سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 207

به نام خدا

استاد جان و مریم خانم عزیز سلام

سلام بعدی هم به همه بچه های سفر به دور آمریکا،

قسمت قبلی را که داشتم نگاه میکردم فکر کنم دیروز یا روز قبلش بود مدام با خودم فکر می کردم اینکه هر روز مدام به دور و برت خودت نگاه کنی و بگی خدایا شکرت که هیچ هیجانی نداره..

ذهنم می گفت آخه کجای این زندگی هیجان انگیز میشه، وقتی همه چیز بر وفق مراد تو باشه..

میخوام بگم وقتی ذهن تمرکزش روی نا خواسته ها باشه اصلا حال خوب استاد و مریم جان را درک نمی کنه..

بعدش دیروز بود که رسیدم به قدم سوم دوره 12 قدم..

اونجا تو فایل اولش در مورد تمرین ستاره قطبی دوباره صحبت کردید..

اونجا بود که به طور واضح دیدم من تمرینات را انجام می دادم ولی حال خوبی توی من ایجاد نمی شد..

دیشب همون جوری که گفتید رفتم سراغ اون بخش هایی که مقاومت بیشتری توش داشتم و سعی کردم در موردشون سپاس گزاری کنم..

یکی از اون حوزه ها که خیلی هم از من تمرکز می گرفت شغلم بود..

باورم نمیشه هنوز ولی وقتی به خاطر نکات مثبت اون تمرکز کردم دیدم این بهترین نقطه ای هست که تا حالا تو زندگی کاریم داشتم..

اینقدر نکات خوب پشت سر هم میومد که دو برابر بقیه روز ها سپاس گزاری نوشتم..

هنوز باور دارم که یک هزارم اون چیزی که باید می نوشتم را هم هنوز ننوشتم چون اگر قرار بود ادامه بدم باید تا صبح ادامه می دادم..

حالا اتفاقی که افتاد این بود که یکدفعه یه سد خیلی بزرگی از مقاومت از ذهن من برداشته شد..

واقعا درست بود که گفتید وقتی پاشنه آشیل خودمون را پیدا می کنیم و با سپاس گزاری یا هر روش دیگه ای مقاومت خودمون را توی اون کمتر می کنیم یه جریانی از احساسات عالی وارد زندگیمون میشه..

امروز که داشتم فایل جدید را نگاه می کردم واقعا همه چیز متفاوت شده بود..

اولش ذهنم می گفت اگر بعدا اوقات فراغت داشتی شاید این جور مسافرت ها را امتحان کنی ولی یادم اومد هدف من اینه که همیشه بتونم مسافرت های زیادی برم پس چرا مثل شما و خیلی از آدم های دیگه این زمین، از خود اون لذت بردن هم پول نسازم..

مثل آدم هایی که ولاگ و روزمرگی خودشون را تو یوتیوب می زارند یا هر چیز دیگه ای..

چقدر آمریکا کشور قشنگیه..

چقدر ساده اومدند از یک مسیر ساده، یک راهروی حرفه ای درست کردند که هر کسی حتی اگه پیرمرد یا بچه هم باشه میتونه اون را ببینه..

خدا میدونه چقدر جاهای دیگه این مدلی ساخته تا الان..

مسیر های این مدلی تا همین چند سال پیش دور افتاده بوده و فقط آدم هایی که آمادگی جسمانی خیلی بالا و مهارت داشتند می تونستند اون را برند ولی الان هر کسی حتی اگر معلولیت جسمانی داشته باشه هم با یه خورده کمک میتونه از اون لذت ببره..

چقدر دارند این باور ها ثروت می سازند..

بدون تبلیغ..

فقط کافیه خود من یا یه آدمی مثل استاد بیاد و یه ویدئو از اون تو اینترنت بزاره اون وقت هزار تا آدم دیگه اونجا را میزارند تو برنامه آیندشون..

چقدر ایده هوشمندانه ای بود اون ظرف غذا که از روی عمد جایی گذاشته بودند که هم حیوانات غذا بخورند و هم ما بتونیم اون حیوانات را از نزدیک ببینیم..

خیلی از این حیوانات ممکنه خیلی دیده نشوند ولی الان هم داره خودش لذت میبره و هم کلی توریست به این شهر جذب می کنه..

یه شهر کوچیک با چند تا ایده ساده درآمد اش از خیلی از شهر های بزرگ یا حتی یک کم کارخونه بزرگ بیشتره..

بدون حتی دستگاه یا تکنولوژی عجیب و غریب..

از مخترع اون) درون بچه هم خیلی سپاسگزارم که الان باهاش این همه تصاویر هوایی می گیرید و چقدر کارها لذت بخش تر و ساده تر شده..

خدایا مرسی..