سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 150

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشنده و مهربان

سلام به استاد عزیزم و مریم جان و همه ی دوستانی که کامنتم رو میخونند .

مدت بسیار زیادی گذشته از زمانی که دست به قلم میشم توی سایت و مینویسم ، البته نه به این معنی که نوشتن هام کم شده ، بلکه ساعت ها و ساعت ها توی دفتر هام مینویسم و با هر کلمه نوشتن و فکر کردن رشد میکنم.

استاد عزیزم مدت ها بود که توی ذهنم میچرخید بیام و توی سایت بنویسم . بنویسم تا نوشته هام علاوه بر خودم خواننده ی دیگری هم داشته باشه و امروز دل رو به دریا زدم و توی اولین صفحه شروع میکنم به نوشتن به امید رب مهربانم که هدایتم کنه به کلمات زیبایش .

چقدر سپاس گزار شما و خدای مهربان هستم که دوباره دست به دوربین شدید و برای ما شروع به فیلم گرفتن کردید . من خودم یکی ازون افرادی هستم که از همون اولین جلسه سفر به دور امریکا با شما شروع به سفر کردم . شروع به دیدن زیبای جهان بزرگ ، شروع به عاشق شدن . درون من بسیار بزرگتر شد . رویاهایی در سر من شکل گرفت ، رویاهایی که رویا نیستند . من همسفر و هم زندگی شما شدم در این دوره ها و همیشه جوری به هر فایل نگاه میکنم که انگار خودم در اون لحظه در اون مکان هستم . من امروز به یک باشگاه زیبا رفتم و چقدر انگیزه ی عمل گرایی برای من شد که برم و بهترین باشگاه این شهر بزرگ رو پیدا کنم و من هم تمرین کنم و لذت ببرم . استاد عزیزم که من چقدر مشتاق بودم تا این دوره ی جدید سفر به امریکا را شروع کنید و حتی چند روز قبل از گذاشتن فایل جدید به خواهرم گفتم کاش استاد دوباره برای ما فایل میگرفت . الحمدالله که خیلی سریع اجابت شد.

استاد عزیزم انقدر از شما و خدای درونم اموختم که تمام جهان پیش چشم من زیبا شد . در یکی ازین روزهایی که وصل بودم به خدای درونم با همکلاسی هایم سفری یک روزه فراهم شد که همه در این سفر زوج بودند جز من و من کمی دودل بودم برای رفتن ولی گفتم امروز زوج من خدای من است و خدای من … چقدر زیبا بود چقدر زیبا بود هر چقدر بگویم از زیبایی اش کم است . خدای من زوجی شد برای من فقط زیبایی به من نشان داد و مرا غرق کرد در اغوش خودش . بهاری بود سرسبز و خنک ، ابشاری بود در دل جنگل ، ابشاری بزرگ و با عظمت و جاری ، درخت هایی استوار و بلند و صدها ساله ، دشتی پر از گل های زرد ، کوه های سبز و خیره کننده . و خدای من ، من انجا تسلیم شدم و از زیبایی خدای خودم تمام شدم . گفتم پیش او که اگر این لحظه بمیرم با رضایت کامل و در اغوش تو و در زیباترین نقطه ی جهانت مرده ام . چه بگویم . آن روز انقدر با دوستان خندیدم ، شیرجه زدیم در اب ، اب تنی کردیم ، زیر ابشار و در ان فضای بین کوه و اب ابشار ایستادم ، من ان روز دوباره زنده شدم ، کامل بودم . من در ان دشت زرد در دل جنگل سبز دوباره متولد شدم .

استاد عزیزم هر بار که فایلی میگذارید من بیشتر یاد میگیرم نگاه خدای مهربان به جهان چگونه است در کوچکترین مسائل روزمره ی زندگی ، از نگاهی که به مسائل و تضاد ها دارید و اینکه چقدر از همه ی این تضاد ها بزرگتر شدید که فقط به راه حل فکر میکنید و ان را پیدا میکنید . اینکه اگر حمام نداریم اشکالی ندارد ، راه حلی پیدا میکنیم که علاوه بر حل مسئله ی اصلی ، چند جانبه سود هم برای ما داشته باشد .

راستش استاد عزیزم زمانی که شما دوره ی سفر به دور امریکای اول رو میگذاشتید من هم کمی با ار وی راحت نبودم . با اینکه از امکانات کامل ان بسیار لذت بردم ولی گفتم شاید اگر خودم بودم به جای ار وی ون کوچکتری را برای مسافرت انتخاب میکردم و حالا شما دقیقا با ماشین مورد علاقه ی من با تراک کمپر مناسب که بسیار ازادی شما را بیشتر میکند دوباره سفر کردید .

و باز هم درست است که شما گفتید ما همه انسان های متنوعی هستیم و انتخاب هیچکس بر دیگری برتری ندارد بلکه به درون هر کس و اولویت های درونی اش مربوط است و البته ثابت هم نیست و ممکن است تغییر کند . برای مثال خود من بسیار به هتل های مختلف رفتن و سفر با هواپیما را دوست دارم دقیقا به دلیل تضاد هایی که در گذشته داشتم و هیچوقت در طول بزرگ شدنم نه هتلی را تجربه کردم نه هواپیمایی را . به همین دلیل الان بسیار علاقه دارم و ممکن است بعد از تجربه ی زیاد ان ، من هم از ان بگذرم .

من چندی پیش سفری کوتاه داشتم با هواپیما و هتل به یکی از شهر های کویری مان و در ان سفر هم جز زیبایی ندیدم . اولین تجربه ی من از پرواز بود و انقدر غرق ابر های سفید و گوله های زیبای ان بودم که کلا مسافتی را حس نکردم و فردی که کنارم نشسته بود تمام مدت در ترس بود و چشم هایش را با هر تکان هواپیما میبست اما من تمام مدت غرق لذت و سپاسگزاری بودم . چه سفر شیرینی بود . چه ارامشی داشتم . نیمه شب بود و من در خیابان ها قدم میزدم ، جایی بسیار دور از خانه ولی با امنیت و ارامشی که رب مهربانم به من بخشیده بود . این هم از تضاد های من بود چون در خانه اجازه نداشتم خودم بیرون روم و همه ی کار های بیرون رو تقریبا پدرم شخصا انجام میداد تا لازم نباشد ما بیرون برویم .

استاد عزیزم میدانم که من هم به امید رب عزیزم مهاجرت خواهم کرد . چون هنوز اتفاق نیفتاده زیاد در مورد ان صحبت نمیکنم . میگذارم تا رب مهربانم من را در زمان مناسب به مکان مناسب هدایت کند . چند سال قبل وقتی به مهاجرت فکر میکردم و میخواستم مسیر زندگی ام را مشخص کنم متوجه شدم که هنوز اماده ی ان نیستم . من از شهر خودم تهران به شهر زیبای بابل برای تحصیل مهاجرت کرده بودم و میتوانستم برای مقطع بعدی شهری و دانشگاهی خارج از ایران را انتخاب کنم . همانطور که بعضی از دوستانم این برنامه را داشتند . اما من وقتی به خودم ، شخصیتم و زندگی ام نگاه کردم متوجه شدم هنوز اماده نیستم از بسیاری از لحاظ . من هنوز ایران را تجربه نکرده بودم ان طور که میخواستم و هنوز از لحاظ مالی به استقلال نرسیده بودم ، من هنوز در بهترین دانشگاه ایران درس نمیخواندم .

تصمیمم را گرفتم . گفتم من از این جایگاه که هستم قدم بعدی برای من میتواند رفتن به بهترین دانشگاه ایران باشد و بعد از ان رفتن به یکی از بهترین دانشگاه های جهان ؛ ناگفته نماند من بسیار به فضای اکادمیک و دانشگاه و بودن در ان پویش و جنب و جوش دوستانی که برای علم فعالیت میکنند علاقه دارم . من هم عاشق این فضای علمی هستم .

خلاصه من در حالیکه در بیمارستان کار میکردم و تقریبا هر روز شیفت داشتم و بعد از ان هم به خوابگاه میرفتم ، شروع کردم به درس خواندن و با ایمان بسیار بالایی به قبولی و این ایه بسیار به یاد من بود که یک فرد با ایمان بر دویست نفر پیروز است . من با لطف و هدایت پروردگارم توانستم با ساعات مطالعه بسیار کم اما با نگرش متفاوت ، با این نگرش که من هر کلامی که میخوانم میتوانم سوالی را در ازمون پاسخ دهم و نگرش لذت بردن از لحظه و هدف محور توانستم در بهترین دانشگاه ایران ، دانشگاه پزشکی تهران قبول شوم در رشته ی مورد علاقه ام . و بعد از ان با استادانی که صحبت کردم بسیار تعجب کرده بودند که من چطور با روزی چند ساعت مطالعه توانستم این رتبه عالی را بیاورم . و حتی ان زمان میگفتند رتبه ی من نمیخورد به دانشگاه تهران چون ان دانشگاه پنج نفر میگرفت و رتبه ی من بیست بود ولی باز هم درها باز شدند و من ارام بودم و توکل کرده بودم که هر جایی خدای من مرا ببرد بهترین است و من به طرز جادویی ای قبول شدم در دانشگاه مورد علاقه ام البته در بخش شهریه پرداز که البته مبلغ بسیار ناچیزی است و با نصف حقوق یک ماه میتوانم هزینه ی کل ترمم را پرداخت کنم .

استاد عزیزم به تازگی دارم بیشتر درک میکنم خیلی از مسائل و قانون را . همیشه وقتی بحث هدف گذاری بود نمیتوانستم خودم را قانع کنم که فقط روی یک جنبه کار کنم . میخواستم هم در بحث مالی هم روابط هم معنوی هم درسی بهترین نتیجه را بگیرم و خودتان بهتر میدانید که ان طور که باید نتیجه ی دلخواهی نیست .

پس من این بار طور دیگری عمل کردم . من برای مدت شاید یک ماه امدم روی توحید درونم کار کردم . از رابطه ای عاطفی بیرون امده بودم و با اینکه در طول مدتی که باهم بودیم بسیار همه چیز عالی بود و من سپاسگزار خداوندم اما تمام شدنش ناگهانی بود و من شکه شدم . شروع کردم به روی خودم کار کردن ، شبانه روز با رب عزیزم صحبت میکردم و هدایت میخواستم برای ارامش بیشتر برای نگاه از دید قانون و من دیگر ان ادم سابق نبودم . انقدر روی باورهای توحیدی کار کردم و انقدر قانون پیش چشم من واضح شد و انقدر توکل فقط به رب ، وابسته بودن فقط به رب در من معنا گرفت که من دیگر ان نرگس سابق نبودم . من دختری بودم که قلبا تنها به فرمانروای خود وابسته است و ایا خداوند برای بنده اش کافی نیست ؟

من پذیرفتم که در حوزه ی روابط هیچوقت ان طور که باید و شاید تمرکزی کار نکرده ام و در حال حاضر در این مرحله هستم که انشالله نتایج بسیار عالی ای بگیرم . جلسه ی شش قدم دوم در این مورد بسیار الهام بخش من است . اینکه میشود تا این حد روابط بسیار عالی برقرار کرد . میشود این طور باشی که بودنت نشاطی به کل دانشگاه دهد و با همه دوست باشی با همکلاسی و استاد و با همه در صلح و شادی باشی . همان طور که گفتید الگو پیدا کنید برای خواسته هایتان در این مورد الگویی بهتر از شما ندیدم .

بسیار تمرکز کردم روی دیدن نکات مثبت و زیبایی های اطرافیانم . حالا هم که شروع دوره ی تحصیلی جدید من است در دانشگاه جدیدم بسیار شور و شوق و انرژی دارم برای این تغییر شخصیتی ، این زندگی جدید .

استاد عزیزم بگذارید این را هم به عنوان حسن ختام بگویم . دو روز پیش که اولین جلسه ی من با یکی از استادانم بود امد به کلاس و چقدر از باور ثروتمند شدن ارزش امروز است سخن گفت . گفت که اینجا ما باید همه ی پایان نامه هایمان را به محصولاتی قابل فروش و ثروت ساز تبدیل کنیم و مثالی زد بسیار تامل برانگیز که هنوز مثل بمبی در ذهن من میچرخد . یکی از دانشجو های این استاد در پایان نامه ی خود محصولی تولید کرده بود که بهترین شرکت های تجهیزات پزشکی جهان ، دقیق به یاد ندارم شرکت فیلیپس بود یا زیمنس یا دیگری … ولی ان شرکت بزرگ جهانی محصول او را خریده بود به مبلغ یک میلیون دلار معادل حدودا سی میلیارد تومن ، جوانی بیست و چهار ساله و این ثروت عظیم . در این فکر هستم که راه ارتباطی با وی پیدا کنم و مصاحبه ای داشته باشم . هم در بحث الگو پیدا کردن و منطقی کردن خواسته ها قدم چهار هم در بحث روابطی که میخواهم توانا باشم تا با همه برقرار کنم .

در پرانتز این را بگویم من و خواهر و برادرم هر سه مدت هاست با هم در راه حرکت کنیم هر کدام در موضوع و علایق خودمان . در اتاق خواب ما همیشه شما صحبت میکنی و ما محصولات را در اکانت های مختلفی میخریم و با هم استفاده میکنیم .

سپاس گزارم برای اینکه طی این سالها جزو بهترین دوستان من بودید هم شما هم مریم جان عزیز . بسیار تحسینتان میکنم و دوستتان دارم و سپاسگزارم برای اینکه الان در این جایگاه نگاه شما را به جهان و مسائل کاملا درک میکنم که برخلاف نگاه نود و نه درصد مردم ایران است . و دیگر انقدر این مسائل برایم بدیهی شده که خنده ام میگیرد از بعضی حرف ها که مردم به شما نسبت میدهند . به قول رب عزیزم ایا گمان میبری ان ها میشنوند یا فکر میکنند ؟ بلکه ان ها همچون چهارپایانند حتی گمراه ترند .

خلاصه که عاشقتونم .

و سپاسگزارم.

سلام سارای عزیز

سپاسگزارم ازت . من رو به خاطراتم بردی . دوره ای بود در زندگی من که داستان مینوشتم و اون زمان خیلی محبوب بود نوشته هام. خلاصه که سپاسگزارم .

دقیقا همین طوره . واقعا مریم عزیز نگاه متفاوتی دارند به جریان زندگی چه در سفر چه در روزمره ها ، که من هم خیلی درس میگیرم .

عزیزم خیلی لذت بردم از صحبت هات ، انشالله همه ی ما به اهداف و خواسته هامون برسیم و کنترل زندگی رو کاملا به دست بگیریم . برات ارزو میکنم به همه ی قشنگ ترین چیزها برسی و خدا پسرت رو حفظ کنه ، خیلی شیرینه ^^