سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 195

سلام به استاد عزیزم ومریم جون

الان که دارم این پیام میذارم تو حیاط نشستم وهوا خیلی مطبوع هست واز ان گرمای چندروز پیش خبری نیست،بوی پاییز با تمام زیبایی هایش در راه هست.باد هر چند لحظه میوزد واز لا به لای موهایم رد میشود وحس خنکی ورهایی رو به من ارزانی میکند

استاد عزیزم ،من با شما در این سفر همراه شدم وحال دلم شاد شد.هر گاه دلم می گیرد وغمگین می شود به هر دلیلی،میگم الان نوبت سفر نامه یا زندگی در بهشت نگاه کردن است.وقتی با شما همراه میشوم گویی من باشما دراین سفر هستم وتمام لحظات رو می چشم ،گاهی وقتها جلو تر می روم وانگار حتی من در این سفر تنها هستم واین من هستم که از قاب گوشی می بینم وتمام لحظات رو زندگی میکنم.

نکته ای که دراین فایل در گوشم زنگ خورد آن هم با صدای خیلی خیلی بلندکه،مریم از زندگی لذت ببر ونخواه واصلا نخواه دیگران مانند تو

، سفر زندگی رو بگذروند،راست می گویید وقتی در ابتدای راه هستید دوست دارید دیگران رو با خودت همراه کنی درصورتی دیگران اصلا دوست ندارند مثل تو فکر کنند چه برسد زندگی کنند،واین میشود یک نقطه تاریک در آن لحظه چون هر چقدر سعی میکنی آنها بیشتر مقاومت می کنند وامکان دارد به جدال وبحث بکشه واین تو هستی که سخت آسیب می بینی،من چندین بار اینکار رو انجام دادم ولی تا زمانی که جهان به من فهماند نباید این کار رو نکنم دست نکشیدم واین باعث شد کسی رو که دوستش دارم طاقت حرفهایم را نداشته باشه وبر سرم فریاد بکشه،انجا بود که با تعجب به خودم گفتم ،من میخواستم زندگیش شادتر شود چرا اینطوری کرد،ان لحظه فهمیدم آره آره ،ما تا خودمان نخواهیم هیچ چیزوکسی نمی تواند به ما کمک کند….

ما باید بدانیم درمسیر زندگی تنهای تنها هستیم ما به دنیا آمدیم که مسول زندگی خودمان باشیم،ما امده ایم که مسیر زندگی مون روخودمون انتخاب کنیم ( به قولی،راه رسیدن به خداهزاران مسیر هست)ما آمده ایم رشد کنیم ووالا شویم حال امکان دارد در این مسیر عزیزنمان با ما هم مسیر باشند یا نباشندآنهااینطوری عزیزند ما امدیم تا زندگی رو از نگاه خودمان ببینم ههمانطور که هر کسی اختیار دار لباس تنش،رشته تحصیلی اش،غذای مورد علاقه اش وحتی رنگ مورد علاقه اش رو خودش انتخاب کند بدون هیچ ترس و واهمه ای،حال این مسیر زندگی ،مسیر زندگی ماست وما فقط اختیار زندگی خودمان را داریم،وچقدر این لحظه شیرین است وچقدر احساس قدرت میدهد که من توانا هستم من ارزشمند هستم واین من هستم که مختارم انتخاب کنم واجباری در کار نیست همه چیز در سلطه من است واین من هستم که تصمیم گیرنده ام ومسول،

وهیچ کس وهیچ چیزی، هیچ قدرتی در تغییر زندگی من ندارد..

خدای من،خدای مقتدر من،نمی دانم چگونه از تو سپاسگذاری کنم که از اقتدار خود به ما ارزانی داشتی ،تو خواستی تا ما خدای زندگی خودمان باشیم،ما خالق باشیم،ما قدرت مند باشیم وبااین کار به ما نشان دادی که چه قدرتها وگوهرهای ناشناختی در وجودمان گزاردی که باید انها رو استخراج کنیم

.

.

.یک نکته جالب دیگه ای که درگوشم زنگ خورد این بود (برای من)وقتی فرزندانم رو نصیحت می کنم دارم به نکات منفی توجه می کنم ،الان فهمیدم ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است تا زمانی که زبان من کارکند هیچ چیزی درست نمی شود وقتی من برای فرزندانم با عمل به کار درست اقدام کنم آنها بهتر یاد می گیرند،من باید صبور باشم الان متوجه شدم صبور بودن چقدر سخت است،صبور بودن یعنی ساکت باشی ،فریاد نزنی،تذکر ندهی،سکوت کنی وبا انجام کاردرست ،بهتر میشود درس داد ،یک معلم باید خودش عمل کند تا دانش آموز یاد بگیرد من الان فهمیدم چرا من نتوانستم مانند مادرم ،فرزندانم آنطور که باید تربیت کنم،مادرمن هیچ گاه مارو دعوا نمی کرد ،هیچ گاه سر ما فریاد نمیزد با اینکه ما 7تا بچه بودیم،حالا من درجوانی نمی تونم 2تا بچه رو آرام کنم وهمیشه درحال فریاد کشیدنم

فهمیدم ما عملگرا نیستیم ما راحترین راه رو به صحیح ترین راه ترجیح داده ایم…..

اکنون تصمیم گرفتم آرام باشم،خیلی آرام ،چون مادر آرام فرزندان آرام خواهد داشت…

می خواهم سخت گیر نباشم همانطور که دوست دارم برمن سخت نگیرند….

می خواهم یک مادر شاد باشم و معلم مهربان نه یک سرهنگ سخت گیر ومنضبت

.

.

.استاد عزیزیم از شما ومریم عزیزم سپاسگذارم که به من هر لحظه می فهمانید فقط،فقط ،فقط باید حال دلم رو شاد نگه دارم وبه نکات مثبت توجه کنم .این دو موضوع مهم ترین واساسی ترین اصل در زندگی است

شاد وسربلند باشید درتمام لحظات️️️️