سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 234

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد عزیزم که یک الماس خودساخته است یک گوهره یک نابِ، یک خالصِ، یک عیاربالا تمام عیارِ. کسی که خودش مصداق این شعار و این پیامه: کسی که خوب زندگی میکنه و جهان رو جای بهتری برای زندگی کردن میکنه. دلم میخواد از استاد تعریف کنم. اصلا دلم میخواد بگم چقدر استاد مون تعریف کردنیه. و من تازه وقتی میخوام استاد و شخصیت و زندگی و تفریح ها و سفرها و فراوانی ها و تجربه های استاد رو نعریف کنم. وقتی میخوامشخصیت، منش وو رفتار و گفتار و پندار استاد عباسمنش رو تعریف کنم تازه میفهمم که چقدر من این آدم رو درست نمیشناسم.چقدر قدردان این آدم این استاد، این اسطوره نیستم. استاد میخوام همینجا بخاطر کم کاری هام، بخاطر کم بودن هام، بخاطر کج فهمی ها و عمل نکردن هام عذرخواهی کنم و میدونم که شما اینقدر بزرگی و اینقدر به من کوچیکترین شاگرد احتیاجی نداری که باشم یا نباشم. اما اینو خوب میدونم این عذرخواهی به ظاهر ساده داره منو رشد میده، منو به یاد خودم میاره.

من امروز رفتم یک کار خفن کردم رفتم به قول بچه های جلسه ایی جبران خسارت کردم. رفتم یک گل رز سرخ خریدم و برای مسئول و منشی باشگاهی که میرم یوگا.(اصلا امروز روز ورزشی من نبودم یکهویی رفتم.) بغلش کردم و گفتم اومدم بگم دوستت دارم و اون گل رز رو بهش دادم.(داستانش برمیگرده به روز دوشنبه هفته پیش و بی احترامی و رفتار ناخوشایندی که آخر کلاس شد.) بابا من به خودم گفتم اگر من شاگرد استاد عباسمنشم، اگر من اعراض کردن یاد گرفتم، اگر من حل کردن مسئله دارم یاد میگیرم پس مسئله ات رو حل کن و چقدر اون اتفاق منو بیشتر به خودم شناسوند. چقدر باور اشتباه و عمیقی از خودم کشف کردم که فکر کنم مربوط به جلسه آخر دوره احساس لیاقت میشه. من تو این دور نیستم اما آگاهی هاش رو خودم به خودم یاد دادم انگار و درسش رو از اون اتفاق گرفتم. من امروز خودمو لایق عشق و احترام کردم. من امروز شجاعت به خرج دادم بخشیدنم رو نشون دادم عشق و دوستی ام رو نشون دادم. من امروز تمام تلاشم فقط روی بهبود خودم بود و بها هم بابتش پرداخت کردم. هم بهای مالی هم زمانی هم احساسی و روانی…من امروز میتونم بگم احساس بزرگ شدن بیشتری از قبل دارم.

من امروز در جمعی از خانم هایی حضور داشتم که کلی گیاه های بزرگی دارند و خوشحالن و من امروز با نبود گیاهی در روی خاک اما ریشه قطوری که اون زیره دیدم و منم خوشحال بودم. من امروز سپاسگزارم. سپاس گزار خدا، سپاس گزار استاد، سپاس گزار تویی که این کلمات رو میخونی. من امروز سپاگزار این انگشت هامم که اینقدر قشنگن و اینقدر قشنگ حرکت میکنن و تایپ کردن بلدن. من امروز سرشار از سپاسگزاری و عشقم. امروز من لایق این همه ام که دارم . لایق استادی که اون ور دنیا به عشق ما داره فیلم ضبط میکنه. لایق استادیار عزیزمم که اینقدر قشنگ کنار استاد قشنگم سفر میکنه و عکس میگیره. میخوام بگم من امروز انگار با این کماتی که خودش داره میاد و جاری میشه سوار بر کشتی کروز سپاسگزاری هستم که داره در ساحل های شهری پر از فراوانی نعمت زندگی خودم گذر میکنم. چقدر آسمان خراش های بلند دار زندگی من بنام روابط قشنگ و چقدر دارن هر روز اضافه میشن. اصلا این همه دوست این همه رابطه قشنگ، این همه خانم فعال و هنرمند، این همه انسان باحال و قشنگ… سوار کشتی کروز ذهنم دارم حرکت میکنم و باز هم میبینم این همه فراوانی، این همه زیبایی رو در زندگی ام، این همه آزادی واین همه تنوع و حق انتخاب رو در زندگی ام. من الان چقدر گزینه های مختلف دارم برای انتخاب کردن نوشیدنی های خوب و سلامت، همین الان تو خونه مون.اصلا میخوام بگم من چنان با این همه زیبایی و فراوانی احاطه شدم که فقط باید بنویسم در سکوت ذهنم و ببینم که اینا همه پیش از تصمیم من برای شروع بودن. در لحظه آغاز و شاید قبل تر از آن…استاد جان اومدم بگم الحق که زیبا خالقی شدی که داره خلق هات چنان جهان رو گسترش میده که حتی تجربه های زندگی ما، مهاجرت کردن های ما، سفرهای ما، همه و همه بخاطر توجه ها و خلق هایی که از شما شروع شده. و ما هم به این زیبایی ها به این همه نعمت و فراووانی توجه میکنیم و لاجرم طبق قانون جهان هستی در زندگی هر کدوم از ما به اندازه ظرف مون، به اندازه آمادگی مون، به اندازه ایمان مون از همون جنس اتفاقات و شرایط و موقعیت ها رو دریافت میکنیم.

چقدر این توجه همه چیزه

چقدر ما با این توجه مون سکان دار انرژی و فرکانس هامون هستیم

چقدر این توجه و تمرکز ماست که داره بازتابش به خودمون برمیگرده.

استاد جان من میخوام بگم خیلی تمام کانون توجه تون رو دوست دارم و چقدر خوب بلدین چطور این دارایی رو ازش استفاده کنید.چقدر توجه و تمرکزتون روی زیبایی بوده به خدا بوده و چقدر پرهیز کردید از توجه کردن به چیزهای ناجالب و نازیبا. چقدر شما پرهیزکار بودن رو خوب بلدید منم میخوام بشم مثل شما، دقیقا عین شما و چه بسا بهتر…میخوام پرهیزکار باشم و با چنان ایمانی فقط عمل صالح انجام بدم و سبقت بگیرم از امروز خودم…

فقط این آب و آسمان کافی است که بدونم خدا چقدر نعمت مسخر من کرده و من چقدر لایق افریده شده ام و با تمام لیاقتی که به من داده زندگی کنم.

=========================

اینا مقدمه است میدونم اصلا این دیدگاه هیچ دخلی نداره به این قسمت. اما بخشی از سفرنامه من و همراهی منه. پس حذف نمیکنم و فقط میگم ادامه دارد….

خدایا شکرت برای این حال خوب و سرشار از آرامشــم