایی قوی می‌سازد، که باور می‌کنی از عهده‌ی انجام هیچ کاری برنمی‌آیی!
اینجاست که آنهمه شور و شوقی که برای رویاهایت داشتی، از بین می رود. زیرا میان خودت و آن رویای زیبا، خواه یک رابطه توام با عشق باشد، خواه یک کسب و کار سودآور، خانه‌ای با امکانات عالی، زندگی در یک کشور عالی و … فرسنگ‌ها فاصله می‌بینی که هیچ چیز قادر به پر کردن آن فاصله نیست.
به همین دلیل است که: تمام موفقیت‌های زندگی ما، روی پایه‌ای به نام عزت‌نفس بنا می‌شود.
“احساس لیاقت و ارزشمندی”، که نقطه مقابل «احساس گناه و خود کوچک بینی» است، مهم‌ترین وجه از عزت نفس است. یعنی ساختن موفقیت‌ها از عزت‌نفس شروع می‌شود و ساختن عزت نفس، از “تلاش برای ساختن باور احساس لیاقت”.
استاد عباس‌منش همیشه تأکید ویژه‌ای بر ساختن عزت نفس دارد. ایشان مهم ترین دلیل موفتیت‌های خود در هر برهه از زندگی‌شان را، حاصل تلاشی می‌داند که، صرف ساختن جنبه‌ای دیگر از عزت نفس خود داشته است.
موضوع این است که، هیچ انتهایی برای عزت نفس وجود ندارد. یعنی همیشه جنبه‌ای از عزت نفس ساخته نشده، در ما وجود دارد که لازم است روی آن کار شود. به اندازه‌ای که آن بخش کاملتر می‌شود، دستاوردهای‌مان نیز بزرگتر می‌شود.
با انجام تمرینات این دوره، “باور احساس لیاقت” در وجودت شکل می‌گیرد و نتایجی را وارد زندگی‌ات می‌نماید که، ناکامی‌های تمام سالهای گذشته‌ات را جبران می‌کند. آنوقت تفاوت زندگی بدون عزت نفس و باعزت نفس را به وضوح احساس می‌کنی.
عزت نفس انتخاب‌های آینده‌ات را در هر جنبه از زندگی‌ات تغییر می دهد. از رشته ای که می خواهی در آن تحصیل نمایی، همسری که انتخاب می کنی، روابط ات، شغل ات و حتی نوع رفتار دیگران با شما ومیزان محبوبیت‌ات و حتی میزان موفقیت مالی‌ات را دستخوش تغییرات اساسی می‌کند زیرا تعریف تو از احساس لیاقت، دستخوش تغییرات اساسی می‌گردد.
خیلی فرق می‌کند بعد از ساختن عزت نفس، اهدافت را مشخص کنی یا قبل از آن!
عزت نفس، ابعاد ظرف وجودت را می‌سازد. حتی اندازه ظرفی که زیر باران نعمت الهی در دست نگه‌داشته‌ای، به اندازه عزت نفس توست. به همین دلیل نیز به اندازه عزت نفس‌ات نعمتها را دریافت می‌کنی.
تفاوت تجربه‌ات از زندگی، با عزت نفس و بدونِ عزت نفس، از زمین تا آسمان است.
ارزشش را دارد که برای ساختن عزت نفس خود وقت بگذاری و این جهاد اکبر را برپا و ادامه دهی. زیرا جهان همیشه در برابر چنین حدی از عزت نفس، فقط کرنش می کند و چاره‌ای جز آوردنِ بهترین‌ها به زندگی‌ات ندارد.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD456MB38 دقیقه
- فایل صوتی «چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه35MB38 دقیقه
به نام خدای عزیز و بزرگ و مهربان
با سلام خدمت استاد ارجمند و شما دوستان گرامی
فردی که احساس گناه میکنه عزت نفسش یا از بین رفته یا خدشه دار شده و با فرض اینکه خودش می خواهد تغییر کنه چگونه می توان به وی کمک کرد؟
پس از پذیرش اشتباهش و آنچه لازم است فرد بدونه این که خداوند هیچ چیزی را در این عالم بیهوده و بی دلیل نیافریده است. چه برسه به انسان که اشرف مخلوقاته و او را خلیفه خودش روی زمین قرار داده و پس از آفرینش همه ما هدفی داشته است.
زکجا آمده ام ؟ آمدنم بهر چه بود؟
حالا اگر خطا کنیم به عبارت دیگر قسمتی از مسیر را اشتباه رفته باشیم میتوانیم برگردیم و در مسیر درست قرار بگیریم و بدونیم که زندگی با یک اشتباه تموم نمیشه. انسانهای بزرگی چون انیشتین هم پذیرفته اند که همه اشتباه می کنند ولی آنچه مهمه که از انها درس بگیریم و ادامه دهیم. به این مساله توجه داشته باشیم که اگه اون اتفاق نبود من آدم امروز نبودم شاید آدم امروز بدون اون تجربه و امروز اشتباه بزرگتری میکرد.
از زاویه بهتری که نگاه کنیم ما با درس گرفتن از این اشتباه نه تنها به خودمان حتی میتونیم به دیگران کمک کنیم چون این مسیر غلط را خوب میشانسیم و شاید این مساله نقطه عطفی در زندگی ما باشه.به قولی در این کوره آبدیده تر شدیم.به عبارت دیگه عقل و فهم از دل اشتباهات نامکرر بیرون میآید و حماقت از دل اشتباهات مکرر.
پس در نهایت با پذیرش اشتباه حالا وقت آن است که خودمان را ببخشیم و عزت نفسمان را احیا کنیم و گامی فراتر نهیم و خودمان را دوست بداریم.(در اینجا لازمه یک نسخه تجویز کنیم و آن هم استفاده از جملات تاکیدی مثبت قبل از خواب و بلافاصله پس از بیدار شدن است مثل من خودم را دوست دارم یا من خودم را عاشقانه دوست دارم)
از همه مهمتر اینکه پس از انجام این اشتباه ما هنوز زنده ایم یعنی خداوند هنوز موهبت حیات را از ما نگرفته یعنی به ما فرصت جبران داده.
صد بار اگر توبه شکستی باز آ
پس شکرگزار باشیم
گام بعدی اینکه به کارهای مثبتی که قبلا” انجام داده ایم توجه کنیم و باور کنیم که ما هم می توانیم مفید باشیم .به نوعی نقاط قوت خود را تقویت کنیم و سعی کنیم خودمان را به سمت شادی سوق بدهیم و شکرگزار باشیم.
راه دیگر ایجاد مسئولیت پذیری به جای احساس گناه است و تصمیم بگیریم که از همین الان بهتر زندگی کنیم و اقدام نماییم.
و راه حل دیگری که به ذهن من میرسه خواندن زندگی نامه افرادی است که اشتباه کردن ولی نه تنها به راه اشتباهشون ادامه ندادند بلکه بقیه مسیر را به درستی و زیبایی طی کردند.مثل حر بن ریاحی یا فضیل عیاض یا حتی خود استاد عباس منش که چگونه با درس گرفتن از اشتباهات گذشتش بهتر میتواند دردها را لمس کنه و آن را تشریح کنه و راه حل مناسب برای آن پیدا کنه. و هم اکنون به نوعی منشا اثر باشه.(الگو یابی)
در نهایت امیدوار باشد که با وجود نور امید همواره میتواند راه خودش را پیدا کنه.
با آرزوی موفقیت.