سفر به دور آمریکا | قسمت 79

باسلام.. ابراهیم مرتضایی هستم اهل شهرسمنان.

48سالمه.. اما متولد 1399هستم شبی که با استاد عزیزم.. سیدخوش سیماوخوش بیان عباسمنش گلم.. آشنا شدم.. دیرهنگام شبی

که فرکانسهایم.. روی موج عباسمنش تنطیم شد.. در آنشب رویایی رادیویی را دریافت کردم که آهنگ رهایی گذاشته بود..

رهایی. آزادی. پرواز. واوج گرفتن برای پرنده ای که از قفس به تماشای آسمان وپرندگان نشسته. طعم ومزه ای دیگر دارد.. ومن آنشب میله های آن قفس را شکستم.. وخواستم تا پرواز را با شه پرهایی که از خداوند به وسیله بنده ی خوبش سیدحسین خوشنام هدیه گرفتم تجربه کنم.. ومن امشب که مینویسم

هر شب به نشانه هایم سر میزنم وبا دانلود تماشای فایلهای بسیار ارزشمند استاد آرام میگیرم.. وانرژی برای باز بال زدن وبال زدن اوج گرفتن میگیرم.

نمیدانم.. چرا وقتی عباس منشی میشی

لطیف میشی. خوبتر از گذشته حرف میزنی ودلنوشته هایت روحانی تر میشود. انگارقلم هم باتو مهربانی میکند وواژهایت را می آراید

این قصه ی من نیست وقتی کامنت های دوستان را میخوانم.. احساس میکنم همه از یک منبع سرچشمه گرفته است.. همه با یک نیرویی سروکار دارند.. خودمو که نگاه میکنم

تا قبل ازین ماجرا یک نامه میخواستم بنویسم

بارها وبارها کاغذپاره میکردم و غلطها وجملات را خط میزدم.

اما انگار مدتیست که روحم وقلبم را یک قدرتی ماورایی رهبری میکند.. او میگوید بنویس. اوواژه هارا تحویلم میدهد. او همون نیرویی غریبی هست که مرا دوست دارد مینوازد.

وهرگاه که میخوام بر گردم به جلدوقالب قبلیم

دستی از مهربه سرم میکشد.. ترانه عشق ❤ برایم می سراید.. وهمه این پر حرفی ها را کردم که بگویم.. شاه بیت سخنم تو هستی سید جان که این مجموعه بزرگ خانواده عباسمنش را رهبری میکنی..

وتو اون فانوس دریایی هستی که از سمت خدای مهربان در این اقیانوس بزرگ حیرانی نصب شده تا بسیاری از گم گشتگان را به ساحل آرام زندگی برسانی

دوستت دارم

بسیـــــــــاررررر