سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۹

سلام استاد عزیزم و مریم عزیز

من مجیدقنبری هستم و میخوام بگم دیدن این قسمت از سفرنامه چ درسها و چ نکاتی رو ب من آموزش داد با زبان تصویر

اول از همه ک این قسمت(و قسمت ۳۱)ب اندازه یک قدم از ۱۲ قدم‌ برام آگاهی داشت و این قسمت(وقسمت۳۱) رو توی گوشیم در قسمت محصولات ذخیره کردم ن در قسمت فایلهای دانلودی.

دوم اینکه اگه مسابقه ای که گذاشتین رو الان بخوام پاسخ بدم، میگم این بهترین قسمت از این سفرنامه بود برای من

از شما یادگرفتم با تمام وجود راجب همه چیزهایی ک ب من حس خوب میده صحبت کنم و شکرگزاری کنم، اینو وقتی کامل درک کردم ک توی یک کامنتی نوشته بود، استاد ب شرینیهایی ک خانم… براش گرفته بود توجه کرد و راجبش صحبت کرد و شکرگزاری کرد و جهان از همون جنس زیبایی دوباره براش فراهم کرد و اون خانم ارمنی دستی شد از دستان خداوند ک اون باقلَواهارو تقدیمش کنه. همیشه راجب چیزهای زیبایی ک میدیدم، صحبتی نمیکردم ن با خودم ن باکسی ولی الان فهمیدم ک باید برای تک تک لحظات زیبای زندگیم صحبت کنم و ذوق کنم و شکرگزاری کنم و نیازی نیست ک هَمپا داشته باشم یا همسفر یا…. برای خودم بگم با خودم صحبت کنم و تمام گفتگوهای ذهنیم همین زیبایی ها باشه.

نکته بعدی اینکه راجب پیراهنی ک خریده بود استاد، چقدر داشت ذوق می‌کرد و راجبش صحبت می‌کرد و چهره اش سرشار از ذوق بود و جهان مطمئنا دوباره از این جنس زیبایی براش محیا میکنه ک دوباره ب همین ذوق و لذت برسه

وقتی اون خانم شمارو در آغوش گرفت و اشک ذوق می‌ریخت من دقیقا خودم رو احساس کردم ک همونجام و شما رو در آغوش گرفتم و اینکه شما هم قدتون از من بلندتره و هم اینکه جُسه تون دُرُشتره و اینو حس کردم ک باید نوک پنجه هام وایسَم تا بتونم کامل در آغوش بگیرم شما رو.

از اول فایل تا آخرش لبخند بر لبم بود و بی‌نهایت ذوق زده بودم و سرشار از لبخند و چنان احساسی درونم شعله ور بود ک خودم رو جای اون خانوم میدیدم ک با شما دارم از نزدیک هم صحبت شدم و دارم با شما وقت میگذرونم و سَر ی میز نشستیم و من همچنان دارم از موفقیت هام و نتایجم برای شما صحبت میکنم و از شما تشکر می کنم که زندگی من و هزاران نفر مثل من رو تغییر دادین و خدارو شاکرم ک من رو سرراه شما قرار داد. برای اون خانم ۲ سال زمان برد از وقتی درخواستش رو داد ب جهان هستی و من نمیدونم از الان ک درخواست دادم ب جهان هستی تا شما رو در آمریکا ملاقات کنم چقدر زمان میبره ولی اینو مطمئنم که در بهترین زمان و بهترین مکان شما رو در آغوش میگیرم. و اون روز مریم عزیز این در آغوش گرفتن ها رو ظبط میکنه و ب دیگر اعضای خانواده عباس منش نشون میده و دیدن این تصاویر درخواست هایی برای بقیه ایجاد میکنه و باورهایی براشون می‌سازه ک باعث پیشرفت شون میشه، همین حس و باور و درخواستی ک در من شکل گرفت.

نکته دیگه اینکه با چ لبخندی با اون خانم ارمنی صحبت میکردین و چقدر شما دونفر اون خانم رو تحسین کردین و نکات مثبتش رو میگفتین، کاری ک من اصلا بَلَد نیستم و نتونستم یاد بگیرم از آموزش های شما توی ۱۲ قدم‌، ولی اونجا متوجه شدم که وقتی میگین من توجه میکنم ب نکات مثبت افراد و اونهارو بهش یادآوری میکنم یعنی چی.

توی یکی از جلسات ۱۲ قدم‌ راجب این ملاقات صحبت کردین ولی اصلا دَرک نکردم و خیلی راحت از کنارش گذشتم و اصلا برام مهم نبود، فقط در همین حد ک یک هم زمانی رخ داده، ولی الان که این هم زمانی و شور و اشتیاق شما استاد و شاگرد رو دیدم، گفتم واقعا این موضوع گفتن داشت و چقدر این مطلب رو استاد بجا و درست عنوان کردن توی اون جلسه، و درک کردم ک چرا اون ملاقات را توی جلسه عنوان کردین و دیدن این ملاقات برام درس داشت و آگاهی.

ادامه فایل هم ک عالی بود با اون مناظر زیبا و اون آهنگ دلنشین.

مطالبی ک توی ۱۲ قدم‌ میگین رو با دیدن این سفرنامه کامل درک میکنم، مثل کلاسهای فنی حرفه ای ک اول توی کلاس استاد توضیح میده و بعد توی کارگاه عملی انجامش میده و بعد ب کارآموزهاش میگه حالا شما انجام بدین.

خیلی نکات و مطالب دیگه ای هست ک میشه راجبش صحبت کرد ولی نمیشه ب صورت کلمه و جمله عنوانش کرد و فقط درونم درکشون کردم و تحسین کردم و ایرادهای خودم رو فهمیدم و ب وضوح دیدم من کجاها گاری ب خودم میبندم و کجاها از امکاناتی ک دارم استفاده نمیکنم و چ نکاتی رو باید توی زندگی روزمره انجامش بدم.

استاد عزیزم الان میتونم درک کنم ک وقتی مریم عزیز میگه من از نگاه کردن ب رفتار و گفتار استاد کلی درس گرفتم و دارم همونارو انجام میدم و نتایجش رو هم گرفتم، یعنی چی. واقعا راه رفتن شما، صحبت کردن، بازی کردن، کار متفرقه کردن، شوخی کردن های شما و ووووو خوابیدن شما روی تَختتون هم کلی درس و آموزش و آگاهی داره برای من، الان میفهمم مریم عزیز چ لذتی میبره از کنار شما بودن وووووو

دوستتون دارم و عاشق این سایت و آگاهی های نابش هستم???????