سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۵

سلام به بروبچه های عباس منش🙌

امیدوارم حال همه خوب باشه 🙏

خب بریم سراغ نکات این قسمت :

شاید نکته اولی که برام جالب بود ابراز عشق و همراهی و همدلی بود . اینکه ببینی عشقت به چیزی خیلی علاقه داره و داره تمام توانش رو با علاقه می ذاره روی موضوعی و تو سعی می کنی علاقت و همدلیت رو بهش نشون بدی .

خرید دوربین برای خانم شایسته توسط استاد هم نوعی از این همدلی بود .

این حرکات به طرف مقابل هم انگیزه و اشتیاق بیشتری میده و امیدوار تر و مشتاق ترش می کنه و هم رابطه ی فی مابین رو بهبود میده و قوی ترش می کنه.

شاید درس خوبی باشه که اگر کسی رو دوست داریم ببینیم به چی علاقه داره و داره به چه کاری خیلی توجه نشون میده و چه کاری رو خیلی بهش مشغوله و براش اهمیت داره و می تونیم با خرید یک هدیه تو اون زمینه بهش نشون بدیم که چقدر برامون اهمیت داره .

البته شاید لازم نباشه اون چیز حتما هم خیلی گرون قیمت باشه . شاید اصلا مثلا یک کتاب تو اون زمینه باشه . نفس اون هدیه دادن تو اون زمینه خیلی مهمه ./

البته این کار استاد بنظرم می تونه یه درس دیگه هم داشته باشه . اینکه گاهی تو ممکنه کاری رو شروع کنی و یا علاقه داشته باشی ولی دیگران خیلی باهات موافق نباشن و غر بزنن و ازت ایراد بگیرن و یا بگن بی فایدست و اینها . ولی اگه ببینن تو با تمام این حرف ها داری کار خودت رو می کنی و از راهی که میری مطمئنی و داری پیشرفت هم می کنی و مصمم هستی روی خواستت و داری عملا نشون میدی که هم علاقمندی و هم تواناییش رو داری این همون آدم ها رو حتی مجاب می کنه که تسلیم بشن و قبولت کنن و حتی تو اون راه باهات همراه بشن و کمک و تشویقت کنن. البته ممکنه تا مدت ها نشه و طول بکشه ولی بالاخره با استقامت و مداومتی که بخرج میدی بقیه هم می فهمن که واقعا یه هوس و مقطعی نبوده و تو کارش و هدفش و راهش جدیه .

این از ماجرای هدیه دادن دوربین./

نکته ی بعدی برمی گرده به همبازی بودن و پایه بودن پدر و مادرها .

خود من هیچوقت پدر و مادرم از بچگی باهام همبازی نبودن . کلا بنظرم خب هرچی عقب تر بریم اینطوری بوده و البته خب عوامل زیادی اثر گذار بوده تو این قضیه . ولی خونواده های جدید و پدر و مادرهای امروزی خیلی خیلی بیشتر سعی می کنن با بچه هاشون بازی کنن و وارد گود بشن . چه مثل اون پدری که با بچه هاش دوچرخه سواری می کرد و چه خود استاد که با مایک فوتبال یا بازی کامپیوتری می کنه . اینها هم هم بخاطر افزایش سواد و درک روانشناسی هست و هم شاید بخاطر تضادها و خواسته هایی بوده که پدر و مادرهای خودمون مثلا با ما بازی نمی کردن خیلی و حالا اون تضاد باعث شده ما خودمون رو جای بچه هامون بذاریم و بخواهیم که باهاشون بازی کنیم و مثلا مثل ما تو دلشون نمونه . اینم یه درس خوبه باز که اگر بچه داریم با بچه هامون پایه بازی باشیم و اولین و بهترین رفیق بچه هامون باشیم .

بنظرم خیلی اثر داره تو رابطه والدین با بچه ها . خیلی تو روحیشون تاثیر داره وقتی پدرت پایه باشه و همبازی و واقعا بشه باهاش حال کرد و لذت برد . وگرنه فاصله فرزند از والدین بیشتر میشه و اون بچه کم کم بدنبال راه دیگه ای می گرده که ممکنه رفقای خوبی گیرش نیان. چی و کی بهتر از یه پدر و مادر پایه ؟!

جالبه تو انگلیسی وقتی می خوان بگن پایه ای مثلا فلان کار رو کنیم یکی از اصطلاحاتشون اینه که

are u game ?

و اون یکی مثلا میگه هرچی باشه پایه ام

i’m game anything at all

و جالبه که از واژه game استفاده میشه .

پس خیلی مهمه بنظرم اینکه بتونیم اگر بچه داریم با بچه هامون برای بازی وقت بذاریم و بقولی پدر و مادر پایه ای باشیم !/

نکته دیگه اینکه چقدر کیف میده پدر و مادرت ازت تعریف کنن از بچگی و بهت انرژی مثبت بدن .مثلا اونجایی که استاد می گفت این پسر جوان و رعنا … و مایک سینش رو داد جلو و چه حس خودباوری و ارزشمندی ای پیدا کرد .

دم استاد گرم که بنظرم هرتضادی که خودش در بچگی داشته و شاید نه والدینش باهاش خیلی پایه بودن و نه شاید بهش انرژی مثبت می دادن و ازش تعریف کردن ولی با فرزندش داره برعکسش رو انجام میده .

(البته نمیشه خیلی به پدر و مارهامون ایراد بگیریم چون اونها تضادهای دیگه ای داشتن و شرایط شاید متفاوت و سخت تری داشتن که در حدی که تونستن سعی کردن به هرحال دردهایی که خودشون کشیدن رو ما نکشیم و شاید مثلا این ابراز عشق و انرژی دادن و بازی کردن و اینها اصلا فراتر از زمانشون و درکشون بوده . کما اینکه شاید بازهم آینده چیزهای دیگه ای مهم بشه و تضادی بشه برای فرزندانمون که ما درک نکردیم و اونها در قبال فرزندانشون بخوان که انجام بدن)/

نکته دیگه در مورد استاد اینکه اونجایی که میگه بقول بچه های “دهاتمون …”

اینکه استاد بارها براحتی از دهاتشون و اصل و نسبشون میگن که از دهات های کهکیلویه و بویر احمد هست و لر هستن و اینها واقعا قابل تحسینه . بارها و بارها می بینیم که خیلیا که شاید تازه فقط احساس می کنن که به جایی رسیدن و یا پولدار میشن یا مثلا پایتخت نشین میشن و چیزهایی شبیه به این بقیه رو شهرستانی یا دهاتی خطاب می کنن و از اصالت و زادگاهشون و زبان و لهجشون و همشهریا و هم روستاییاشون فرار می کنن و سعی دارن بگن اون آدم نیستن و اونجایی نیستن و اینها .

ولی اینکه استاد براحتی و با افتخار یاد اون روستا و خاطرات و بچه هاش رو میکنه نشون میده این آدم چقدر آزاد هست و چه قلب مهربون و بزرگی داره و با معرفته و چقدر راحت میگه فلان جاییه و اصلا بچه دهاته فلانه و افتخار هم می کنه . دمت مستدام باد استاد خاکی ./

نکته بعد اینکه استاد با اینکه بدم بازی نمی کنه و یه چشمه هایی از تکنیک هم نشون میده و یه پا دوپا میزنه و اینها ولی بازم می بینیم که میگه ولی هیچوقت فوتبالم خوب نبوده. اول با خودم گفتم شاید استاد داره تواضع و شکست نفسی می کنه و شایدم داره به هرحال سعی می کنه با خودش روراست باشه و واقعیت ها رو راجع به خودش قبول کنه. ولی حس کردم واقعا استاد این قوانین هم که باشی ممکنه جایی اون ذهن و آرشیوهای ذهنی اذیتت کنه و یه آن صداش بلند شه و بگه که تو توی این زمینه خوب نیستی ! … یادته که از بچگی همیشه می زدن تو سرت و سر نخواستنت دعوا بود و آخر یارکشیت می کردن ؟!

اینم برام نکته خوبی بود . خود استاد هم میگه که منم هنوزم و هر روز دارم رو خودم کار می کنم و منم هنوز ایراداتی دارم و گاهی از دستم در میره و شیطان ذهن هیچوقت بیکار نمیشینه.

شاید بعضی دوستان ایراد بگیرن که چرا اینو گفتی ولی بنظرم این خیلی خوبه که ببینیم و از استاد بت نسازیم و بدونیم که حتی پیامبران هم اشتباهاتی می کردن و پرفکت و کامل نبودن . ولی استاد الگوییه که فقط یه همچین جاهایی شاید اینقدر ریز از دستش در میره و تونسته تو اکثر جنبه ها باورها و خاطرات منفی رو الک کنه و باورهای عالی و مثبتی بسازه .

اصلا خوبی این فیلم گرفتنها همینه که می بینیم حتی ایشون هم گاهی از دستش در میره و اینکه اگر گاهی نتونستیم خودمون رو کنترل کنیم و اسیر خاطرات یا باورهای منفی شدیم خودمون رو سریع نبازیم و حالمون بد نشه و غرق نشیم و بدونیم که قرار نیست هیچ خطایی تو این قضیه نداشته باشیم . حتی یه جایی خود خانم شایسته هم که از استاد تعریف می خواد کنه میگه این پیر … و بعد عوض می کنه و میگه عقابه دره های … این یعنی خانم شایسته هم حتی ممکنه صد در صدی همه کلمات و حرفاش و اعمالش مثبت نباشه و از ناخودآگاهش صرفا بهترین ها سر نزنه . پس نباید خیلی کمالگرا باشیم . ولی نکته مثبت اینجاست که چقدر سریع متوجه میشه که شاید کلمات بهتری هم می تونست توصیف کنه و چقدر سریع تونست مچ ناخودآگاهش رو بخوابونه و بفهمه این قضیه رو و تونست سریع متوجه بشه و میگه تیزپای آبشار نیاگارا . ما هم همینیم . نباید انتظار بی نقص بودن داشته باشیم از خودمون . بلکه باید سریع بتونیم متوجه بشیم فقط و بایستیم جلو ناخودآگاه منفی و سریع تغییرش بدیم به شکلی مثبت.

البته الان هم که دوباره فیلم رو دیدم اونجایی که استاد میگه کور و فلج ها رو قبل من می گرفتن و خانم شایسته گفتن نقشت در تیم چی بوده استاد گفتن ساق می زدم و خانم شایسته می خنده و این یعنی استاد خودش خیلی خوب یاد گرفته حتی به همون خاطرات بد یا باورهای مخرب هم بخنده و تبدیلشون کنه به بهونه ای برای اسباب شوخی و خنده و شادی بیشتر و این هم یک تکنیک خیلی خوبه . یعنی در ظاهر اون یک ضعف و ناباوری بوده ولی تبدیلش می کنیم به خاطره ای برای خندیدن و اینجوری بجای اینکه مثلا دیگران فکر کنن مثلا ضعیف بوده تو فوتبال همه ذهن میره به سمت اینکه چقدر این آدم باحال و بامزه بوده و هست. /

نکته دیگه گل از راه دور استاد بود . بنظرم امید بخش بود . گاهی شاید سالها دور باشیم از آمادگی و یا تکاملمون رو خوب طی نکرده باشیم ولی شاید هنوز راه هایی باشه . شاید راه هایی باشه که بشه اون کار رو انجام داد هنوز. شاید برای گل زدن لازم نباشه حتما بهترین فیزیک بدنی رو ، بیشترین سرعت رو ، بالاترین حد تکنیک و غیره رو داشت . شاید یه شوت از راه دور و همون توانایی هایی که هنوز داری بتونه ثمر بخش باشه و تو رو به نتایج مورد نظرت برسونه . همونطور که مایک جوان و پر انرژی و با آمادگی بدنی بالا که بسیار چابک تر و دونده تر از استاد می تونه باشه و در ظاهر استاد شاید بگه من آخه چطور می تونم با این سن و سال با مایک رو برو بشم و برنده باشم ؛ ولی می بینیم که استاد به همون نسبتی که سن و سالش بیشتره تجربیات بیشتری داره و میدون دیده تره و از همون پتانسیلی که داره یعنی وارد کردن قدرت بیشتر به توپ می تونه از راه دور گل بزنه. این یعنی موانع و مشکلات پیش راهمون شاید مثل مایک خیلی قوی تر و بالاتر و جوون تر و آماده تر و سرسخت تر بنظر بیان و هیچ شانسی در ظاهر نداشته باشیم ، ولی اگر حرکت کنیم و میدون رو خالی نکنیم شاید با همون داشته هامون و حتی همون تجربیاتمون و شوت های از راه دورمون بتونیم گل بزنیم به نتیجه دلخواهمون برسیم ./

اما نکته دیگه اینکه خانم شایسته گفتن با اینکه بازی چهار به یکه ولی مایک می تونه چهارگل دیگه بزنه و برنده بشه و تو فوتبال هیچی قابل پیش بینی و تموم شده نیست.

می خوام بگم زندگی هم خیلی شبیه فوتباله .

فوتبالیاش یادشونه که تو لیگ قهرمانان اروپا بارسلونا توی پاریس 4-0 از پاریسن ژرمن شکست خورده بود ولی تو نیوکمپ 6گل به این تیم زد و صعود کرد . یا لیگ قرمانان همین سال قبل که لیورپول تو نیوکمپ 3-0 از بارسلونا شکست خورده بود ولی توی زمین خودش 4-0 بارسلونا رو برد و محمد صلاح ستاره مسلمان لیورپول که حتی خودش نتونست بازی کنه ولی روی لباسش نوشته بود never give up

یعنی هرگز و هیچوقت تسلیم نشو و واقعا هم جواب داد.

یا تاتنهامی که توی لندن 1-0 از آژاکس شکست خورده بود ولی توی خونه ی آژاکس و در آمستردام هم نیمه اول بازی دوتاگل دیگه خورده بودن ولی با 3 گل لوکاس مورا که آخریش هم دقیقه ی 95 و چند ثانیه قبل از سوت پایان بازی بود اون تیم رو حذف کردن و یادمه پوچتینو مربی تاتنهام گفته بود که i believe in universal energy

یعنی من به انرژی کیهانی اعتقاد دارم.

پس هرگز نباید ناامید شد و تا آخرین لحظه باید ادامه داد و تسلیم نشد./

کلا در ظاهر قسمت ساده ای بود ولی در باطن خیلی نکات داشت که سعی کردم تا جایی که می تونم در بیارمشون.

یه توصیه هم به مایک : یکم مربع رو بیشتر فشار بده 😘✌

ممنونم خانم کیایی عزیز لطف و بزرگواری شما من رو شرمنده کرده :)

خوشحالم که کامنت هام مفیده براتون

خواهش می کنم جناب مردانی عزیز . ممنونم :)

خواهش می کنم لیلا خانم بزرگوار . متشکرم بابت بازخورد :)