دیدگاه زیبا و تأثیرگزار دوست عزیزمان -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
با سپاس فراوان از فرمانروای هستی بخاطر دستان پر خیر و برکتش، بخاطر حضور خانواده عاشق عباس منش و استاد عزیزم و خانم شایسته عزیز.
من میخوام از شما تشکر کنم بخاطر تمام زحماتتون. راستش بعد از دیدن 47 قسمت از سفر نامه، من هنوز باور نکردم چه اتفاقی داره میافته و علامت “در حال بارگذاری” با سه تا نقطه متحرک در مغزم جریان زندگیمو تحت تاثیر قرار داده.
من اینجا توی شهر خودمون زندگی نمیکنم،من تو تمام لحظات سفرنامه تو تمام تصاویری که میبینم حضور دارم و دارم با عشق تو اون تصاویر زندگی میکنم.
خانم شایسته عزیز جا داره تشکر کنم از شما و تحسین کنم حسن انتخاب شما رو، واقعا وسط برنامه فراموش میکنم که دارم فایل های سفر نامه رو نگاه میکنم، انقدر که همه چیز ایده آل و بی نظیره، زاویه دوربین، مکس های مناسبی که دارید و میخواید نکته هایی رو به ما نشون بدید و زیبایی هایی رو برامون به نمایش بزارید.
واقعا باورم نمیشه که بهترین جاهای کشور مورد علاقمو دارم از دید الگوی مناسبم استاد عباس منش و کارگردانی زیبا پسند مشاهده میکنم.
تو همه قسمت ها طوری واقعیت زندگی رو برای ما نشون دادید که من با کمال میل سعی میکنم بپذیرمش و آگاهانه واقعیات موجود در ذهنمو فراموش کنم، چقدر دید خوب و زیبایی به ما هدیه کردین، چقدر برای من واضح تر شد که میشود بهتر و بهتر بود، چقدر برام قابل درک تر شد وقتی دیدم میشود به خدا نزدیک تر بود. واقعا ابعادی از زندگی رو برای ما به نمایش میزارید که تمام معادلات قبلی رو منسوخ میکنه و روحمون درگیر آزادی میشه که براش باور نکردنیه.
حالا من اینجا توی شهر خودمون فهمیده ام که چگونه زندگی کنم،فهمیده ام که اصل چیست و چطور میشود پله پله حرکت کرد، بزرگتر شد و تجربه کرد و تکامل درست را با دید توحیدی طی کرد.
تو دوره هایی که حضور دارم، از تو کتابایی که استاد معرفی کردند و از توی سفرنامه هزاران هزار آگاهی به من رسیده که دیگه نه میترسم و نه نگرانم و در واقع به لطف هدایت خداوند و دستان عاشق او به نسبتی از ایمان رسیده ام و از تنها ترسم که ترس رسیدن به پیری و ندانستن اصل زندگی بود اثری نیست.
توی این قسمت چقدر همه چیز تمیز و درست و اصولی بود. چقدر همه چیز واقعی بود و سر جای خودش بود. حاشیه ای در تصاویر وجود نداشت. من تو جامعه موسیقی ایران حضور داشتم و آگاهانه از موقعیت هایی دوری کردم و جدا شدم که اصلا توی این تصاویر ندیدم. در این تصاویر دیدم که واقعا هنر موسیقی به جایگاهی رسیده بود که کاملا مستقل شده و هیچ دخل و تصرفی در اون وجود نداشت و موسیقی راکاملا آزاد و رها دیدم خالی از هرگونه تعصب و سخت گیری.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۷158MB11 دقیقه
چقدر خوبه که کلی از تابوها و قالبای فکری که تو ایرانه تو امریکا به چالش کشیده میشه…
چقدر عالیه که فک کنی وقتی سنت رفت بالا بازم میشه هرجور دلت خواست لباس بپوشی به هرچی علاقه داری بپردازی حتی ازدواج مجدد کنی و بچه دار بشی و مسافرت بری و حال کنی…
چقدر خوبه که فک کنی میشه همیشه و همه جا سالم بود و شاد بود و حال کرد بدونه اینکه نگران حرف بقیه باشی…
اون دونفر پیرمرد چقدر عاشقانه نسبت به کارشون ساز میزدن و میخوندن انگار تازه اول جوونیشونه…و چقدرم این حس و راحت به بقیه منتقل میکردن…
به قول استاد ادم وقتی زندگی میکنه که بره سراغ چیزی که عاشقشه…
چون وقتی میری سراغ عشقت اون حسی که موقع انجامش بهت دست میده با هیچی قابل مقایسه نیس با هیچی عوضش نمیکنی …انگار اصلا رو زمین نیستی و حس و حال بزرگی و پرواز داری…
به دو دلیل ادما نمیرن سراغ عشقشون
اول یا هنوز نمیدونن عاشق چی هستن
دوم اگرم بدونن جرات نمیکنن برن سراغش
ترس از شکست دارن ترس از مسخره شدن دارن هی دودوتا چارتا میکنن میبینن نمیشه و بی خیالش میشن…
اموزشای این سفرنامه فوق العاده س…ما تو این سفر نمونه زنده یک جامعه ای رو دیدیم که در حال حاضر ایده ال ترین روش فکری و ذهنی رو داره واسه ایجاد یه زندگی بی حاشیه…
اینکه خیلی راحت خوش باشی و سپاسگزار بخاطر انچه که الان هست…
دیروز یه برنامه تلویزیونی بود که مجری اون برنامه از مهمونش که یه روحانی بود میپرسید حاجاقا میشه تشریح کنید که چرا شادی بیش از حد در اسلام انقدر مذمت شده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خب اگه شادی بیش از حد واقعا گناهه پس چرا اون جامعه انقدر غرق نعمته؟؟؟
آخه اصلا مگه هر لحظه و هرجایی و در هر صورتی شاد بودن هنر کمیه که هر کسی بتونه اینکارو بکنه؟؟
مگه تغییر زاویه ذهن به سمت خوبیا و نعمتها و زیباییا کار هر کسیه که تازه مذمتم شده باشه؟؟
اصلا ادم وقتی شاد نباشه ناخوداگاه میره به سمت غم و ترس…
ولی میبینیم که قران میگه مومنون کسانی هستند که نه ترسی دارند و نه غمگین میشوند
خداروشکر میکنم که به این سمت هدایت شدیم واقعا بعضی وقتا بخودم میگم من اگه هدایت نمیشدم و اون افکار قبلیمو ادامه میدادم میخواستم چیکار کنم؟
انشاله هممون به راه راست که همون راه پر از نعمت و خوشبختیه بیشتر و بیشتر هدایت بشیم