«سفربه دور آمریکا، رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم». من این رابطه را با زبان و کلمات انسانی اینطور توصیف می‌کنم که:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم.
۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکان آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برایم‌مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند؛
بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی می‌برند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد؛
اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد؛
به شخصه تلاش می‌کنم، با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام دهم؛
به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش می‌کنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق مشتاق همراهی با من بشود؛
بنابراین به همه دوستانم که سوالشان این است که از کجا و چگونه وارد این مسیر پر از نعمت و برکت شوند، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین راهنما است.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 82767MB51 دقیقه
خدایا پناه میبریم به تو از نداشتن روزی به اندازه کفاف
خدایا «من» زیاده از نیاز طلب نمیکنم ولی از تو می خواهم‌که مرا به کمبود روزی نیز گرفتار نکنی
تو میدانی ای خدای «من» روزیم به قدر کفاف که نباشد دچار پریشانی میشوم
ممکن است از نظر معنوی آسیب ببینم و حال و حوصله راز و نیاز و نماز را از دست بدهم.
بداخلاق و خسته شوم و شأن اجتماعیم خدشه دار گردد
شاید از ناچاری و نیاز دستم را پیش هرکس دراز کنم
و یا خدای ناکرده گرفتار گناه و بی تقوایی شوم
خدایا میدانم که دلیل کمبودهایم، زیاده روی و اسراف برخی در زمان وسعت روزی است
و یا گاه‌از بی تدبیری و بی برنامگی و بی عقلی است
ولی گاه این کمبودها حاصل سیاستهای تأدیبی توست و «من» هیچ‌نقشی در ایجادشان ندارم
و یا گاه دیگران این کمبودها را بر «من» تحمیل میکنند
خداوندا پناه میبرم به تو از فقدان کفاف با استغفار از گناهی که عامل آن است
پناه میبرم به تو از فقدان کفاف بوسیله بازگشت به تدبیر و برنامه داشتن
پناه میبرم به تو از فقدان کفاف با اندازه نگاه داشتن
پناه میبرم به تو از فقدان کفاف بوسیله‌کار وتلاش و دوری از اسراف و قناعت در همه حال
و خدایا پناهم بده آنجا که فقدان کفاف و کمبود روزی خارج از ارادهٔ «من» است و صبر جمیل را بر من ارزانی کن
و خدایا توفیقم ده تا آنچه را بپسندم که تو می پسندی و تو اندازه نگاه داشتن و قناعت را برای بندگان خوبت می پسندی