ما خالق شرایط خودمان هستیم

سلام به همه دوستای خوب سایت. به استاد عزیزم به مریم عشق

روز چهاردهم سفرنامه 1400/12/18

ما خالق شرایط خودمان هستیم. ما اگر به خداوند ایمان داشته باشیم و قانون رو بلد باشیم، میتونیم به هرچیزی که میخواهیم برسیم. قدم اول برای رسیدن به اون چیزی که میخواهیم، مشخص کردن دقیق خواسته هاست. و بعد با توجه به قانون، ارسال فرکانس و ساختن باور مناسب برای رسیدن به اون خواسته هاست. باورها رو میتونیم با کند و کاو کردن در درونمون پیدا کنیم و اگر مناسب بودن، تقویت کنیم و اگر نامناسب بودن، حذف کنیم. بعد در حین باورسازی و همزمان با ایمان به خدا، به مسیرهای دستیابی به خواسته هایمان هدایت میشویم. و به راحتی بهشون میرسیم. این مسیر سرتاسر عشق و محبت است. ایمان قلبی به خداوند.

استاد یه جا گفتن که برای رفتن به بندرعباس، برنامه های خودشون رو داشتن و وقتی رسیدن، دیدن که بندرعباس با اون چیزی که تصورش رو میکردن، متفاوته، جانزدن و شرایط رو برای خودشون خلق کردن. این موضوع منو به یاد مسیری از زندگیم انداخت: من برای اینکه بورسیه یه شرکت رو بگیرم و از نظر مالی اوکی باشم، تمام تلاشم رو کردم تا تو کنکور ارشد رتبه خوبی بیارم، اما ته دلم خواسته های اساسی دیگه ای هم داشتم . از جمله اینکه ازادی داشته باشم، دوستای خوب، خوابگاه خوب، روابط اجتماعی بالا و حتی درامد خوب که بتونم از پس هزینه های زندگی خودم بربیام. وقتی رتبم اومد و من برای مصاحبه اون شرکت دعوت شدم، همه چی رو سرم آوار شده بود، متوجه شدم که این شرکت شرایطی داره که قشنگ دست و بالم رو میبنده و من رسما برده این شرکت میشدم. با بی میلی مصاحبه کردم و برگشتم. حالم خیلی بد بود. ولی من تو انتخاب رشته ارشد جاهای دیگه ای رو هم انتخاب کرده بودم که این موضوع باعث شد یه دانشگاه دیگه قبول بشم و به طرز معجزه آسایی به تمام اون شرایطی که میخوام برسم. حتی بهتر از تصورم اتفاق افتادن. جوری که 3 سال خاطره انگیز و طلایی برام رقم خورد. چند روز پیش هی تو ذهنم میمود که خوب من فلان چیز رو میخواهم، ولی اگه مثل اون شرکته بشه چی؟!! و تمام آرزوهام دود بشه و عین همون تجربه قبلی بشه چی؟!! وقتی این فایل رو دیدم و به این قسمت رسیدم، خیلی بیشتر متوجه شدم که من باید اول باور خالق بودن خودم برای شرایطی که خودم میخواهم رو ایجاد و تقویت کنم و اگر قلب من یا بهتره بگم خدای من، منو به مسیری هدایت کرد، نباید عجول باشم و باید همش به این هدایت گوش بسپارم تا برسم به خواسته هام.

باور اینکه خدا هادیه و وقتی من ایمانم بهش قوی باشه، این هدایت ها رو واضح تر دریافت میکنم و محکم تر عمل میکنم. جهان بیشتر از خود ما خواهان پیشرفت ماستو خواهان خوشبختی ماست. اصلا ما به این جهان اومدیم تا خوشبخت باشیم و اینقدر نعمت گنجونده شده تا ما هرچند سالی که دلمون بخواد ازشون استفاده کنیم.

خواسته های ما هر روز باید بیشتر از روز قبل باشه. اینقدر تو مسیر درست، محکم و متعهد باید وایسیم تا به تعداد خواسته ها افزوده بشه و حتی بزرگ تر هم بشن. اصلا دنیا اومده تا ما رو به خواسته هامون برسونه.

اصلا زندگی ای طبیعی و نرماله که توش جای خوشبختی و ثروت و نعمت و شادی بالاتر از هر چیز دیگه ای باشه. ما پاره ای از خداییم و خدا بیشتر از ما میخواد که خوشبخت و رستگار باشیم.