خاصیت سفر، دیدن و شناختن تنوعی است که این کره خاکی را زیباتر از هر کره‌ی دیگری در کهکشان نموده و هدیه‌ای به نام «زندگی» را برایمان ارزانی داشته است. گاه با طبیعتی بکر احاطه می‌شوی که آواز پرندگان، طراوت فضا، بوی آتش، آواز جنگل و… به کلی زندگی شهری را از یادت می‌برد، گویی هیچوقت آنجا نبوده‌ای.
گاه در دل شهر با ساخت و سازها و کسب و کارهایی احاطه می‌شوی که، از خلاقیت آدمها و شیوه‌های متعددی که برای حل مسائل مختلف بکار برده‌اند و اینهمه پیشرفت را رقم زده‌اند، به وجد می‌آیی.
ملاقات آدمهای متعدد با علائق متنوع، گوناگونی سبک‌های زندگی، پوشش‌های گیاهی متفاوت، آب و هوای متفاوت، کسب و کارهای متنوع و شیوه‌های متفاوتی که برای ارائه محصول و خدمات ارائه شده است، همه و همه خلاقیت‌مان را رشد می‌دهد.
پس درست است که بگوییم، سفر به زندگی‌مان عمق می‌بخشد، از روزهای تکراری‌اش می‌کاهد و به میزان تنوعی که تجربه می‌کنیم، می‌افزاید.
عمده‌ی شناختی که ما از جهان و حتی خودمان، علائق و خواسته‌هامان کسب می‌کنیم، به واسطه‌ی ارتباط ما با جهان اطراف‌مان و آدمهایی است که، در طول مسیر زندگی ملاقات می‌کنیم. هر آدمی که ملاقات می‌کنیم، راهکارهایی را به ما هدیه می‌کند که، آموختنش برای او ده‌ها سال طول کشیده،
مشاهده‌ی نتایج باورها و نگرش‌های متفاوت، ما را از آزمون و خطاهای بسیاری بی‌نیاز می‌کند، حق انتخاب‌های بیشتری پیش روی‌مان قرار می‌دهد و در یک کلام، به روزهای عمرمان برکت و غنا می‌بخشد.
حالا که در سفر هستم، با تمام وجودم این بیت شعر را درک می‌کنم که می‌گوید:
بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی.
این بخش از سفر، بازدید از موزه کوکاکولاست. از دیدن این برنامه لذت ببرید و یادمان باشد کار ما این است که، ساده گرفتن همه چیز و تمرکز بر نکات مثبت هر لحظه قدرتی دارد که، از جزئی‌ترین لحظات زندگی، برایمان شادی‌های بزرگی خلق می‌سازد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۸250MB16 دقیقه
به نام خداوند بخشنده مهربان
سلام به همگی
بررسی این فایل از منظر باور فراوانی
چون از دیشب فایل 19ثروت یک رو دارم گوش میدم.از اون منظر دوست دارم بررسی کنم این فایل رو.
مطمئنا اون کسی که بار اول به فکر تهیه نوشابه کوکا کولا افتاده.علاقه داشته به اینکار
و استمرار زیادی داشته تو مسیرش.
چون مطمئنا مثل همه چیزهایی که جدید و تازه هستن و قبلا نبودن در برخوردهای اولیه با اون محصول مردم گارد زیادی دارن و صبوری و استقامت زیادی نیازه تا اون محصول جا بیافته.
این صبوری و استقامت رو فقط فردی میتونه داشته باشه که عاشق کارش باشه.
وقتی تاریخچه برند های مختلف رو میبینیم همه اشون این الگو عشق خالق رو دارن.
جالبه حتی تو ذهنم پروسه دورهای استاد عباسمنش هم که میاد میتونم این عشق خالق رو ببینم.
عشقی که استاد عباسمنش داشتن تو خلق دورهای آموزشیشون.با صبوری و استقامت بالایی تو مسیرشون موندن.
جالبه هیچکدومم از اول به دنبال پول نبودن تو خلقهاشون.
دنبال عشقشون بودن و به درستی مسیرشون ایمان داشتن.
این تایید مسیر فقط با ایمان درونی امکانپذیره به نظرم.
پس واقعا کاری که آدم عاشقش باشه و در کنارش باورهای پولی درستی رو تو ذهنش بسازه میتونه ثروتمندش بکنه.
چقدر جالب بود که برند کوکا کولا اومده و برای ذائقه های مناطق مختلف دنیا تغییراتی رو به تناسب علایق مردم اونجا بوجود آورده تو محصولش (از نوشته های بالای تیسترها تونستم بفهمم) و نیومده یک بعدی نگاه کنه به محصولش
این یعنی عشق به کار،یعنی احترام به مصرف کننده یعنی من فقط دنبال پول نیستم.
چون شعارش رو هم خانم شایسته گفتن که هدف برند کوکا کولا تجربه لذت برای افراد هست.
واقعا نوشابه نیاز خوراک بدن ما نیست ولی کلمه اش ناخودآگاه لذتی رو یادمون میاره.
خیلی جالبه برام.
تو اون مردمی که تو تصویر میدیدم یه آن اومد تو ذهنم خوشبحال اونی که تو امریکا به دنیا اومده
ولی بلافاصله همون لحظه استاد عباسمنش اومدن تو تصویر و اصلاح کردم باورم رو.
شاید از نگاه منی که تو ایرانم به ظاهر مردم امریکا رو تو رفاه بیشتری میبینم به نسبت منی که تو ایران متولد شدم ولی استاد عباسمنش هم مثل من زاده ایرانه ولی الان تو امریکاست.
این چطوری اتفاق افتاده؟
با شناخت لیاقتهای خودشون بعنوان انسان
خودشون لیاقتشون رو بالا بردن تو زندگیش و هدایت شدن به امریکا.
امریکا مکان پر نعمتی هست ولی الزاما مردم اونجا ثروتمند تعریف نمیشن چون رفاهشون در گرو وام های بانکی هست ولی استاد عباسمنش ثروتمند شدن و با کسب لیاقت خودشون هدایت شدن به منطقه ای پر از نعمات عالی تر
پس قائدتا خوشحالی که من تو استاد عباسمنش میتونم ببینم خیلی بیشتر و بهتره و
مرتبه بالاتری داره.
و منو امیدوارتر میکنه به ادامه مسیرم تو شناخت علایقم و کسب لیاقتهای فردیم.
روز همگی خوش
«روز هشتم»