سفر به دور آمریکا | قسمت ۳

به نام خدای مهربان

سلام به شما خانم شایسته ی عزیزم واستادو همسفرامون

چقدر این صحنه که افتاب ازلابه لای درخت ها میتابه قشنگهههه

دوچرخه سواری:)

ورزش و تفریحی که تو بچگیام عاشقش بودم یادمه دوران ابتدایی ک ازمدرسه میومدم خونه سریع لباساموعوض میکردم دوچرخمو میبردم توکوچه و باپسراودخترا بازی میکردیم مسابقه میزاشتیم چقدر دوران خوبی بود برام،تازه تابستونها که دیگه تاشب دیروقت مشغول بازی بودم،یادش بخیررر:) هنوزم ازیاداوری اون روزا لبخند رو لبام میشینه ،گاهی دلم میخواد بچه بشم وبرگردم به همون دوران;)

این استیت پارک پرازفراوانیه پرازثروته همه ماشین خوب دارن اکثرشون تراک واروی دارن چقدرم ارزش قائلن واسه وسایلشون و تمیزنگهشون میدارن (این تمیزی ماشین هارو اینقدرررتحسین کردم که بابام هرروز داره ماشینوتمیزمیکنه خدایاشکرت)، چقدرشادن وباخودشون درصلحن و ازهمین تفریح های ساده دارن لذت میبرن.

اشپزی تو طبیعت، غذا خوردن تو طبیعت واقعا یه صفای دیگه ای داره،

واقعا Life is an advantureزندگی ای که دوست دارم برای باقی روزای عمرم تجربه کنم سفرکردن وماجراجویی و لذت بردنه ،

چقدر این امریکایی ها برای خودشون ارزش قائلن واسه دل خودشون تزئین میکنن اروی شونو پرچم کشورشونومیزنن منی که تو ایرانم و دارم سبک زندگیاشونومیبینم عاشقه این زندگی و امکانات شدم چه برسه خود امریکایی ها که دارن تو دل این کشور زندگی میکنن ،God bless America

خانم شایسته این خاطره شما ازبچگیتون منو یاد خاطره خواهرم انداخت یه شب که خونه عمم مهمون بودیم این بچه 4،5 سالش بود یهو نمیدونم چیشد داشتیم راجب ارزوهامون حرف میزدیم که خواهرم گفت من دوست دارم برم امریکا بعد تو این جیب شلوارم یه میلیارد پول باشه تو اون یکی جیبمم یه میلیارد راه برم و کیف کنم تو امریکا.الان 18سال ازاون سالهاگذشته و هنوزم ک هنوزه پسرعمه هادخترعمه هام این خاطره رو یادشونه،خواهرم تازه یه ساله بامن هم مسیرشده و باهم داریم 12قدم رو کارمیکنیم امیدوارم به ارزوی بچگیهاش برسه:)

عاشقه این تنوع قومیتها،مذهب ها،چهره ها و نژادهاو خلاصه همه چیه امریکاشدم تو این کشور که همه جور فرهنگ وملیتی هستن و درصلح وصفادارن کنارهم زندگی میکنن چقدررر ازادی خوبههههه،من تو دهه 20زندگیم هستم ودوست دارم برم بگردم جهان رو ادمای جدید ببینم ارتباطای جدیددوستای جدید فرهنگ جدید و واقعا موندم که چطور مردم شهرم 60سال،70سال‌ هست تواین شهردارن زندگی میکنن چون شهرکوچیکیه، ایا خسته نشدن ازخیابونای تکراری ازکارهرروزه و مسیر رفت وامد تکراری، واقعا درعجبم چطور این همه مدت دلشون تنوع نخواسته.

اخی گوگولی چقدر این بچه ها نازن،الان تازه ازپارک برگشتیم چقدر بچه بود اونجا چقدر ازدیدنشون کیف کردم خدای من دیدن این بچه ها اداهاشون رقصیدناشون دوئیدناشون دنبال هم، بازی کردنهاشون همشون واسم شیرینه و البته کنترل ذهن، با رفتن به پارک خیلی بهترمیتونم کنترل ذهن کنم ،

چقدر رها بودن خوبه اینکه نچسبی به لحظه های هرچقدرررخوبت وسفر کنی سبکبال.

خدایاسپاسگزارم که منو به این سایت ومسیرتوحیدی هدایت کردی خدایاشکرتتتتتت

ممنونم استاد عباسمنش وخانم شایسته ی عزیزم شما هافرشته ها ی نجات زندگی من هستین.