سفر به دور آمریکا | قسمت 83

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد و استادیار عزیزم و یاران همیشه سبز سایت

وای که چقدر کنترل ذهن مهمه…

چقدر به این مهارت نیاز دارم تا ذهنم رو کنترل کنم تا آروم باشم. تا خشمگین نشم. تا خونسردی خودمو حفظ کنم تا حرص نخورم تا سعی کنم اعراض کنم و نبینم داره چطور سم وارد بدن خودش میکنه،چطور با خودش دشمنه و انگار پدرکشتگی داره، نبینم که الکی ناراحت میشه چرا چون گفتم لباس بیشتر بپوش این زمستان هم رد میکنیم بخاری ژاپنی یا هر وسیله سرمایشی لازم نیست بخری. میخوام بنویسم تا یادم باشه. من هنوز از سال 98 وقتی اومدیم این شهر جاروبرقی ندارم و این روزا که یکساعت درس خوندن برام مهمه دوساعت بخوام خونه رو جارو بزنم واقعا برام اذیت کنندس. الویت های من، نگاه من با اون فرق میکنه. اونم اصلا پول ها و درآمد خودشه بره بخره من دخالتی نمیکنم و نظری هم نمیدم.

وای که چقدر دلم میخواد این لحظه قوی تر از قبل بغض الکی که دارم رو قورت بدم و پرقدرت به درس خوندنم ادامه بدم.

چقدر دلم میخواد ذهنمو رام کنم مثل الان.که ذهنم افسارش رو داده دستم و داریم با هم اینجا ردپا ثبت میکنیم. شاید افتضاح ترین ردپا باشه امامیخوام بنویسم یادم باشه.

من الان باید درست ترین کار رو انجام بدم به کمک ابزارها و امکانات موجودم.

من الان باید حواسم باشه 26 روز کمتر مونده و هر روز و هرساعت برام چقدر ارزشمنده.

من الان الویتم اینه که ذهنم رو برای یادگرفتن های بیشتر اماده کنم.

از خدا میخوام کمکم کنه……

(این سومین ردپا در زمان های مختلف_یک نشانه ی منی که واقعا لازم دارم سوار اسب ذهنم برم و برم و فقط لذت ببرم از مسیری که در اون قرار گرفتم.)

من فقط توانایی اینو دارم که خودمو تغییر بدم. من عاجزم برای عوض کردن فکر یک انسان دیگه ایی، من عاجزم. من فقط میتونم حال خودمو خوب کنم. من فقط میتونم خودمو تغییر بدم زندگی خودمو، شرایط خودمو…من فقط باید تمرکزی حواسم به خودم و بهبود های خودم باشه. پیش بسوی قدم هایی برای بهبود…

سلام به همه اهالی خانواده صمیمی عباس منش

سلام به شما استاد عزیز و پرانرژی،مریم شایسته گرانقدر و مهربان و میکائیل آرام و پرشور

باز هم یک تجربه جدید با نگاه جدید از دو زاویه دوتا دوربین حرفه ایی…

منم دو سه بار تفریحی اسب سوار شدم، یادمه خیلی احساس بلندی کردم احساس ترس…

اینکه الان میفتم با یک ژست خشک و بی روح نشسته بودم،ولی سریع خودمو جمع جور کردم و تا یکم کنترل خودمو بدست گرفتم زمانم تموم شده بود و نمیخواستم پیاده بشم….

مریم جان اشاره کردی به یکی از قسمت های جهان بینی توحیدی، من نتونستم هنوز تهیه کنم ولی از اشاره و نکته ایی که با اون مثال اسب گفتین، من خیلی تونستم کنترل ذهن رو بیشتر درکش کنم.

اینکه ذهن هم در دست ما آدم ها رام شدنی هست و به هرسو بخواهیم میتونیم بهش فرمان بدیم و ما رو آروم و راحت ببره…

?اسب های نازی بودن

تنوع رنگی و شخصیتی داشتن

مثل یکی شکمو یکی در عین چالاکی آروم، البته شاید حس کرده چه کسی روش نشسته(مرد خانواده ایی بزرگ) و غیر از اسب تور لیدر که جلو هدایت گر مسیر تون بود اون اسب سفید حمایت گر بود و از پشت مراقب بود انگار….

?مسیر سبز باطبیعت و زندگی جنگل

در کنار مسیر جاده و زندگی مدرن انسان های مدرن

لذت بردن و دیدن بود و بس….

راستش من هنوز تو حال و هوای قسمت 82 هستم، واقعا کوووولاک بود. و باید دوباره و آروم یاد گرفته هام یاد بگیرم….

ممنون که هستین?

ممنون بخاطر تدوین ها و تلاش هایی که برای ما زیبایی به ارمغان داره به همراه کلی نکته و درس….

خدا جونم شکرت بخاطر اتفاق های امروز

خدا جونم شکرت بخاطر همه چی….