سفر به دور آمریکا | قسمت ۹

سلام و عرض ادب خدمت اساتید گُل و بی نظیرم و همه عباس منشی های ساکنِ ایران و آمریکا و کُل جهان :)

خدای خوب و مهربونم که داری من و دوستای عباس منشیم رو به این زیبائی راهنمائی و هدایت میکنی: سپاسگزارم، سپاسگزارم، سپاسگزارم٫٫٫

سرکار خانم شایستهء مهربان و پُر احساسَم که دارید اینقدر قشنگ و عالی فیلم ضبط میکنید و توضیحات ناب ارائه میدهید : سپاسگزارم، سپاسگزارم، سپاسگزارم٫٫٫

استاد عباس منشِ باحال و مَشتی اَم که در خلالِ این سفر هَر از گاهی برای ما از آگاهی های جدید و فوق العاده جهان هستی صحبت میکنید: سپاسگزارم، سپاسگزارم، سپاسگزارم٫٫٫

آقا مایکِ پُر شور و حال و دوست داشتنی اَم که دانه های دلِ شفاف و بی ریاتون رو خیلی خوب میشه از پُشت همین قابِ شیشه ایِ دوربین دید و احساس کرد: سپاسگزارم، سپاسگزارم، سپاسگزارم٫٫٫

این فایل هم مانند فایلهای قبلیِ سرکار خانم شایسته عالی و هیجان انگیز بود و مثل خودِ ایشان و سَبکِ کاریشان در نوشتن و تصویربرداری ها، خیلی خیلی سرشار بود از احساسات و عواطف فوق العاده تأثیرگذار و شگفت انگیزِ درونیِ که ناخودآگاه انسان را خیلی عمیق و ریشه ای درگیر محیط پیرامونِ خودشان می ساختند و به قول معروف: آدم را با خودشان به همان جایی که حضور داشتند میبُردند!!

– حضور در میان آن جنگل انبوه و درختان سرسبز و زیبا ٫ ٫ ٫

– حرکت در آن جاده صاف و هموار و خلوت ٫ ٫ ٫

– راه رفتن کنار آن رودخانه جاری و بی انتها ٫ ٫ ٫

– دست کردن داخل آبِ خنک و لذت بخش رودخانه ٫ ٫ ٫

– ایستادن روی آن پل سنگی با صلابت و استوار ٫ ٫ ٫

– نوشِ جان کردن یک غذای لذیذ (دست پُختِ عزیزِ دلِ استاد) با اشتهاء فراوان بعد از یک رانندگیِ طولانی ٫ ٫ ٫

واقعاً در این ویدئو میتوانستیم خودمان را کنار آن رودخانه زیبا و بِکر احساس کنیم و سردی آب زلالِ آنرا با پوستمان لمس کنیم و حتی خُنکایِ نسیمی را که آنجا به آرامی میوزید را روی پوستِ صورتمان احساس نمائیم!!

من که یک لحظه چشمانم را بستم و در خیالم دستم را داخل آب رودخانه فرو بُردم و خیلی واضح خنکیِ آنرا حس کردم و لذّت بردم!!

خالق بی همتا را هزاران هزار مرتبه شکر که به من و دیگر دوستانِ هم فرکانسی ام، توفیق داد تا با سرکار خانم شایسته “صمیمی” و “فرشته خِصال” استاد عباس منش “روشن ضمیر” و “دل آگاه” و آقا میکائیل “پُر شور و حال” و “دوست داشتنی” در این سفر الهی و جهان بینانه، همراه و همسفر باشیم و به قول زنده یاد “سهراب سپهری” چشمهایمان را بشوئیم و جورِ دیگر ببینیم:

دنیا را، طبیعت را، زیبائیها را، انسانها را، پُل ها را، جاده ها را، درختان را، رودخانه ها را، سنگها را، برگ ها را، خزه ها را، پرنده ها را، ماهی ها را، ماشین ها را، جنگل ها را، غذاها را، کودکان را، مسیرها را، چمنها را، خورشید را، آب را، زمین را و در کل تک تک نشانه های بینهایت فراوان خالق متعال در کائنات را٫٫٫

بی صبرانه؛ منتظر ادامه سفر در این مسیرِ توحیدی و شگفت انگیز به همراه استاد عباسمنش عزیز و خانواده گرامیِ ایشان هستیم و برایشان بهترین ها را از پروردگار متعال، خواستاریم٫

خدایا این خانواده عالیِ٫٫٫

خدایا این سفر الهیِ٫٫٫

خدایا این هدایت خدائیِ٫٫٫

در پناه خداوندگار عشق و زیبائی، ایام به کام و تا درودی دیگر، فعلاً بدرود٫٫٫