سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۱

خداروشکر، دو تا ادم عاشق و ازاد و پایه،

چقدر لذت بخش دست عشقتو بگیری بری پیاده روی ، کلی در راه قربون صدقه هم برید، کلی از خداشناسی و خداشناسی حرف بزنی، کلی زیبایی ها رو تحسین کنی،

زیبایی که خلاصه نمیشه به فقط گل و بلبل، بلکه دیدن هیکل های فوق مناسب هم زیبایی ست، ازشون عکس میگیری، تا باز هم بعدا ببینی ، توجه میکنی ، و نتیجه هم شده که الان استاد چنین هیکلی عالی برای خودش ساخته،

چه راحت از خیس شدن هم لذت بردید، از اینکه زیر اون بارون شدید زیر پل گیر افتادید هم تلاش کردید لذت ببرید، و حقیقت زندگی همینه، درستش همینه،

وقتی شروع کردم به دیدن سفرنامه، بعد خودمم در اتفاقاتی مشابه شما قرار میگرفتم، مثلا چند قسمت قبل اواز دیوانه کننده اول صبح پرنده ها،

لذتی که من بردم از اون فایل من رو هدایت کرد به طبیعتی با چنین پرنده هایی، بقول مریم خانم ارکست سمفونی.

چیزی که من درک کردم اینکه اصلا در حین تحسین کردن زیبایی ها نباید، ضعف خودت رو یادت بیاد،

فقط نگاه کن لذت ببر، خودش میاد، یا جهان خودش بدون اینکه بدونی قراره چه خواسته ی تجلی بشه تو رو میبره،

فهمیدم اگر عشق میخوام نباید نبودش رو در خودم حس کنم، باید فقط از عشق و ازادی شما لذت ببرم،

حتی گاهی، استفاده از کلمات خواستن بیشتر به یاد ناخوداگاه ات میاه که تو این شرایط رو نداری، و جهان هم طبق قانون نداری رو برات رقم میزنه، (نمیدونم بقیه هم اینطور هستند یا نه ولی من وقتی به زبون میارم که منم چنین عشقی میخوام، انگار ته دلم نبودش رو احساس میکنم، و جهان هم به احساسم پاسخ میده، )

فقط کافیه توجه کنی و لذت ببری، جهان توجه نمیکنه که ما میگیم میخوایم یا نمیخوایم، اون احساس و توجه مارو پاسخ میده.

برای همین تصمیم گرفتم فقط، بدون هیچ قضاوت و پیش داوری خودم، لذت ببرم از فایلای زیبای شما، و زیبای اطراف خودم، ازاد و رها،

لذت میبرم از استاد، چنین مردی خودساخته و ازاد، مردی اهل مطالعه و تحقیق ، اهل سفر و کسب دانش و مهارت، مردی جدی رو اهدافش، مردی که هرجا و هرشرایطی به دنبال خداست، به دنبال عبادت خدا، اینکه در هر شرایطی بخندی و شادی کنی، بی خیالی نیست، اسمش عبادت و بندگی، ایمان به خداست.

خدارو شکر چنین اعتماد و ایمان و صلحی هست بین مریم خانم و استاد،

چقدر لذت بخش هست ساعتها در مورد خدا حرف زدن.