روح ما به «سادگی» گرایش دارد. روح ما نگاه ساده‌ای به همه چیز دارد و وقتی به خودمان ساده میگیریم، با روح‌مان هم داستان می‌شویم.
جادوی سفر هم، «سادگی» است. هرچه سفر طولانی‌تر، ضرورت ساده‌گرفتن نیز بیشتر.
دارم به چشم خودم می‌بینم که چگونه این سفر شاخ و برگ‌های اضافی‌ام را هرس و مرا ساده‌تر می‌کند. برای همین می‌گویم همراه با این سفر تجربی، سفری عمیق‌تر و معنوی‌تر در وجودم آغاز شده که مرا بیش از پیش ساده‌تر گردانیده است و هرچه این سفر طولانی‌تر می‌شود، ضرورت ساده گرفتن نیز، بیشتر. دارم به چشم خودم می‌بینم که برای تجربه‌ی عمیق زندگی، راهی جر ساده بودن و ساده گرفتن نداریم.
به اندازه‌ای زیبایی‌های جهان‌مان را تجربه می‌کنیم که به خودمان ساده میگیریم و از وقایع لذت می‌بریم. به همان اندازه که موضوعات را سخت و پیچیده می‌کنیم، خودمان را از تجربه‌ی آنها محروم می‌کنیم.
البته ساده گرفتن، ارتباط بسیاری با عزت نفس‌مان دارد. هرچه بخش‌های بیشتری از عزت نفس‌مان را می‌سازیم، بیشتر خودمان می‌شویم و سبک شخصی خودمان را زندگی می‌کنیم و درباره همه چیز، «سادگی» تنها انتخاب‌مان می‌شود:
- میهمانی گرفتن را ساده میگیریم،
- میهمانی رفتن را ساده میگیریم،
- صحبت با غریبه‌ها را ساده میگیریم،
- حتی لذت بردن را هم ساده میگیریم و از اتفاقات کوچک، شادی‌های بزرگی می‌سازیم.
- سوال از غریبه‌ها را ساده میگیریم،
- اعتراف به ندانستن‌هامان و اشتباهات‌مان را ساده میگیریم،
و در یک کلام با تمامیت وجودمان در صلح قرار میگیریم. خودمان می‌شویم، همان موجود ارزشمندی که، نیازی به اثبات ارزشمندی‌اش به دیگران ندارد. همان موجودی که، میزان ارزش او را «میزان کارهایی که می‌تواند انجام دهد، تعیین نمی‌کند». چراکه ذات او ارزش است.
چرا که ساخته‌ی دست نیرویی است که، جز ارزش نیافریده است.
برای همین هرچه بیشتر خودمان می‌شویم، بیشتر و بیشتر از «اثبات توانایی‌هامان به دیگران»، پرهیز می‌کنیم.
برای همین است که هرچه بیشتر خودمان می‌شویم، بیشتر و بیشتر از« تأیید شدن توسط دیگران» بی‌نیاز می‌شویم.
یک توضیح کوتاه درباره اتفاقی که در انتهای این قسمت دیدید:
آنچه بیش از همه من رو تحت تأثیر قرار داد، زمانی بود که خانم Rachel، همان خانوم مهربونی که شما توی فیلم می‌بینید، وقتی به محل استقرار ما در state park میره تا با ما عکس بگیره و می‌فهمه که ما اونجا رو ترک کردیم، سوار ماشینش میشه و یه عالمه راه تا در ورودی state park میاد، فقط برای اینکه بتونه با ما عکس یادگاری بگیره.
آهنگ آخر این فایل رو تقدیم میکنم به خانم Rachel مهربون و همه شما هم‌سفرای عزیزم که تک تک کلمات‌تون قلبم رو آگنده از عشق و اشتیاق می‌کنه تا بیشتر و بیشتر این مسیر رو ادامه بدم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۵190MB13 دقیقه
به نام خدای یکتا
سلام عزیزان دلم استاد جون و مریم جون و دوستان پایه ام
خدای من چقدر زیبایی و فراوانی و روابط عالی داشت این قسمت:
فراوانی پرچم های خوش رنگ و زیبا
فراوانی آدم های خوب و دوس داشتنی
فراوانی روابط عالی
فراوانی آروی ها
چقدر قشنگ دست تکون میدن و لبخند میزنن
چقدر با خودشون در صلحن چقدر رها هستن
چقدر ساده میگیرن
چقدر نظر مردم براشون مهم نیست
چقدر از لحظه لحظه هاشون لذت میبرن
چقدر باهم هم فرکانسند
چه جو صمیمی و شادی
فراوانی غذاها
چه طبیعت بکری
چقدر هوا عالی بود
قشنگ حسش کردم خدایا شکرت
دستمال کاغذی و بشقاب های فورتاب جولای چه ایده ی قشنگی
فراوانی برگ ها روی زمین و درختان
چه مهمونی ساده ای گرفتن
چقدر احساس شادی و انرژی مثبت و رها بودن حاکمه توش
هیچ زحمتی روی میزبان نیست
هرکس ظرف غذاشو برمی‌داره و خودش میره از روی میز میکشه
فراوانی ماشین های صفر
فراوانی میز و صندلی
چه آتیش قشنگی چقدر صدای زیبایی داره آتیش خدایا شکرت
معلومه بارون باریده و هوا یه جور دیگه خاص و رویایی و تمیزه خدایا شکرت برگا هم خیسه
چقدر قشنگ باهم دیگه صحبت می‌کنند و لذت می‌برند بدون محدودیت دختر و پسر و جنس مخالف
چه مکان شادوسرشار از انرژی مثبتی
فراوانی درختان زیبا همه جا
واااای استاد جان چقدر قشنگ محبت میکنید به اون سگ زیبا من هنوز نتونستم ارتباط خوبی با حیوانات برقرار کنم شمارو دیدم فکرم تغییر کرد
ترسم ریخت
تحسین میکنم اون آقایی که به اون قشنگی آواز خوندند تحسین میکنم توانایی‌شان رو اعتماد به نفس بالاشون رو
اونا سالهاست که با اروی سفر می‌کنند و این نمود فراوانیه
لیست نوشتن از جاهای دیدنی و به استاد دادن
خدای من بی نهایت آدمای خوب هستن
مثل اون خانوم خوش خنده و مهربونی که تا فهمیده استاد اینا دارن میرن با ماشینش اومده و باهاشون عکس یادگاری گرفته
آره بی نهایتن آدمای مهربون و خوش قلب مثل این خانوم در دنیا
به به چقدر زیبا میخونن این پرنده های خوشگل
دارن جمع میکنن برن و یه زیبایی دیگه رو تجربه کنن که در انتظار استادو مریم جون و مایک جونه
بستن آروی عجب حال میده
چقدر آب از آروی ریخت این نمود فراوانی
صدای خیلی خوبی هم داشت
تحسین میکنم اون خانوم مهربون رو چه ماشین خوشگلی داشتن
به به چه جاده ی زیبایییییییییی سرشار از درخت
چقدر آسفالت جاده تمیز و تازه بود انگار تازه درست کردن این نمود فراوانیه
فراوانی آسفالت ها
فراوانی خط کشی ها
فراوانی تابلوهای راهنما
فراوانی ماشین ها در جاده
چه تونل زیبایی حسشو دوس داشتم
فراوانی آب تو رودخونه ی زیبا
فراوانی ویلا های بزرگ و ماشین هایی که جلوش پارک بودن
فراوانی مه های زیبا چقدر زیباست این مه ها
خدای من چقدر زیبایی خلق کردی کدومو بگم
فراوانی کوه های پوشیده از درخت
فراوانی تیر برق ها و سیم ها در جاده
آسمون و ابرای خوشگلش عجب دلبری می‌کنند
خدایا شکرت
چقدر آهنگ زیبایی بود️
خدایاشکرت بابت این همه زیبایی و فراوانی ها
استادجان و مریم جان تحسین تون میکنم بابت روابط عالی تون با دیگران که انقدر با خودتون در صلحید همه ی آدمای خوب جذب شما میشن
شما آهنربای عشق و ثروت و سلامتی و شادی و حس خوب و انرژی مثبت هستید
خدانگهدار همتون️