ماجرای زندگی ما با سفری ماجراجویانه، از بُعد آگاهی به بُعد تجربه‌ی جسمانی آغاز شد تا با تجربه‌ی آگاهی‌ِ خالص و نابی که هستیم هم ظرف وجودمان و هم جهان را رشد دهیم.
«ما»، زاده‌ی سفر هستیم.
و اما درباره برنامه «سفر به دور آمریکا»، باید بگویم این سفر فقط جریان زندگی استاد عباس‌منش نیست بلکه جریان زندگی ایل و تباری است که در پی تشخیص اصل از فرع اند. در پی خودشان بودن و سبک شخصی‌ی خودشان را زیستن اند. آنهم در زمانه‌ای که آدمها آنقدر درگیر حاشیه‌های جلب توجه شده‌اند که فراموش کرده‌اند کی هستند و چرا وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌اند.
بازیگران قصه‌ی «سفر به دور آمریکا»، خود واقعی‌شان هستند، بدون هیچ ماسک، ترس از قضاوت یا نیاز به تأییدِ دیگران. بازیگران این ماجرای واقعی، گلهای باغچه‌ی بورلی، سرسبزی و زیبایی‌ِ بی انتهای طبیعت و جاده‌ها، علائق آدمهایی که در قالب یک ساختما‌ن یا کسب و کار هویدا شده و مهم‌تر از همه، نوشته‌های روح‌نواز علی، رضا، سمیّه، زهرا، طیبه، حسین، شعر رهسپار و… هستند که، ابعاد وسیع‌تری از آنچه را متجلی ساخته‌اند که، پیشرفته‌ترین دوربین جهان قادر به ضبط و ثبتِ آن است.
بازیگرانی که نه به دلیل نَسَب خونی، بلکه به دلیل هم‌فرکانسی و هم‌مداری دور هم جمع شده‌اند و این قصه‌ی حقیقی را ساخته‌اند. این سفر، نمود عینیِ آگاهی‌های خالص و نابی است که، در دوره‌های مختلف از استاد عباس‌منش می‌شنویم.
در زمانه‌ای که اکثریت، بر نکات منفی‌ِ جهان اطراف‌شان تمرکز کرده‌اند، این سفر نمود عینیِ «صدّق بالحسنی» است و با زبان تصاویر به ما می‌آموزد، به جای همرنگ جماعت شدن، همرنگ اصل و اساسی بشویم با نام: احساس خوب = اتفاقات خوب
همرنگ اصلی شویم که می‌گوید: تمام اتفاقات زندگی‌ات را فرکانس‌هایی می‌سازد که، دست‌پروده‌ی ورودی‌های ذهنت و کانون توجه‌ات است.
یعنی اگر بتوانی فیلتری با نام «تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌ها» یا به قول قرآن صدق بالحسنی را در ذهنت نصب کنی، اگر به جای تلاش برای جلب رضایت آدمها، باورهای قدرتمندکننده و ثروت‌آفرین بسازی، آنوقت آن باورها تو را بی‌نیاز می‌کند از تقلا برای جلب رضایت آدمها و فرصتی به تو می‌بخشد تا ببینی خودت چی میخواهی و چه دوست داری.
این سفر برای من رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم. اگر بخواهم این ارتباط را با زبان و کلمات انسانی بنویسم، اینچنین خواهم نگاشت:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم.
۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکان آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برای مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند، بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی می‌برند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد. اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد.
به شخصه تلاش میکنم با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام دهم، به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش میکنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق، مشتاق همراهی با من بشود.
بنابراین به همه دوستانم که هنوز نمی‌دانند از کجا و چگونه وارد مسیری شوند که، امکانات جهان را به خدمت‌شان در می‌آورد، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین شروع است.
یک تمرین برای جهت‌دهیِ آگاهانه به کانون توجه
هدف این قسمت از برنامه سفر به دور آمریکا، تمرینی عملی است برای، تمرکز بر نکات مثبت و «صدق بالحسنی شدن».
سوال:
با دقت، برنامه‌ی سفر به دور آمریکا را از اولین قسمت تا قسمت ۳۱ ام، مجدداً ببینید. سپس در بخش نظرات این صفحه، بنویسید:
کدام قسمت از «برنامه سفر به دور آمریکا»، برای شما جذاب‌تر بود و با ریزبینی، دلایلی را توضیح دهید که، موجب شده آن قسمت برای شما زیباترین قسمت باشد.
درباره نوشتن چرایی‌ها سخاوت به خرج دهید و به این شیوه، چشم، گوش، زبان، قلم و در یک کلام، ظرف وجودتان را پذیرای زیبایی‌ها و برکت‌های بیشتر نمایید.
ضمناً می‌توانید علاوه بر این صفحه، نظر خود را در بخش نظرات آن قسمت از سفرنامه که انتخاب‌تان بوده نیز، به عنوان ردپای‌تان، درج کنید. اما در نظر داشته باشید که فقط نظرات این صفحه در مسابقه، شرکت داده می‌شوند.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲55MB61 دقیقه
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲896MB61 دقیقه
به نام خدای جهانیان .
سلام به استادعزیزم ومریم عزیز.
اول ازمریم جون ،تشکرکنم به خاطرهمه ی زحماتش .وبگم که خودمن خیلی هم فرکانسشم .چون کارهاورفتاراش وانرژی واکتیوبودنش مثل خودمه ،فقط ایشون خیلی زودترازمن قانون راشناختن وازراه درست وعاقلانه بااجرای قوانین ،پیش رفتن .وکنارشون هم که استادبزرگواری مثل ،عباس منش ،هس .که دیگه هیچی ،که البته استادمیگن هرکس به شخصه ،پاسخ خودشوازفرکانسهاش میگیره وهیچ عوامل بیرونی دیگه ای ،تاثیرنداره .
خوشحالم که باافرادی مثل شماهم فرکانس هستم .من عاشق آدمای زرنگ هستم .کسانی که علاوه برکارای شخصی خودشون ،خیلی کارای دیگه روبانظم ومدیریت ،بتونن انجام بدن .
برای شروع وادامه سفربه امریکاتون ،عرض کردید،باهدایت خداپیش میرید.
این جمله اویل برام خیلی نامفهوم بودوباورش خیلی سخت وناممکن .
ولی هرچی به جلوپیش میرم وازتجربه های شمااستفاده میکنم ،می بینم عجب،چیزی یادمون دادید؟!
چ قانونه ،پرکاروایده آلی .
وقتی بفهمیش ودرکش کنی ،چقدبکارت میادوچقدرکمک حالته توهمه ی مسیر،ازهرجهت که فکرشوبکنی .
انگارهمه چیوبرات راحت وساده میکنه .یه مسیرراست ودرست رانشونت میده .
نگرانی واسترس هات ،کاهش پیدامیکنه .
دردسرات ،خیلی کم میشه .
پذیرش دربرابراتفاقات ،حالاهرچی که میخادباشه ،زیادمیشه .
آزادی ورهایی روتوهدایت پروردگار،پیدامیکنی .
نظروقضاوتهای دیگران برات ،بی معنامیشه .چون اعتمادداری یه کسی که خیلی بهش ایمان داری وقبولش داری ،توروهدایت میکنه .
زیاددرگیرنتیجه نمیشی .منظورم اینه کنترل نمی کنی که ببینی بعدش قراره چه اتفاقی بیفته وهرچی پیش بیاد،جهت ونکته ی مثبتشومی بینی .
درهمه ی لحظات آرومی .وآرامش رابه زندگیت دعوت کردی .
راههابرات هموارمیشن .
لزومی نداره زیادفکرکنی .حرکت میکنی ،مسیربهت نشون داده میشه .
فکرنکنم نیازی به دست وپازدنی ،داشته باشیم تابه اهدافمون برسیم .فقط نیازبه صبروشکیباییمون داره وباورمون به قدرت وهدایتش .
انصافاهدایت خدارا،قبول داشتن ،چقدتوخوشبختی ماتاثیربسزایی داره .اصلن چقدربارمعنوی داره .
میخامش ،هدایتش راتوهمه ی لحظاتم میخام .
خیلی این قانون رادوست دارم .چون خیلی به خداایمان دارم .
به گمونم ،خیلی خیلی بایدلذت بخش باشه .
فکرکنم حس خیلی خوبیه .
ازهمه ی افکار،دوگانمون ،رهامیشیم .
ازشک وتردیدهامون ،نجات پیدامی کنیم .
تازه ذوق وهیجان زندگیمون هم بیشترمیشه .انگارسوپرایزیامون زیادمیشه .خداتوهمه ی لحظات غافلگیرمون می کنه .
پس بهتره ،مصمم به انجامش باشیم .
حرکت کنیم ،به ماگفته میشه .
الگوهایی مثل استادومریم جونم که خیلی تاکیدبه انجامش دارن .وبی نهایت تجربش کردن .پس ماهم به اونها،می پیوندیم .
سپاسگزارازشمابزرگواران که به شیوه ی ساده ،نه پیچیده ،به ماآموزش میدید.
درپناه الله یکتا،پیش به سوی ،هدایت الله .