دیدگاه زیبا و تأثیرگذار اندیشه عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خیلی با خودم فکر کردم که چه چیز این سفر من را انقدر تحت تاثیر خودش قرار داده، مگر نه اینکه همه ما کم و بیش سفرهایی در طول زندگی داشته ایم پس چرا این سفر، اینقدر خاص شده که هر روز تشنه دیدن و تجربه قسمت دیگری از آن هستم و به این نتیجه رسیدم که مسافرین این سفر، آدم های خاصی هستند و در واقع این آدم ها هستند که پدیده ها و اتفاقات را خاص میکنند، یا بهتر بگم این آدم ها هستند که پدیده های زندگی خودشون را خلق میکنند، {پاندای بزرگ پرسید: “کدومش مهم‌تره، سفر یا مقصد؟” و اژدهای کوچک گفت: “همسفر…”🐼🐉}
مثلا شادی استاد در بدو ورود به نیویورک با دیدن تابلوی خوش آمدید به نیویورک برای من جالب بود چراکه هرگز در مسافرت های خودم و اطرافیانم چنین حدی و چنین جنسی از خوشحالی را ندیده بودم. آنچه من در سفرهایم و ورود به شهر مقصد تجربه کردم نهایتا این جمله بود که «آخیش بالاخره رسیدیم» یعنی دیدن تابلوی خوش آمدید بیان کننده یکجور رهایی از جاده و کلافگی های سفر تعریف شده است در حالیکه استاد درست مثل اینکه از بهشتی وارد بهشت دیگری میشود. نه تنها از رانندگی خسته نیست بلکه نیرویش برای روزهای خوبی که در شهر بوفالو خواهد داشت چند برابر میشود و با عشق دریا را به شریک لحظه هایش نشان میدهد و خانم شایسته آنقدر ذوق میکند که اگر میتوانست، دریا را بغل میکرد؛
و بعد دوربین می آید که دریا را ببلعد و صحنه تلاقی آسمان و دریا را شکار کند؛ خدای من، چه صحنه زیبایی! دریا چنان با آسمان یکی شده که آبی ها را نمیتوان از هم تشخیص داد و این زیبایی ناب، این پیام را به من می رساند که هیچ مرزی بین بالا و پایین وجود ندارد و انسانی که در مدار زیر صفر زندگی می کند میتواند، میتواند به اوج برسد، به شرطی که باور کند خالق آبی آسمان و آبی دریا یکیست و آن خداوندی ست که در همه جا جاریست و من یاد گرفتم که سفر مترادف با خستگی نیست، سفر مترادف با هزاران انگیزه ایست که نه تنها ریشه ی خسته بودن را خشک میکنند بلکه برگهای سبز امید را می رویاند و نوید صدها تجربه‌ی زیباتر را در آینده سر میدهد.
و بازهم استاد: باید پارو نزد وا داد؛ باید دل رو به دریا داد؛ خودش میبردت هرجا دلش خواست؛ به هرجا بُرد بدون ساحل همونجاست؛
این شعر زیبا و ساده، بیان کننده قانون است، قانونی که می گوید بی جهت دست و پا نزن، بدون ایمان حرکت نکن، هنر تو، توکل و سرسپردگی و وظیفه‌ی جهان، هدایت تو به مسیر نعمت‌ها و لذت‌های بیشتر است. رابطه استاد با مایک، یک رابطه فوق عالیست، جذابیت این رابطه و خلاقیت در عاطفه، قابل تقدیر است؛ استاد صبح ها با ترانه های درخواستی مایک، بیدارش میکنه و چه خواب از سر پراندن شیرینی، مایک خنده ش میگیره و صبح را با بهترین فرکانس شروع میکنه
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۳149MB10 دقیقه
به نام خدایی که تکیه گاه من و پشت و پناه من است در تک تک لحظات♥️♥️♥️
درود به استاد عزیزم و خانم شایسته ی عزیزم و مایک عزیز که جاش واقعا خالیه
باید بگم که من در این فایل بیشتر از هرچیزی عشق پدر فرزندی نظرم رو جلب کرد و از دیدنش کلی به وجد آمدم که اشک هایم ناخودآگاه سرازیر شدند، پدر به معنای واقعی تکیه گاهی ست که هیچ مانندی در این دنیا ندارد، عشق دادنش منحصر به فرد است و مانندش را یا بهتر است بگویم فرازمینی اش را از سوی خدای مهربان می توان دریافت، استاد چقدر زیبا با مایک برخورد می کنید، وقتی در آغوشتون بود ی لحظه حس اینکه من هم در آغوش پدرم هستم به قدری برایم غیرباور و دیوانه کننده بودکه الان به خاطرش همینطوری اشکهام میاد، شاید به خاطر این بود که خیلی دلتگ پدرم هستم چند روزیست و خیلی روی خودم کار کردم که وارد فاز منفی نشوم، و چقدر زیبا خدای عزیزتر از جانم من رو به این نشانه هدایت کرد که دلم آرام بگیرد،، چقدر قشنگ بهم نشون داد حضور پدر حتما نباید فیزیکی باشه، با لمس چنین احساسی که قابل وصف نیست من همیشه کنارت هستم و برایت پدری، مادری می کنم و همه کس تو می شوم، خدایا سپاسگزارم،، از صمیم قلبم آرزو کردم که خیلی زود مدار زندگی مایک با شما یکی شود و باز هم از کنار هم بودن لذت ببرید، چون همه ی عشقی که به مایک دارید را با تمام وجودم حس کردم،، پدر داشتن یکی از بزرگترین نعمت هایی ست که خدا شامل حال بندگانش می کند که امیدوارم همگی قدر داشتن چنین برکتی را بدانید،، من هم به خاطر داشته هایم، مادری مهربان و آگاه، برادری مهربان و آگاه، خواهری زیباتر از گل و خواهر زاده ای که با به دنیا آمدنش روحی تازه به ما بخشیده و عظمت خداوند را به ما بیشتر و بیشتر نشان میده سپاسگزارم، خدایا خیلی دوستت دارم،، داشتن تو برای من همه چیز است و از اینکه این همه نعمت و فراوانی به من دادی تا لذت زندگی ام چندین برابر شود سپاسگزارم🙏🏼🙏🏼🤲🏼🤲🏼