سفر به دور آمریکا | قسمت 82

سلام خدمت همه ی دوستان عزیزم

یه نکته ای رو خودم فهمیدمش و در واقع تمرین عملی اهرم رنج و لذت بود که مثالش رو با چشمام دیدم و هدایت خداوند بود در واقع که سپاسگذارش هستم

این فایل رو دیدم بعدش رفتم فایل 53 سفر به دور آمریکا رو هم دیدم همین الان،

واقعا چقدر تفاوت هست بین مسیرهایی که ما میریم من یکی به خودم گفتم که محمدرضا این مسیری که الان داری میری چقدر راحته و چقدر سخته؟!!

بعد یاد جمله ی فایل هموار استاد افتادم که میگفت مسیری که دست اندازی ندارد به جایی نمیرسد… یعنی حرف از این بی اساس تر واقعا نشنیدم؟!!!

الان کجای این مسیر خشک و بیابونی به جای خوش آب و هوایی رسید؟؟؟

بعد به خودم گفتم که من الکی بیام پوست خودم رو بکنم، بیام الکی به خودم سختی بدم و ناخودآگاه خودم رو توی مسیرهایی قرار بدم که پر از سختی و ترس و زجر های وحشتناکه که چی بشه آخرش؟!!! مردم بگن آفرین بگن فلانی اینقدر زحمت کشیده برای چی برای کی به چه قیمتی ؟؟!! به قیمت اینکه من ساعت ها عرق بریزم و پوستم کنده بشه و تازه معلوم هم نیست که به کجا میرم، اصلا به هدفم میرسم نمیرسم از این مسیر؟!!

خدائیش فایل 53 قشنگ همه چیز ردیف، مسیر قشنگ مشخصه که به کجا میرسید به نور به زیبایی به بینهایت، به اون غروب زیبا میرسید. اما اینور چی؟ به کجا میشه رسید؟ آخر سر استاد دور زد و برگشت. این همه مسیرهای مختلف و پیچ در پیچ که آدم گیج میشه و اصلا نمیدونه از کدوم ور بره ،اصلاً اینا یه طرف، اون تردید ها و شک ها و ترس هایی که تو وجود ادم میاد خودش این سختی ها رو چندین برابر میکنه؟!!!

اما اون مسیر فایل 53 قشنگ یه مسیر بیشتر نبود که به نور میرسید و قشنگ با صدای چهچه بلبل ها و اون هوای خنک و فوق العاده و تازه با کلی لبخند و عکس گرفتن و اسفالت صاف و تمیز و قشنگ نیمکت هم داشت میتونستی بشینی.

چقدر استاد زجر کشیدن تو اون مسیر های تریل، چقدر ترسیدند و چهره ی استاد چقدر خسته بود، اما تو همون فایل 53 چهره ی استاد چقدر شاد و باز و خندان بود و چقدر شوخی کردند و چقدر شاد بودند و حالشون خوب بود.

توی اون مسیر تریل همش میرفتند بعد می ایستادند، بعد دوباره میرفتند، یه جاهایی رو سریع میرفتند یه جاهایی رو یواش میرفتند، سر یه جاهایی ترس داشتند، سر یه جاهایی تردید داشتند که برم نرم، آخر سر هم استاد خسته شدند و بریدند و برگشتند…اما توی مسیر فایل 53 قشنگ قدم زنان و آروم اروم ،بدون توقف و خستگی و بدون سریع و یواش رفتن، بدون هیچ تردیدی داشتند میرفتند و آخرش هم به نور رسیدند.

اونجا توی یوتا اون لباس های سخت و گرم و تنگ و کلی دنگ و فنگ، اما تو فایل 53 یه رکابی و یه شلوارک راحت و یه گوشی به دست استاد، خیلی هم راحت و ساده و خوب و خندان داشتند میرفتند.

بعد حالا من میخوام بیام از اون مسیر یوتا برم و این مسیر به این زیبایی فایل 53 رو رها کنم، تا بقیه از من خوششون بیاد و موفقیت من از نظر دیگران مورد تایید واقع بشه و قبولم داشته باشند و تو دل مردم و بقیه جا بشم..نه، میخوام صد سال قبولم نداشته باشند و تو دلشون جا نشم، میخوام صد سال کسی تایید نکنه موفقیت هام رو… توی فایل هموار استاد راست گفتند که هر عقل سلیمی میخنده به این حرف که اگه جاده ای دست انداز نداشته باشه احتمالاً به جایی نمیرسه، این دو تا فایل هم شاهد این مسیر و این حرف استاد هستند.

نمیخوام بگم که اشتباهه رفتن اون مسیرهای سخت و پر پیچ و خما!! نه ، من اینطوری دوست ندارم، وگرنه خیلی ها هم بودند که خیلی با عشق داشتند میرفتند اونجا و خیلی هم حرفه ای بودند، و اتفاقا با لبخند هم به استاد دست تکان دادند حتی اون دوچرخه سوارها!!! من اینطوری دوست ندارم. من اون مسیر فایل 53 رو خیلی باهاش حال میکنم و خیلی بیشتر بهم میچسبه، اون هوا، اون فضای خنک و سر سبز و دلچسب ، قشنگ با عشقت،دوتایی با هم قدم زنان برید و فقط گل بگی و گل بشنوی. خیلیام دوست دارند با عشقشون تو اون مسیرهای یوتا برن و با عشقشون از اون صخره های وحشتناک بالا برن، خیلی هم عالیه، خدا رو شکر توی این دنیا برای تجربه ی همه نوع سلیقه و علاقه ای شرایطش فراهم شده توسط خداوند و این خیلی عالیه و خیلی زیباست و این نهایت عدله….

استاد این فایل ها واقعا حرف خداست با ما، خدا با ما حرف میزنه با این تصاویر، من که خیلی به فکر فرو رفتم و خیلی ذهنم درگیر شد که من برای کی دارم حرکت میکنم و اگه دارم سختی ای میشکم توی زندگیم چرا هنوز به اون سختی کشیدنه راضی هستم و دارم ادامش میدم، چرا هنوز به اون سختی کشیدن ها دارم تن میدم؟؟؟

این یه اهرم رنج و لذت بود واسه ی من از طرف خداوند که از طریق این فایل بهم گفته شد.

خدا رو شکر.