سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۱

دیدگاه زیبا و تأثیرگذار زهرا عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:

از تعداد کامنت هایی که هرروز بیشتر میشه، می‌تونم تشخیص بدم که چقدر درکمون از قانون بهتر شده؛

از زیبایی‌هایی که هر کدام از ما‌، از یک فایل ۱۰‌دقیقه‌ای بیرون می‌کشیم‌، می‌‌تونم تشخیص بدم که چقدر زیبابین‌تر شده‌ایم‌؛

از اشتیاقی که برای پیگیری تک تک لحظات این سفر داریم‌، می‌تونم تشخیص بدم که شخصیت‌ و ذهنیت جدیدمون‌، فردی هست که «تعقیب‌ کننده‌ی نکات مثبت و زیبایی‌هاست»؛

و مصمم شده‌ایم تا  کانون توجه مون رو فقط بر نعمت‌‌، فراوانی‌، ثروت و عشق تنظیم کنیم؛

مصمم شده‌ایم خدا رو بیشتر از همیشه باور کنیم‌، قدرت رو تنها در دستان خداوند قرار بدیم‌، باورهای توحیدی بسازیم و توحید رو در عمل اجرا کنیم؛

داریم آگاهی های قبل از تولد رو به یاد می‌یاریم که‌، ما خالق شرایط خودمون با فرکانس‌هامون هستیم و داریم به یاد می‌یاریم که‌ ما با توانایی حل مسأله به دنیا اومدم و قادریم هر آنچه که بخواهیم رو‌ با کانون توجه‌مون خلق کنیم؛

یاد گرفتیم عین بچه ها‌، از اتفاقات کوچک‌، شادی‌های بزرگ بسازیم؛

تمرین می‌کنیم تا احساس ارزشمندی و احساس لیاقت خودمون رو به یاد بیاریم و باور کنیم که ما خود به خود‌، فارغ از توانایی‌ها و مهارت‌های‌مان‌، ارزشمند آفریده شده‌ایم؛

این سفرنامه یک عینک زیبا‌بین به چشم هامون زده ویادمون داده تا موشکافانه‌تر‌، به دنبال هر نکته مثبت تو این فایل‌، توی زندگیمون‌ و جهان اطرافمون باشیم. همه ما داریم یاد میگیرم که‌ چطور سپاسگزارتر باشیم و چطور ظرف وجودمون رو برای دریافت نعمت های بیشتر آماده کنیم. همه ما داریم معجزات رو به چشم میبینم. نه فقط با زبان و کلمات‌، بلکه با تک تک ذرات وجودمان و فرکانس‌های‌مان‌ تحسین می‌کنیم و به این شکل خودمان را مشمول هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر می‌کنیم؛

همه ما داریم سعی می‌کنیم باور های قدرتمند کننده ای بسازیم و مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمونیم و به این شکل‌، مدت زمان بیشتری درهای برکت رو به زندگی‌مون باز بزاریم؛

استاد‌، تو این فایل ارزش ابزار رو یاد آوری کردید‌. احساس لیاقت و ارزشمندی برای داشتن بهترین‌ها و تجربه‌ی بهترین‌ها‌، همون چیزی که من با چکش و میخ دارم فرو میکنم تو ذهنم. البته این قسمت از باورهام و این جنبه از ذهنم خیلی نیاز به کار و تمرین و تلاش داره تا  احساس ارزشمندی‌ برام بدیهی بشه و باور کنم که  من لایق بهترین ها هستم. استاد تو فایلِ ارزش ابزار گفتید که‌ بهایی که برای کیفیت میدی باعث میشه که تجربه لذت بخش‌تری از استفاده از اون چیز داشته باشی. ماشینی که بابتش بهای بیشتری میدی‌، مطمئناً وسط راه خراب نمیشه که چند برابر هزینه کنی. هر هزینه دیگه که برای تهیه یه کالای باکیفیت پرداخت می‌کنی‌، نه فقط لذت بیشتری رو وارد زندگیت می‌کنه بلکه‌ به جهان این رو القا می‌کنی که: من لایقم؛ لایقم که هرچیز از راه درست و ازبهترین کیفیتش بیاد تو زندگیم.

و این نگاه چقدر منو از اون جایگاه قبلی جدا کرد و رشد داد. به من یاد داد اگر می‌خواهی جاهای بهتر باشی‌، باید بهاشو بپردازی‌، اگر میخای غذای با کیفیت بخوری باید بهاشو بپردازی‌، اگر میخای لباس با کیفیت داشته باشی جای با کلاس برای کسب و کارت داشته باشی‌، امکانات بهتر سرمایش گرمایش محل کار رو تجربه کنی‌، باید بهاشو بپردازی‌. اما وقتی می‌تونی این بها رو بپردازی که خودتو لایق بدونی! و این موضوع خیلی من رو  رشد داد. باعث شد چند تا ترمز رو شناسایی کردم و نتیجه برطرف کردنشون‌، یه مغازه شیک تو یه پاساژ شیک شد.

فایل “ارزش ابزار”، کلی باور احساس لیاقت منو رشد داد و شاید این یه نشونه باشه که‌، برم باز یه مروری روی آگاهی‌های این فایل داشته باشیم.

زیبایی ها و فراوانی این فایل هم که مثل همیشه بینهایت بود: 

اون تخمه های خوشمزه‌؛ اون تحسین استاد از مریم جان‌؛ اون شلوارک های استاد که آب رو جذب نمی‌کرد‌؛ اون پدرو پسری که توی آب بودن و لذت میبردن‌؛ اون ذوق کردن استاد تخمه هارو هوا پرت میکرد فراوانی ثروت که هر چیزی رو اراده کنی میتونی داشته باشی‌، فقط کافیه باور مناسب داشته باشی و ترمزی نداشته باشی‌؛ این پیشرفت تکنولوژی که به آسونی از توی اتاق خونه خرید می‌کنی‌؛ پاور بانکی که آنقدر هیولاست  که ۱۵بار گوشی رو شارژ می‌کنه‌؛ این همه خرید استاد که‌، نشونه فراوانی ثروته‌، اون عشق خانم شایسته موقع درست کردن تخمه ها و نگاه مهربان مایک که نشون میده تو این خانواده عشقی فراتر از یه همخونی هست؛

واقعا خدارو شکر می‌کنم برای این سریال که‌ کمک می‌کنه ما زمان بیشتری در احساس خوب باشیم که نتیجه اش ارسال فرکانس های قویتر به جهان و نتیجه ش دریافت نعمت و فراوانی بیشتر هست.

→ فایل قبلی

سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۰

فایل بعدی ←

سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۲