سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۵

واااایییی خدای من سلام به روی گلت سهند عزیز خیلی خوشحالم که هستی و کلی ذوق کردم حاجی (ذووووق)

پسر تو خیلی باحالی من تازه پیدات کردم میدونی چجورییییی؟؟ صبر کن الان میگم

آقا داستان من داستان خدمته که قراره شنبه 2 تیر خودم رو به پادگان ثامن الائمه مشهد (مرزبانی) معرفی کنم به امید خدا خودم ساکن شهرستان های اطراف مشهدم و وقتی رفتم پلیس نظام وظیفه و برگه سفیدم گرفتم و اون لحظه که بهم گفت افتادی مرزبانی مشهد فقط گفتم بنازم…. خخخ که افتادم مرزبانی اونم آموزشیش که افتاده مشهد شهر به این زیبایی و البته نزدیکی به محل زندگیم یه کلام بهترین جا برای من…

خب خب روزای آخره و دارم نزدیک میشم به خدمت واسه همین تصمیم گرفتم کلی روی باور هام کار کنم و با خودم تکرار کنم که من تا الانش که بهترین جا افتادم پس بعدش هم موقع تقسیم یگان جای خوبی هستم و همون خدایی که این کارو کرد برام از الان به بعدش هم با منه فقط بستگی داره من خودم رو چجوری بهش ثابت کنم البته که کلی نجوا هم میومد که اگه بعدش بندازنت سیستان و زابل و… خخخخ خودت میدونی چی میگم دیگه کار ذهن رو خوب میشناسی و درک میکنی عزیزم خب ولی اومدم به این احساس هایی که توی این لحظه و شرایط بهم روحیه خوب میده رو پیدا کنم پس اومدم توی سرچ باکس سایت استاد کلمه سربازی رو سرچ کردم کلی صفحه اومدم از کامنت ها و عقل کل که همشو خوندم ولی از اونجایی تقریبا همه اونها ماله شرایط اعضایی بود که میخواستن تصمیم بگیرن اصلا برن خدمت یا نه یا اینکه چه باوری بسازن که معاف بشن و امثال اینها بهم کمک زیادی نکرد چون من تصمیمم خدمت بود و رفتنی ام خخخ

آقا جات خالی جامو عوض کردم اومدم تو بالکن سر صبحی بقیه کامنتم بنویسم اصلا هوا عالی یه چای آنخ فقط بزاری کیف کنی بفرما چایی درخدمتیم..

بگذریم بعدش یه ایده اومد که آقا کلمه مرزبانی رو سرچ کنم که بیشتر به شرایط من نزدیک باشه و ببینم آیا کسی هست از خاطرت اون دورانش که توی مرز ها نوشته باشه که دیدم چند نفری رو برام آورد بالا شکر خدا خیلی خوشحالم که خانواده ام دوره دوازده قدم رو خریدند چون در لا به لایه نتایج جست و جو کامنت های این دوره هم آورد برام که من از اون طریق کامنت قشنگت رو خوندم کلی کیف کردم پسر میدونی چقدر به من روحیه دادی با اون تجسم خلاقت و اون اعتماد به نفست که با وجود مسخره شدنت ادامه دادیییی من که توی این زمینه تجسم هنوز خیلی کار دارم و من که اصلا باورم نمیشه خدا چجوری هدایت میکنه واقعا آدم از زابل که همه ازش وحشت دارن بیوفته تو بهترین جا یعنی کیش با اون آدمای ثروتمندش و کلی عشق و حال کنه دمت خدا گرم حالا جالب ترش میدونی چیه دیدم اون کامنتت ماله عید امسال بود اصلا چشمام یه لحظه برق زد همونجا گفتم من باید با سهند ارتباط بگیریم

بلافاصله اومدم تو پروفایل خودم و آدرس پروفایلت کپی کردم اومدم توی پروفایلت باز دیدم بعلهههه سهند جان هر روز داره کامنت می‌زاره آخرین کامنتش هم ماله چند ساعت پیشه دیگه گفتم تموم دلم رو زدم به دریا و اومدم بهت بگم میدونی خدا هدایتم کردم که از تو درخواست کنم برام بیشتر بگی بیشتر ازت یاد بگیرم پاسخت رو کلمه به کلمه و حرف به حرفش رو با عشق میخونم و میدونم که خدا داره بهم اینا رو میگه پس ازت میخوام توام دلت بزن به دریا برام بنویس هرچی بهت گفته میشه….

فقط بزار یکم از خودمم و باور هام هم بگم که منو بیشتر بشناسی من از جایی که یادم میاد اصلا حرف خدمت که میشد توی ذهنم این بود خیلی گنده نیست و چیز خاصی نیست انگار که مثلا طوری که بقیه بهش به عنوان یه مانع بزرگ نگاه میکردن و دلیل عقب افتادن از زندگی میدونستن من اونطور نگاه نمیکردم نمی‌خوام بگم اصلا خدمت خوبه یا نه هرکسی یه شرایطی داره ولی من بشخصه زیاد روش حساب نمیکردم انگار که وجود نداره برخلاف یکی از پسرایه فامیلمون که به شدت باور های مخربی از سربازی برای من میگفت و خب نتیجه هم معلوم بود خودش کلی اذیت شد و بهش سخت گرفتن که داستان اونم شاید بعدا یه جا دیگه گفتم خب حالا این گذشت و من میخواستم دانشگاه برم که یه اتفاق افتاد وااییی خدای من واقعا قانون چجوری داره کار میکنه سهند جان میدونی چی شد؟؟

آقا بابام از طریق یکی از همکاراش فهمید که میتونه بره و درخواست کمیسیون برای بررسی جانبازی که توی دوران جبهه براش اتفاق افتاد که فقط در حد یک موجی شدن بخاطر خمپاره نزدیکش افتاد شده بود و چون چیز خاصی نبود و فقط چند روز بستری بود و بعد کاملا نرمال شد تا جایی که من میدونم دیگه پرونده پزشکیش توی همون درمانگاه موند و حالا ببین که همون اتفاق اصلا چندین سال قبل از اینکه من به دنیا بیام سبب شد چندین سال بعدش بابام پیگیر بشه و از طریق همون کمیسیون بهش 10 درصد جانبازی بدن و خودت میدونی که اینا چقدر توی کسر خدمت اثر داره یعنی من قبل از اینکه به دنیا بیام بابام جانباز شده بود ولی خودش خبر نداشت میشه براش اقدام کرد و بعد که من به دنیا اومدم و بزرگ شدم حالا یه باور توی ذهن من شکل گرفته بود که آقا سربازی من خیلی نیست و کوتاهه فارغ از اینکه روحم خبر داشته باشه پدر من قراره بعدش جز ایثارگران بشه و اینا شروع شد رخ دادن اتفاقات از اون داستان همکار بابام و درصد تعلق گرفتن جانبازی به ایشون که باعث میشه در کنار مدت حضور در جبهش و درصد ایثارگریش و البته با فعالیت هایی که خودم توی یه دفتر بسیج کاملا سالم که فقط یک مسئول خیر خواه با باور های خیلی قشنگ توحیدی که داشت بشه اندازه 11 ماه کسری خدمت بگیرم به امید خدا. داستان اون مسئول و اینکه چطور شد من به راحتییییی خدا شاهده به راحتییی و بدون حضور در هیچ گشت و حلقه صالحین و این قبیل فعالیت ها شناخته شده بسیج که اصلا در حیطه اون دفتر نبود و روحیات من هم اصلا بهش نمیخورد و بجاش با کلی کار مفید با هفته ای یا دوهفته ای چند ساعت برسم بهش کارایی مثل ثبت فعالیت و تخصیص دادن کسری خدمت به سربازایی که باعث میشد خیلی خوشحال بشن از اینکه یه همچین دفتری هست با یک همچین مسئول سالمی که راحت براشون کسری خدمت میزنه و درک می‌کنه اونهارو که همون باعث شد من دیدم نسبت به هیچ ارگان خاصی کلی نباشه مثلا بگم همه بسیجیا فلانن یا همه مسئولا بی اخلاقن و غیره بلکه آدم با فرکانس خودش انتخاب میکنه با چه آدم هایی میتونه ارتباط برقرار کنه…

خب دیگه منو یکم شناختی حالا فهمیدی چرا من قند تو دلم آب شد اونجا که اون آقا بهم گفت افتادی مرزبانیییی

بلههه به دو علت چون خود مرز کلی کسر خدمت داره منم که از همینجوری خودم کلی کسری خدمت دارم دیگه بقول یکی از دوستان می‌گفت حمید تو فقط میری یه سلام میکنی میای که یعنی اصلا خدمت نمیکنی قبل عیدم احتمال زیاد تمومی خخخخ و علت دوم اینکه حتما فهمیدی که من آدمی ام که دوست دارم از من در انجام کارهای مفید استفاده بشه و با تمام احترام به سایر یگان های دیگه و فارغ از اینکه اصلا من معلوم نیست لب مرز خدمت کنم یا نه ولی خدمت توی اونجا بهم احساس ارزشمندی ویژه ای میده و خداروشکر احساس بیهودگی و بی مصرف بودن نمیده.

آره سهند جان خدا بخواد بچینه خیلی قشنگ میچینه. البته اینم بگم اونجایی میفهمم این راهم درسته که وقتی این سوالو از خودم میپرسم که حمید اومدیم و اصلا بهت یه ماه هم کسری ندادن تو که هنوز اقدام نکردی و هنوز تازه داری میری آموزشی درسته که اینا قانون داره و ثبت شده ولی در کل اصلا هرچی آیا تو به این برگه ها و وعده های این افراد حساب کردی یا روی خدا ؟؟

پاسخ من اینه اون خدا خودش از همه بهتر میدونه کی کدوم شرایط براش بهتره شاید من ازش هرچیزی بخوام ولی اونه که میدونه چی برای من از همه واجب تر و بهتره خلاصه خواستم بگم اینطورم نیست که من روی این کسری خدمت ها خیلی حساب کرده باشم البته که خیلی خوشحالم میکنه چون احساس میکنم اینا همه نشانه های تحقق خواسته هاست و اینکه درخواست های ما واقعا مورد اجابت قرار میگیره و وقتی خودم رو میسپارم دستش و ازش می‌خوام که هدایتم کنه به بهترین شرایط دیگه میدونم هر اتفاقی حتی به ظاهر خیلی بد توی هر کجای این مرز و بوم برام بیوفته قطعا میخواد یه پله خیلی گنده منو بکشه بالا

سهند جان نمیدونم واقعا توی شرایط به ظاهر سخت هم میتونم این احساس رو در خودم نگه دارم و حسم رو خوب کنم یا نه ولی به خودم قول میدم هرجا احساس کردم دیگه کم آوردم یا خسته شدم یا بهم فشار اومده نهایت تلاشم رو بکنم از خدا میخوام اون لحظه ها من رو خیلی بیشتر هوام رو داشته باشه توام برام همین دعا رو بکن یه حسی بهم میگه سربازی خیلی بهم قراره درس یاد بده و واقعا دگرگونم کنه

الان دوست دارم فقط از روز به روز اون دوره آموزش لذت ببرم و به بعدش که قراره کجا تقسیم بشم فکر نکنم به نکات مثبتش توجه کنم به اینکه حقوق بالایی میگیرم با اینکه مجردم نسبت به بقیه یگان ها و از الان دارم روی بازوی دست چپم عکس پرچم عزیز ایرانم رو توی لباس مرزبانیم حس میکنم با اون عینک دودی های خفنشون وای پسر چه استیل گنگی بشه که قراره خدمت ارزشمندی برای این خاک بکنم البته هیچوقت تعصب نداشتم خیلی آدم ها میان و میرن رئیس جمهور ها عوض میشن ولی تهش این ایرانه که میمونه

در حال حاضر دوست دارم بعد دوران آموزشم که توی مشهده که البته نمیدونم 2 ماهه یا 3 ماه چون شنیده بودم مرزبان ها بیشتر از 2 ماه آموزشی دارن بعدش توی یکی از مرز های استان خودم خراسان رضوی خدمت کنم البته اینم بگماااا منم از دریا بدم نمیاد بد نیست بیاییم یه سلامی هم با لباس سربازی به دریا بکنیم مثل خودت خخخخخ و منتظرم بیای از باور هایی که توی روزای سخت دوران آموزشی روی خودت کار کردی بگی چون من تحرکم کم بوده و ورزش نکردم قبلش یا اصلا روزای خیلی سخت هم داشتی؟؟ در کل اگه نصیحتی دوست داشتی بکنی چه دوران آموزشی چه بعدش کیف میکنم بخونم. سبز باشی دوست خوبم (سلام و احترام نظامی) خخخخ

بسم الله الرحمن الرحیم (1) الحمد لله رب العالمین (2) الرحمن الرحیم (3) ملک یوم الدین (4) ایاک نعبد و ایاک نستعین (5) اهدنا الصراط المستقیم (6) صراط الذین انعمت علیهم غیر المغذوب علیهم و لاالضالین (7) سلام مجدد به روی ماهتون سلام سهند جان چقدر حس خوب بهم تزریق کردی با کامنت پر مهرت انرژیم خیلی بالا برد مرد ایشالا به اون رابطه عاطفی که همیشه خیلی قشنگ تجسمش میکنی خیلی زود و در بهترین شرایط و زمان و مکان با بهترین و عاشقانه ترین همراهت برسی (آمییین) یجا چشم اتفاقی به یکی از کامنتات خورد داشتی درباره تجربه سقوط آزاد میگفتی که استاد با عزیزدلشون هم توی اون قسمت از سفر به دور آمریکا تجربه کرده بودن و گفتی که قبلا توی مسابقه ای به اسم فرمانده چنین چیزی رو تجربه کردی… چشمام برق زد گفتم واووو تو بزرگترین ترس فیزیکی من رو تجربه کردی سهند جان راستی شما احیانا سهند اسفندیار پور نیستی؟؟ رفتم راجب این مسابقه سرچ کنم که کلیپی توی آپارات برام آورد یه نفر بود خیلی شبیهت بود اتفاقا اسمش هم سهند بود بگذریم خلاصه دم خودت گرم(لایک)

از خدا میخوام بهم فرصت بده بتونم یک بخش دیگه از الطافش رو که توی دوران سربازی شامل حالم کرد رو اینجا بهش بپردازم. خدایا شکرت پادگان آموزشی ما داخل خود شهر مشهد در یک منطقه خوش آب و هوا و بدور از آلودگی بود من همیشه آرزو داشتم چندین روز متوالی در مشهد زندگی کنم که قبل از این فرصتش برام پیش نیومده بود. خدایا هزار مرتبه شکرت چون نزدیک باند فرودگاه بودیم تقریبا هر 20 دقیقه یک هواپیما از کنار ما به پرواز در می اومد و ما لحظه اوج گرفتنش توی آسمون رو میدیدیم که همین صحنه من رو یاد این مینداخت چقدر ثروت و فراوانی هست که یک عالمه آدم هر روز خدا میدونه چندتا مسافر جا به جا میشدن تازه اونایی که فقط ما میدیدیم و اتفاقا یک حس مهاجرت طور هم لهم دست میداد و میگفت همین همین روزای خدمت داره کلید مهاجرت و گذرنامه تورو بهت میده و کلی ذووق میکردم و میگفتم اینا همش یه نشانه هست.

آقا سهند عزیز به قول خودت اگه فشاری هم بهت میاد تو خدمت بهت قراره کمک کنه واقعا هم همینطور شد شاید به ظاهر شرایط آموزشی و با خواب کم و یکسری نگهبانی های الکی مثل نگهبانی از آب خوری یکم مسخره بود ولی درواقع اون یک تمرین برای آماده شدن شرایط جسمی و روحی توی برجک ها بود البته که کلی هم میشد توی همون ساعات نگهبانی تو دل شب با خدا کلی عشق بازی کرد واقعا اون لحظات سخت بهم کمک کرد سهند جان صبر من بیشتر شد و خانوادم بهم گفتن تو خیلی رفتارات بهتر از قبل شده (خدایا شکرت)

میدونی که نه من نه خودت اصلا نمیگیم که برین خدمت که خیلی خوبه و فلان هرکس بسته به مقاوتمی که نسبت به این موضوع داره شرایطش رو رقم میزنه من خدارو شکر چون مقاومتم تقریبا صفر بود راحت تموم شد برام و صرفا به معنی خوب یا بد بودن چیزی به اسم سربازی نیست درکل برای منکه خیلی خوب شد چون خوابم تنظیم شد و یکسری عادت های بد مثل استفاده مداوم از تلفن همراه خب اونجا مثل یک کمپ ترک اعتیاد میمونه خخخ.

آقا دو سه روز اول آموزشی ما گروهان و گردانمون مشخص شد.

رد پای خدا: من رفتم پرس و جو کردم از کسایی که 10 ماه توی اون پادگان دوره کادری مرزبانی میدیدن (فراگیری) همه به اتفاق گفتن که شما توی بهترین گردان از لحاظ امکانات و بهترین گروهان از لحاظ فرمانده قرار گرفتین و گفتن که تا همین دوره قبل از شما این گردان برای سرباز ها نبود و اولین باره این گردان رو میدن به شما این گردان کولر داره درحالی که گردانی که قبلا ماله سربازی بود آسایشگاهش اصلا کولر نداشت خب توی گرمای برج 4 مشهد بنظرت بدون کولر آخه مگه میشه خخخ

رد پای بعدی:

یادمه اولین صحبت های فرمانده گروهانمون با ما این بود که من نمیخوام همکارام رو خدای نکرده تخریب کنم ولی شماها خودتون آخر دوره خواهید گفت که این گروهان نسبت به سایر گروهان های دیگه بهتر بود.. دقیقا همینم شد آخر دوره ما واقعا فهمیدم بهترین فرمانده رو داشتیم توی مرخصی ها همیشه ما اول از همه از پادگان میرفتیم بیرون و بعد نوبت به گروهان های دیگه میرسید و توی نظم و انظباط انصافا خوب تربیتمون کرد و درعین حال که رفیق بودیم باهاش ازش هم کلی حساب میبردیم خخخ

درباره مرخصی گفتم بزار اینم بگم که من شنیدم از بچه های محمد رسول الله بیرجند که کل دوماه آموزشیشون رو نه میان دوره دادن بهشون نه مرخصی آخر هفته این در حالی بود که ما از هفته سوم بهمون پنجشنبه عصر تا جمعه عصر رو مرخصی میدادن و چقدر همون مرخصی ها واقعا خوش میگذشت با اینکه کلا مفیدش شاید 8 ساعت هم نبود ولی خیلی حال میداد (البته اینم بگم که این به معنای خوب بودن یک پادگان نسبت به یک پادگان دیگه نیست اینها صرفا تجربیاتی بود که برای شخص من رقم خورد ممکنه کسی توی اون پادگان خیلی براش بهتر میبود ولی برای من قطعا پادگان ثامن بهترین بود یعنی دیگه خب از این بهتر و نزدیکتر دیگه پادگان مرزبانی وجود نداشت کلا کسایی که از شمال شرق کشور دفترچه پست میکنن و میوفتن مرزبانی یا به احتمال زیاد پادگانشون میشه محمد رسول الله یا درصد کمی هم میوفتن ثامن مشهد حالت دیگه ای نداره عرفش همینه) واقعا آموزشی خیلی زمان دیرتر میگذشت و اون سه هفته اول برای من به معنای واقعی کلمه اندازه 2 ماه کش اومده بود طبیعی هم بود کلا توی شبانه روزی 5 ساعت می‌خوابیدیم و تایم بیداریمون دیگه فقط فعالیت داشتیم یادش بخیر چقدر زیر آفتابا سوختم خخخخ

یک ردپای خیلی مهم هم بگم و دیگه برای امروز کافیه:

درحیرتم واقعا خدا چقدر قشنگ چید من قرار بود برج 3 برم سربازی ولی سر یک اتفاق تصمیم بر این شد فعلا دفترچه پست نکنم و یک ماه دیرتر برم و چقدر پی بردم که واقعا یکسری اتفاقات وقتی میوفته شاید اون لحظه نفهمی ولی وقتی زمان میگذره و با دید بزرگتر و بالاتر میتونی نگاه کنی به گذشته میفهمی که چه حکمتی داشته…

من برج 4 رفتم و فرقش با برج 3 این بود که توی برج 3 هیچ مناسبتی به اون صورت وجود نداشت واین درحالی بود که دقیقا اولین جمعه آموزشیم خورد به انتخابات دور اول ریاست جمهوری و خودت میدونی دیگه انگار یک زنگ تفریح خیلی خوب به حساب میاد چون کل روز جمعمون کاری به ما نداشتن و بردنمون مهدیه پادگان و تا نوبت به رای دادن ما شد چند ساعتی راحت لم دادیم و از کولر و هوای مطلوب اونجا جات خالی استفاده کردیم و تازه انتخابات هم که به دور دوم کشیده شد و هفته بعدش هم همین داستان خخخخ آخ جون

حالا اونکه رو هم رفته کلا دو روز بود بعذش بلافاصله خوردیم به دهه اول محرم آخ آخ این بهترین اتفاق توی آموزشیم بود دیگه کل اون ده شب رو فقط مهدیه میبردن و عشق و حال خخخ

خدایا شکرت

میدونی شاید من دیگه یادم نیاد شبا چیکارمون میکردن ولی فقط از جنس احساس اون موقعم که یادم مونده میدونم مهدیه رفتن برامون واقعا نفس راحت کشیدن بود چون واقعا خستمون میکردن از ساعت 3 صبح تا 9 یا 10 شب

یک چیز خنده دار: اولین مرخصیم که بعد 3 هفته بود وقتی اومدم خونه یادم رفته بود چطوری کمربند شخصیم رو سفت میکردم تا 3 ثانیه مغزم ارور میداد خخخ

ادامه میدم بقیش رو به امید خدا به زودی

سبز و پرانرژی باشی دوست خوبم…