سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 147

سلام به استاد عباسمنش عزیز و مریم جون خوشتیپ که با دوربینش ما رو به یک سفر عالی با کلی صحنه های قشنگ می بره،

اخه که چقدر دلم لک زده واسه سفر 🥰

متشکرم استاد جون که ما رو هم باخودتون میبرین سفر و به تماشای زیبایها

خدایاشکرت ،خدایا تحسین می کنم دیدن اینهمه زیبایی رو در این شهر قشنگ ، اول از همه بگم که من آهنگهای کانتری رو خیلی دوست دارم ، مخصوصا با اون کلاه ها و بوتهای خوشگلشون، همینجا بگم که چند سال پیش خودم یکی ازاین بوتها داشتم با یک رنگ خوشگل ،با این تفاوت که مال من مدل سرخپوستی بود یعنی ریش ریش ، بارها شده بود که وقتی می پوشیدم ری اکشن های مختلف از مردم می گرفتم، ی بار هم می رفتم کلاس زبان ، پوشیده بودم که با وارد شدن به حیاط دیدم همه همکلاسی‌ها توجه شون به کفشهای منه، ولی هیچکس چیزی نمیگه، منم خیلی شیک و مجلسی گفتم: چرا تعجب کردین اسبم و کوچه پشتی پارک کردم 😆 و این باعث شد که همه بخندن و بعد یکی یکی بیان و از کفشام تعریف کنن😍🤗

استاد حالا با دیدن این کفشها یاد این خاطره افتادم

مریم جون تحسین میکنم شما رو که رفتین و با یک لبخند ملیح اون کلاه زیبا رو امتحان کردین، تحسین می کنم اون خانمهای زیبا رو با اون موهای خوشگل و خوشرنگ که فقط میخواستن شاد باشن بدون هیچ نگرانی از قضاوت شدن، تحسین می کنم اون خانم خواننده رو با اون اندام بسیار زیبا و موهای با حجم زیاد و خوشحالت رو ، تحسین می کنم اون دخترهای جوان رو که توی خیابون باکلی خنده و سر و صدا داشتن عکس می گرفتن،👭

تحسین می کنم اون خانم بامزه رو که با اعتماد بنفس از اون آقا خواست که بزارش رو کولش و ببرتش داخل بدون اینکه از قضاوت و نگاه دیگران نگران باشه ،و در آخر هم تشکر و سپاسگزاری کرد، (چقدر خود من بیشتر موقعها بخاطر نگاه و قضاوت دیگران از خواستهای خودم گذشتم، خواسته ها و لذتهای خیلی کوچیک🤨)

وای که چقدر مردم شاد و سر زنده ایی بودن ، همین الان اینو بگم من خودم عاشق رقصیدن تو خیابونم ، و همیشه میگم من اگه یکبار توی یه سفر خارجی دیدم دارن تو خیابون میرقصن من میرم وسط ، حتی اگه مثل اونا نرقصم، 💃💃

خدایا شکرت که این امکان و به من دادی که از دریچه دوربین استاد اینهمه شادی و لذت رو ببینم ، اینهمه ادمهای شاد ، اون خانمهایی که سوار اون ماشینی بودن ‌که خودشون باید رکاب میزدن، چقدر لذت‌بخشه و چقدر با خودشون در صلح بودن که برای دوربین مریم جون اینهمه دست تکون دادن و خندیدن، استاد عجب پل زیبایی بود جون میده برای پیاده روی شبانه ، خدایا شکرت بابت اینهمه زیبایی ،

استاد بی صبرانه منتظر انباکسینگ گوشی آپل ۱۴ هستم، تحسین می کنم شجاعت اون دختر خانمهایی که حاضرن شدن مارو دور گردنشون نگه دارن 🐍

چقدر شهر تمیز و زیبایی خدایا شکرت

چه رودخونه ایی، چه برکتهایی، الان می فهمم که چرا اونجا اینهمه نعمت زیاده، برای اینکه مردم اونجا شادترن ، توحیدی ترن ، سپاسگزار ترن

خدایا بی نهایت سپاسگزارم که اینهمه نعمت و فراوانی داری و به من توفیق دیدن این نعمتها رو عطا فرمودی

در اخر باز هم از استاد عباسمتش و خانم شایسته عزیز و دوستانی که کامنت منو تا اخر می خونن سپاسگزارم🙏🏻