سفر به دور آمریکا | قسمت 71

به نام خدایی که رحمتش بی اندازه و مهربانی اش همیشگیست

سفر به دور آمریکا

قسمت 11

مایک همون اول پرچم ایران رو پیدا کرد .. چه چِشمان تیزبینی از اون فاصله پرچم رو دیر..چه زیبا میرقصه ایران و رهاست.. دوستانه ایستاده در کنار تمامی جهان..

داستان داستان قدم به قدم هدایت شدن مونه به سمت زیبایی های بیشتر..خانم شایسته شما درست میگید داستان همینه و تا به الان بوده.

هوا به شدت سه نفره بود و می‌طلبید که بری و دل و روده ی زیبایی ها رو در بیاری..به به چه هوایی هست این هوای ..یه هوای سه نفره و ماجراجویی های تازه .

خدای من چه قدر سبزی این استیت پارک و درخت ها و چمن ها قشنگه…چه جذابیتی داره این رنگ سبز که چشم ها رو خیره میکنه زیباییش…

چه تصویر زیبایی از استاد و مایک توی فیلم بود…وقتی استاد فیلم رو قطع نکردن و از خودشون و مایک فیلم گرفتن…چه قدر چهره هاتون غرق در شادی و حس و حال خوب بود…

چه قدر قشنگ که در کنار جاده و گذر ماشین ها یه تریل بی پایان ساخته شده…چه قدر توی این کشور تعداد تریل ها برای پیاده روی بی نهایت هست و زیاد به پیاده روی و ورزش اهمیت داده میشه..

چه غروب زیبایی خدای مهمون نگاه های زیبا بین شما در کنار این جاده زیبا کرده…

خدای من چه موتوری چه صدای خفنی…چه قدر لذت بخش هست..چه قدر ثروت معنویه که میتونی باهاش بهترین هایی که رویای اون رو داری بخری و لذت ببری…به گسترش جهان کمک کنی

اخه شما چه قدر تیز شدید برای شکار قشنگی ها و از این همه فاصله پرنده ها رو اون سمت جاده دیدید…حتی با دوربین گوشی زوم کردید تا تائید کنی چیزی رو که با نگاه تون دیده بودید..

عاشق این چالش های شما سه نفر هستم که هر کدو به سلیقه خودتون موسیقی انتخاب و زنده اجرا کردید…استاد مایک رو چه قدر تشویق و تحسین کردن برای خوندن آهنگ.. استاد چه قدر خودتون با فراغ بال خودتون بودید و با تمام وجود خوندید و خانم شایسته..چه قدر زیباست این همه تفاوت در سلیقه ها در کنار هم..همین تفاوت هاس که قشنگه..

چه قشنگِ این بید مجنون و برگ هاش رو متواضعانه خم کرده.. چه سایه ی دلپذیری ساخته..

خدای من این فواره رو ببین دورش روی آب گیاه و سبزه ولی نزدیکش به دلیل برخورد و جریان آب که راکد نیست هیچ گیاهی دیده نمیشه..

اینجا همه جا تا چشم کار میکنه اسب هست حتی بالای خونه ها…چه موجودی زیباتر و نجیب تر از اسب میتونه باشه..چه قدر این حیوان از همون ابتدای زندگی کار رو برای انسان راحت تر کرده تا به امروز…

خدای من مایک سوار مجسمه شده.. سواری میکنه..خدایا سپاس گزارم به خاطر حضور مایک در این سفر و روح نوجوانی و شیطنت ها و خنده هاش..

استاد لباس های شما و مایک خیلی زیباست..چه ترکیب رنگ هایی..په خوب که خودتون طراح اونها هستید..

چه قدر اسب زیباست..چه بدنی..چه قدر این عضلات و ماهیچه ها . اون یال واقعا این خدایِ همه چیز به بهترین شکل ممکن خلق کرده…اخه کی میتونه اینطور قشنگ آفرینش کنه؟!

استاد من هم امروز غروبی این چنین از جهان دیدم…با همه ی این رنگ ها.‌‌..خورشید امروز من اینجا با همه ی این رنگ هاش توی شهر کوچیک من غروب می‌کرد تا در شهری دیگر . شهر شما نوید دهنده ی شروع دوباره باشه..

این ابرها دیوانه کننده اس…انگار قلم برداشتی و با آبرنگ رنگ ها رو با هم تلفیق کردی که شده این منظره زیبا..

چه مزرعه و پارک بزرگی رو به اسب ها اختصاص دادن…چه موهای زیبایی داشتن…این کشور تماما فراوانی هست..فراوانی مکان های زیبا…زمین های وسیع سبز…

چه قدر مجسمه ها زیبا ساخته شدن و با واقعیت هیچ فاصله ای ندارن…

چه قدر تحسین برانگیز هست سلیقه شما خانم شایسته در انتخاب آهنگ ها…چه قدر دوست داشتم اون زمان رو که همزمان با شروع آهنگ ایران به سمت پرچم رفتید …چه زیبا باد میوزه و با غرور و افتخار ایران مون می‌رقصه ..به شادیُ به یمن دیدن شما در کنار خودش‌..چه زیبا جهانی که شما رو به دیدن این پرچم هدایت کرد در اینجا و این مکان رویایی..

خداروشکر که زیبایی سهم نگاه ماست در این سفر

خداروصد هزاران بار شکر و سپاس

11/بهمن‌ماه/1402