«سفربه دور آمریکا، رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم». من این رابطه را با زبان و کلمات انسانی اینطور توصیف میکنم که:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم.
۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکان آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برایم‌مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند؛
بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی می‌برند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد؛
اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد؛
به شخصه تلاش میکنم، با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام دهم؛
به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش میکنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق مشتاق همراهی با من بشود؛
بنابراین به همه دوستانم که سوالشان این است که از کجا و چگونه وارد این مسیر پر از نعمت و برکت شوند، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین راهنما است.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 82767MB51 دقیقه
سلام به استاد شجاع و دلیرم آفرین آفرین
عجب جایی بود من در حال نگاه کردن میترسیدم ضربان قلبم رفته بود بالا خدا می دونه شما چه حالی داشتی
انگار خودم سوار موتور بودم چه حس و حال قریبی داشت برام ممنون استاد جان که برامون به اشتراک می زاری
آخر جاده وقتی که زمین آسفالت شد ی نفس راحت کشیدم گفتم آخییییییی خداروشکر خداروشکر
امریکایی ها عجب مردمان نترسی هستن همینه که کشورشون این همه پیشرفت کرده من با دیدن فایل های سفر نامه نظرم راجع به اونا عوض شد وقتی رو پولشون نوشتن ما به خدا اعتماد داریم ، وقتی انقدر شجاع و نترسن ، وقتی زندگی رو راحت می گیرن شادو شکر گزارن ، وقتی این همه تمیز و مرتبن حتی خیابون ها دستشویی ها جاده ها ، وقتی انقدر اعتماد به نفس دارن ،وقتی غیبت همو نمیکنن کار به کار همنوعشون ندارن ، وقتی براشون فرقی نمی کنه ایرانی باشی یا امریکایی در هردو صورت برخورد خوبی دارن به دوربین نگاه میکنن می خندن دست تکون میدن ، وقتی خودشون داو طلب میشن میرن پارک ها و جاهای عمومی رو تمیز میکنن ، وقتی با ایمان بچه هاشونو پاره تنشونو روی صخره ها آزاد می زارن وقتی برای هیچ چیزی بهشون زور نمیگن ….. همین میشه که امریکا این همه پیشرفت کرده من تحسینشون می کنم آفرین
احساس میکنم ما اینجا در ایران اسمن مسلمانیم اونا در عمل مسلمانی رو نشون میدن
دعا میکنم استاد جان همیشه سالم و شاد و خوشبخت در کنار عزیزانت باشی که دستی از دستان هدایتگر خداوند برای ما هستی
دعا میکنم خداوند من و همه بچه های این سایتو به سمت زیبایی ها ی بیشتری هدایت کنه .
متشکرم دوستون دارم