وقتی من وارد سایت شدم برای دیدن فایل های سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت خیلی مقاومت داشتم و در ذهنم این بود که یه نفر دیگه سفر رفته و لذت برده چرا من باید وقت بزارم برای دیدن خوشی های دیگران؟! چی به من میرسه؟! ولی بعد از خواندن کامنت های سایت و تحسین ها و ذکر معجزاتی که به واسطه دیدن همین دست از فایل ها در زندگی بعضی از دوستان رخ داده بود، کم کم کنجکاو شدم که در زندگی و سفر دیگران چه برکتی وجود داره که این همه تعریف و تمجید شده و چی به من اضافه میکنه؟
دیدن فایلهای سفر رو شروع کردم.در ابتدا فقط دیدن زیبایی ها، توضیحات استاد و بیان قوانین و شخصیت مریم جان باعث شد به این سریالها علاقه مند شوم. ولی هر چه بیشتر جلو رفتم، احساس بهتری پیدا کردم. به گونه ای که یکی از تفریحات من و پسر دوساله ام دیدن فایل های سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت شده.
هر روز صبح به محض بیدار شدن اولین کارم چک کردن سایت برای دیدن فایل جدید و خواندن کامنت های دوستانه. خودم هم باورم نمیشه چه لبخند گنده ای میزنم هر وقت فایل جدید روی سایت میاد و از ته دل خوشحال میشم و سلولی شکرگزاری می کنم. واقعا خدایا شکرت که هر روز ساعت 5 صبح، به عشق یادگیری قوانین و دیدن زیبایی ها در سایت، بیدار میشم و روز خودم را میسازم. سپاسگزار اساتید عزیز هم هستم که تجربه های بینظیر خود را با ما به اشتراک میگذارید و در رسیدن ما به احساس خوب و گسترش جهان نقش دارند. چون بی شک باعث تغییرات مثبت در زندگی هر آنکه بخواهد، می شوید.
از همه مهمتر، با دیدن این زیبایی ها و تجربه ها، خواسته ها در دل ما ایجاد میشود و با توجه به زیبایی ها، به سمت اون خواسته ها هدایت می شویم. من هم جاده خاکی، آب زلال، آسمان آبی و تمیز، سبزی و طراوت زمین، درختان سر به فلک کشیده، گلهای رنگارنگ، نشستن روی چمن نرم و لطیف، هوای خنک و خشک کوهستان و … میخوام و از خداوند درخواست میکنم هر چه زودتر مرا به این مکان ها و لمس زیبایی ها هدایت کند.
این فایل لبریز بود از زیبایی، فراوانی، عشق در روابط، ثروت، احساس خوب و مهم تر از همه سپاسگزاری. در این فایل 16 دقیقه ای بیش از 22 بار کلمه “سپاسگزاری و خدایا صدهزار مرتبه شکر” از زبان استاد و خانم شایسته عزیز شنیده شد. با دیدن کوچکترین زیبایی، استاد از ته دل سپاسگزاری می کند. اینه فرق آدم ها و دلیل تفاوت در نتایجشون که نشان میدهد -خدا را شکر- چطور استاد هر روز، بهتر و با کیفیت تر از روز قبل رو به جلو است و در همه جنبه های زندگی بهترین ها نصیبش می شود.
واقعا دارم یاد میگیرم، مخصوصا روابط را از شما استاد و مریم عزیز. اینکه چقدر با عشق، احترام و تحسین یکدیگر، بیشتر از این جنس روابط را به زندگی خود دعوت میکنید. من که در زندگی ام واقعا کم کاری کردم و نعمت ها را از خودم دور کردم. ما هم سه، چهار سال اول زندگی مشترک که حالمون با هم خیلی خوب بود و ایرادات همدیگر را اگر هم میدیدم زیاد توجه نمیکردیم و خیلی راحت رد میشدم، انگار خدا یه جور دیگه در زندگی مون بود. از در و دیوار نعمت و فراوانی و ثروت و سفرهای بی نظیر وارد زندگی مان میشد ولی کم کم که شروع کردم به توجه به نازیبایی های زندگی و صحبت و بحث در این موارد، همه چیز برعکس شد. اما خدا را شکر که دلیل اتفاقات زندگی ام را دیگه میدونم و از خدا میخوام فرصت بده بتونم هر روز، بهتر از این آگاهی ها در زندگی ام استفاده کنم.
تحسین میکنم شخصیت جسور و نترس مریم جان را که صبح تنهایی میره تو دل طبیعت و در بهترین شرایط برای مراقبه قرار میگیره. اعتماد و توکل شما ستودنی است. شما برای ما با فوت کردن قاصدک آرزوی زندگی خوب داشتید، من هم در تمام لحظاتی که در سایت هستم و هر زمان در طول روز که از خاطرم میگذرید، بهترین ها را از خداوند منان برایتان طلب میکنم. شما لایق بهترین ها هستید و دقیقا جهان هم شما را به همان سمت هدایت میکند.
منتظر خواندن نوشته تأثیرگذارتان هستیم
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 203305MB16 دقیقه
بنام خداوند وهاب من
سلام به خانواده صمیمی عباسمنش
خداوند رو سپاسگذارم که در ادامه سپاسگذاریهامون باز هم فرصتی تازه به ما بخشید تا از زیباییهای امروز هم لذت ببریم.
خداوند رو شاکرم که چشمان توانمندی رو به ما داده تا شاهد دیدن این زیباییهای سیریناپذیر باشیم.
خداوند رو شاکرم بخاطر دست و پاهایی که داریم تا بتونیم در این مناطق زیبا و بهشتی حضور داشته باشیم.
خدایا شکرت بخاطر نفسی که در این هوای پااااااک، در بین این درختان زیبای اصل اعلا، در این هوای نم زده بارانی میکشیم و سینهمان گشوده میشه برای دریافت نعمتهای بیشتر.
تعمل و تفکر در نشانهها و آیات خداوند از اعمال بزرگان هست. گشتن و سیر کردن و تفکر در مورد زندگی هر بار ظرف ادراک ما رو بزرگتر و ترسها رو کوچکتر و شخصیت رو فروتنتر میکنه. امیدوارم در این مسیر سبز خودسازی همیشه پایدار بمونیم. خداوندا شکرت بخاطر دشت پر از گل و گیاهت که هر سو نظاره میکنی تکه ای از زیباییهای متفاوت رو میتونی مشاهده کنی.
در مسیر سنگلاخی رانندگی کردن در کنار دره حکایت مسیر سنگلاخ زندگی رو به خاطرم میاره که اوایل سخت و طاقتفرساست و چندان مسافت زیادی رو نمیتونی بری. ولی در دل همین سنگلاخیها زیباییها و آسانیها هم هست. چقدر درسها رو میشه از این مسیر گرفت بجای غر زدن و گلهمندی.
پس از پیمودن مسیر سنگلاخی چقدر خوبه آدم حافظ و نگهدارنده خودش رو خداوند بدونه و بدونه که در این مسیر هدایت و نگهدارش خواهد بود.
چقدر الهام رشد نکردن درختها برام جالب بود استاد که به دلیل وجود بیورها در طی سالیان این منطقه درختی نیست. از فضل خداوند میدانیم با بالا آمدن سطح آب در فصل بارش آب فراوانی همانند دریاچه اینجا بوده که مانع رشد درختان بوده و احسنت بر چنین خداوند قادر و توانایی که به موجودات علم و توانمندی آموخته که اینطوری سد بسازند.
پیاده روی بهترین دوست و رفیق ماست. این رو تازه هدایت شدم بهش.
به قول مریم جان وقتی آدم راه میره با خودش میگه ععععع الان چقدر خسته شدم…چقدر پاهام درد بگیره….فلان. من اوایل برام راحت نبود بعد برا خودم منطقیش کردم بابا این تراکت پخش کنها، این مامور برق نصف روز همش دارن راه میرن حالا من روزی 1 ساعت میخوام راه برم اینقدر غر نزن…هیچی دیگه الان خیلی رفیق شدم باهاش
وقتی اوایل زبان رو میخوندم با یه سری کلماتش اصلا آشنا نبودم…نه به این خاطر که سخت باشن، بلکه تو مدارش نبودیم…
مثلا هایکینگ، جاگینگ، هَو فان…شاید بارها میرفتم دیکشنری تا بفهمم چی هست اینا…مسخره بود که نمیفهمیدمشون ولی ذهن سختی کشیده حتی درک سادهای هم از این کلمهها نداره چه برسه به آموختنش.
سالها بعد تازه متوجه شدم چه کیفیتی وارد زندگیت میکنه راحت زندگی کردن. سخت نگرفتن و رها کردن و در لحظه بودن.
بعد اون جاده سنگلاخی تازه رسیدم به جاده صافی که توش بارون زنان راحت رانندگی میکنم. البته که مسیرهای سنگلاخی برای خودم برمیدارم چون به رشد و بهتر شدن احتیاج دارم. و البته
ان مع العسر یسرا
فان مع العسر یسرا
همزمان با شما مریم جان قاصدک امروزمون رو فوت میکنیم:
خداوندا برای همه دوستانم آرزوی خیر و نیکی، ثروت و خوشبختی در همه ابعاد زندگیشون رو دارم.
خدا قوت واقعا به ابراهیم عزیز و توحیدیمون.
چقدر کامنت امروزت الهام بخش شد و یه پیشنهاد کاری رو گفتم اوکی….
ترس دارم ولی گفتم میرم تو دلش! بعد اونهمه گفتههاتون مگه میشه مس مس کرد؟ گفتم هستم میام! و تو دلم گفتم منم رو خدام حساب میکنم.
دو تا جمله هست این روزها زیاد تکرار میکنم:
هیچوقت هیچی اونقدر بد نشده که نشه درستش نکرد.
هیچوقت هیچی اونقدر بزرگ نیست که خدای من نتونه حلش کنه.
نوش جان صبحانه رو با اشتیاق بزن که واقعا زندگی خوب به همین سادگیه درست مثل رویاهای هست که با دوستت تعریف میکردی.
ولی مسئله اینجاست ماها روحمون هم خبر نداره چقدر چسبیدیم به سبکها و پترنهای قدیمی و طبق قدیمیها داریم زندگی میکنیم.
دل دل کردن کار ذهنه چون کسی نکرده….ولی اگر حرکت کنی خدا رو بزرگ خواهی یافت.
چقدر دوس دارم رهاتر باشم، بیخیالتر و راحتتر برای زیباییها
امیدوارم چشمانمون بیناتر به درون و آرامتر به بیرون بشه تا از این هدیهای که داریم نهایت استفاده رو ببریم…بازی کنیم و عشق که همش همینه