سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۵

سلام

به استاد عزیز خانم شایسته مهربان وهمه دوستان وخانواده عزیز وصمیمی عباسمنش

این فایل اولین نشانه من بعد از عضو شدن در این سایت جادویی هست

مدتی بود که سایت دنبال میکردم بنا به دلایلی نمیتونستم عضو بشم

البته محدودیت هایی که در ذهن خودم داشتم واصلا واقعی نبودن

واینکه حتما باید تکامل من باید انجام می‌شده وحتما من در بهترین زمان عضو سایت شدم

از این بابت بسیار خوشحالم وخدا وشکر میکنم

که در بهترین زمان در بهترین مکان قرار دارم

خداروشکر بابت آزادی که استاد جان در این کشور دا ند

وهمچنین آزادی که این مردم دارن

که با لباس راحت در خیابان های این کشور میشه قدم زد ونگران هیچ چیز نبود

نه نگران مسخره شدن

نه نگران امنیت

نه نگران مورد قضاوت قرار گرفتن

واینکه خودتی وخودت

اونطوری که احساس راحتی میکنی میتونی لباس بپوشی وآزاد ورها باشی

واینکه به همین راحتی به فاصله یک قدم از جایی به جای دیگه میشه رفت

ومکان و لوکیشن همینقدر راحت جابه جا میشه

وچیزی نیست که ما بخوایم بهش بچسبیم

به جایی که توش زندگی می‌کنیم

جایی که توش دنیا اومدیم

این مرزها در واقعیت همینقدر ساده هستن

کاش در ذهن ما هم همینقدر ساده باشن

وما به مکان نچسبیم

خداروشکر به خاطر همه زیبایی ها، بابت هوای مطبوع وعالی

رودخونه های پرآب

بازارچه

پارک

بازی کودکان

واما قفل هایی که روی پل بودن وچقدر منو یاد امامزاده هایی انداخت که مردم نخ، دستمال، قفل میبندن و شمع هایی که روشن میکنن وپول هایی که نیت میکنن داخل میندازن تا به خواسته هاشون برسن

خواسته هایی که فکر میکنن اگه خوش شانس باشن

وصداشون شنیده بشه حتما بهش میرسن

و در این بین اصل فراموش میکنن

خدارو وخودشون فراموش میکنن

واین دیدگاه وعقاید حتی در پیشرفته ترین کشورها هم دیده میشه

ودر آخر این کلام استاد

راحت ترین راه، روش آسان

همین جا من یکی از باور هامو که قبلا پیداش کرده بودم دوباره به نظرم اومد هیچ اشکالی نداره ما راه آسان انتخاب کنیم

حتی استاد هم دنبال راه آسان وراحت هستن

اصلا چرا باید به خودمون سختی بدیم

چرا؟