سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 191

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربان

وسلام به همه ی دوستانم در این سایت

امروز صبح وقتی اومدم سایت وعکس روی فایل رو دیدم بی اختیار گفتم آخه خوشتیپ کی بودی شما استاد جونم…

بعد خودم با خنده به خودم گفتم خوشتیپ صدها هزار نفر …

ماشالله، خدا حفظتون کنه انشالله…

استاد جانم بی نهایت ازتون ممنونم که با هرفایلی که باعشق والبته با تعهد نسبت به تک تک ما توی این سایت میذارید هر بار باعث میشید ما بهمون یادآوری بشه هدف ومسیرمون چی هست و اگر درگیر روزمرگی شدیم با دیدن این فایلها یادمون بیاد که ما باید متعهد باشیم ، مایی که هدایت شدیم به این مسیری که توش رحمت ولطف خدا شامل حالمون شده..

گفتم تعهد!!!! واقعا چه چیزی جز عشق وتعهد شما باعث میشه ،این فایلهایی که ارزش میلیونی ومیلیاردی دارند رو به صورت رایگان روی سایت قرار بدید برای اینکه کمک کنید ادمها خداوند رو بشناسن و یکتاپرستی پیشه کنند و مسیر راه سعادت رو پیدا کنن از طریق الگو گرفتن از شما ومریم جان در تمام بعدهای زندگیشون بتونن بیاموزند تا خیر دنیا وآخرت رو یکجا داشته باشند؟!

گفتیدبگیم که کجاها انگیزه هامون رو از دست دادیم واین نداشتن انگیزه باعث شده استپ کنیم درجا بزنیم ویا پسرفت کنیم…

بخوام مثال بزنم از خودم زیاده، ولی به طوری کلی هرجا من به خاطر باورهای مسموم و نوع تربیت و رشدم که از بچگی داشتم واکثر ما این رو تجربه کردیم یه چیز واحد بوده،در همه ی ما، اینکه همیشه منتظر بودیم یکی دیگه بیاد یه کاری برای ما بکنه، پول از اسمون بریزه سرمون، ارث پدری ، شوهر پولداری، پارتنر دست ودلباز وعاشق پیشه ای….یکی دیگه بیاد بهمون حس خوشبختی بده مدام قربون صدقمون بره، بهمون بچسبه وابراز عشق وعلاقه کنه، یکی بیا از بچگی هرچی کمبود داشتیم برامون جبران کنه…

کاری پیدا کنیم پشت میز نشینی فقط پول بشماریم…هیچکس نازکتر از گل بهمون نگه…

همه ی این باورها وخواسته های ما در گذشته،که اسمشو گذاشته بودیم آرزو و اکثرا هم بهش نمی رسیدیم وبرچسب ارزو به دل به خودمون میزدیم وتازه کلی گله وشکایت از خانواده وخدا وبخت بدو …..داشتیم…کلی اهداف وخواسته رو توی نطفه در ما خفه کرد، وگاهی باعث شد کلی کار وهدف وانگیزه ی نیمه نیمه کاری تو کل زندگیمون داشته باشیم که به راحتی ولشون کردیم…

پس چی شده حالا همین من، همین بچه هایی که از اموزه های شما استفاده کردیم، اصلا خودشما ومریم جان، چی شده چه اتفاقی افتاده که حالا شکر الله داریم به خواسته ها وارزوها واهدافمون یکی یکی می رسیم؟!

چون از یه جایی به بعد دیدیم نخیر اینجوری نمیشه، هیچکس توان خوشبخت کردن مارو نداره، وهچکس هم توان بدبخت کردن مارو نداره ، وقتی ما یادگرفتیم که هرچی هست از درون ما نشات میگیره، ما روحهای منفردی هستیم که اومدیم مهارتهای خودمون رو تجربه کنیم ودر این مسیر فقط خودمون هستیم وهدایت خداوند،هر کاری هرارزوی هر خواسته ای که داریم از طریق خود خودمون به نتیجه میرسه اونم با قربانی کردن باورهای پوچ ،باقربانی کردن وابستگی ها، باقربانی کردن شرکهای پیدا وپنهان وجودمون، باقربانی کردن ترسها وتردیدهامون…و توکل برخدا وهدایت خواستن از تنها رب جهانیان، اینکه من یاد گرفتم سهممو رو درست انجام بدم وتمام تلاشم را بکنم وخداوند هم سهم خودش رو انجام بده…

توگفتن خیلی راحته ولی تو عمل سخت…وجایی نتیجه ها از راه رسیدند که

قربانی هارو دادیم وداریم هر روز قربانی میدیم چون این مسیر قربانی می طلبه وغیر این راهی نداره…

انگیزه وعشق موقعه ای سراغ ادم میاد که یه کاری انجام میده نتیجش خوب میشه به خودش میگه آره افرین تونستم اینکارو درست انجام بدم پس بازم می تونم، پس باز هم میشه، واینطوری میشه که انگیزه ها وامیدهای تازه پشت سر هم میان که ما جاری باشیم ساری باشیم چون ایستا بودن راکت بودن مارو نابود میکنه…

هممون تجربش رو کم وبیش داشتیم زمانهایی که گفتیم خب حالا مثلا من فلان خونه وماشین و شرایط مالی رو دارم خب که چی ؟ کجارو میخوام بگیرم؟ کی چی بشه، ول کن بابا تلاش وکوشش و بیای از خوابت بزنی، از تفریحت بزنی عمرتو تلف کنی که اخرش بذاری بری؟،!! بعد دیدیم که دو روز نگذشته بی حوصله شدیم، کسل شدیم، خوابمون وخوراکمون زیاد شده،تنبل وبی فایده شدیم، دوباره رفتیم تو باقالیا، بی انگیزه شدیم بیماریها اومده سراغمون و…

خب قانون جهان همینه، جهان هرلحظه در حال دگرگونیه، هرلحظه در حال تغییر، انسان هم اگر در حال جمب وجوش و تلاش و عشق و امید وانگیزه واهدافش نباشه نابود میشه…

ولی با اموزه های شما ما یاد گرفتیم خودمون حالمون رو خوب کنیم، خودمون رو دوست داشته باشیم، برای خوشبخت کردن خودمون تلاش کنیم وبرای بدست اوردن اهداف وآرزوهامون خیر خودمون ودیگران وکل جهان رو در نظر بگیریم، واین نیاز به تعهد داره، نیاز به تکرار وتمرین ،تکرار باورهای درست وخوب، تمرین اونچه که یادگرفتیم تو کل جوانب زندگیمون…

اینکه دیدگاهمون نسبت به خودمون وجهان وخداوند انقدر تغییر کرده به لطف شما وازشما یادگرفتم وانجام دادیم ونتیجش رو عالی دریافت کردیم که حالا دستمون پره، پراز میشه ها می تونم ها، اینکه من یه قدم برمیدارم خداوند صد قدم برمیداره، اینکه من با خداوند زندگیمو شریک هستم وما باکمک هم میسازیم زندگیمون رو، اینجاست که خداوند یه شور وشوقی تو وجود ادم میذاره که ادمی حریص میشه برای بدست اوردن احساس رضایت درونی خودش وحس رضایت خداش…

استاد جانم به الله قسم خوردن نداره، اینکه من مدتهاست صدای خدا رو می شنوم وقتی باهام حرف میزنه خیلی واضح وروشن، صمیمی وعاشقانه..

یه زمانی شما می گفتید حتی وقتی میخواین چیزی بخورید خدا بهتون میگه الان چی بخورید که براتون بهتره، من اونموقعه ها حدود یکسال ونیم پیش اینو درکش نمی کردم یعنی قدرت درکش رو نداشتم چون تجربش نکرده بودم، ولی حالا مدتهاست که برای هرچیزی خداوند داره باهام حرف میزنه، گاهی باهم می خندیم باهم اشک میریزم، باهم ذوق می کنیم، باهم در مورد یه چیزهایی حرف میزنیم وتبادل نظر می کنیم، مثلا من میگم میخوام اینکارو انجام بدم بعد خدا میگه یادته اوندفعه انجام دادی نشد نتیجه نداد باز خودت میدونی من کاریت ندارم میخوای انجامش بده، بعد من میگم اهان راست گفتیا، یادم اومد اوندفعه چقد اذییت شدم وقتی اینکارو انجام دادم، یا مثلا بهش میگم الان این چطوری باید انجام بشه الان باید چی بگم، چی بشنوم، چی ببینم، بعد از یه طریق خیلی در دسترس و بلافاصله بهم میگه، از طریق کتابی، فیلمی، کسی، حسی، تصویری، صدایی …

مثلا همین امروز توی تاکسی بودم داشتم توی ذهنم خواهرم رو قضاوت میکردم، میگفتم نشسته توی خونه هی میگه من سالهاست شعر میگم کاش میشد چاپشون کنم مثل تو که داستانها و قصه هاتو دادی برای چاپ، هی داشتم توذهنم میگفتم بهش خب دختر پاشو توهم برای اهدافت تلاش کن، مثل من!!!!

بعد همزمان با این افکار دقیقا از یه مکانی رد شدم که حدود 23 سال پیش توی اون مکان من تصمیمی گرفتم وکاری انجام دادم که نه تنها کمکم نکرد به خواسته ام برسم بلکه طوری اشتباه کردم که سالها همون اشتباه جلوی خیلی از پیشرفتهامو گرفت، چون اونموقعه ها یه شکست برابر بود برام با ناامیدی و حتی قطع امید و درجا زدن!!!

خیلی جالب بود همزمانی قضاوت ذهنی من در مورد خواهرم وبعد دیدن اون مکانی که بارها دیده بودم ولی هیچوقت مثل امروز خداوند در مورد اون روز 23 سال قبل بامن حرف نزده بود که انقدر واضح وبلند بهم یاداوری کرد که توهم از این مسیرها گذشتی تا امروز اینجایی، از کلی خطاها واشتباهات وتصمیمات نادرست وشکست ها….

سریع گفتم خدایا منو ببخش، پاک ومنزهی تو، معبودی جز تونیست که منو هدایت کنه به مسیر درست زندگی، اگر لطف تو نبود من هنوزم از گمراهان بودم…

من واقعا شکر خدا دیگه انقدر تمرکزم اومده روی خودم که بیشتر از چندثانیه حتی توی ذهنمم نمی تونم دیگران رو قضاوت کنم، همیشه دعام اینه خدایا منو انقدر غرق کن در یکتاپرستی و عشق ومودت و تمرکز روی خودم واهدافم ومسیرم که میدونی درسته نگهدار که حتی نتونم لحظه ای رو در قضاوت وترس و نگرانی و کنترل دیگران واوضاع وشرایط سپری کنم…

خدارو هزاران بارشکر،به خاطر تمام این اگاهی ها که جمع شده تازه شده سر سوزن، به قول شما اگه یه کوچولو قد ارزن به خداوند ایمان داشتیم جهان رو بهمون میداد..

انشالله که قدر دان باشیم وسپاسگزار این اگاهی ها واین نعمت ها، تا به اگاهی ها ونعمتهای بیشتری دست پیدا کنیم تا هم خودمون خوب زندگی کنیم وهم کمک کنیم جهان بهتری برای زندگی باشه…

در پناه امن خداوند باشید هرلحظه وهمیشه انشالله