گفتگو با دوستان 59 | اقیانوس بی عمق یا چاه عمیق؟!

به نام ربّ، تنهـــــا قدرت جهـــــان

همـــه سـتایش ها، مخـصوص خدا، مالک و پروردگار جهـانیـان است.

سلام

سلام به استاد عزیزم…

با این طرز سلام، دقیقاً یاد همون شب توی کلاب هوس افتادم…

بعد از کلی انتظار و ذوق و شوق، اسم من رو صدا زدید و گفتید خانم حوریا صحبت کنه و من با چه شور و هیجانی گفتم :

«« سلام به استادِ عزیزم »»

و بعد دیدم هیچ جوابی نیومد و دوباره محـکم‌تر گفتـم سلام به اسـتاد عزیـززززم… اما گویا صدای من نمیومد و سومین بار که سلام دادم و پرسیدم: استاد صدای من نمیاد؟ تازه متوجه شدم که مشکلی هست و حتی دوستانی هم که بعد از من اومدند بالا، اونها هم صـدا نداشـتند و متوجه شدم که کلاب هاوس یا نتِ ایران احتمالا یک اشکالی پیدا کرده بود و اون شب، اون فرصت رو از من گرفت که بطور لایو، می‌خواستم از نتـایجـم به اسـتاد عزیزم بگم و در موردش گفتگو کنیم. استاد، خیلی برام مهم بود که بدونید شـرایط من و چند تا از دوستانی که صدا زدید، برای صحبت کردن، اوکی بود و کلی منتظرِ اون لحظه بودیم ولی اون موقع، مشکل از چیز دیگه ای در ایران بود که صدا در کلاب هوس، بطور کلی اشکال پیدا کرده بود.

و چه خوب که از خودتون یاد گرفتم که هیـچ اتفاقی، الله بَختَکی نیست، پس حتما باید این اتفاق می‌افتاده و همه چی درسته و در جای خودش، در زمان مناسب اتفاق میوفته

هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست.

پس قطعا در یک فرصت بهتر و عالی‌تر باهاتون صحبت خواهم کرد و از معجزاتِ به کارگیری دوره هاتون در زندگیم خواهم گفت.

چند کلمه ای هم میخوام در مورد این قسمت از فایل بگم، در مورد مثالی که عمو جان گفتند من به عینه دیدم برادر خودم رو که همون اقیانوسی به عمق یک سانت بوده و هنوزم که هنوزه، شغل ثابت و پایداری نداره.

واقعیت اینه که ما در یک زمان، فقط یک کار رو می‌تونیم خیلی خوب انجام بدیم و اگر تعداد کارها زیاد بشه باعث افت کیفیت همه‌ی اونها میشه.

آنتونی رابینز هم در مورد همه فن حریف بودن، میگه : «وقتی توانستید زمان را مدیریت کنید متوجه خواهید شد که چقدر اشتباه است فکر کنید می‌توانید در عرض یکسال کلی کار انجام دهید.» خب ایشون هم دقیقا همینو میگه که در یک زمان، نمیشه چندتا کار رو با هم یاد گرفت یا انجام داد.

استاد، دقیقا برادر من هم مثل عموی شما، در زمینه‌ی شعر و شاعری، شعرهای بسیار زیبایی سروده و به اندازه‌ی یک کتاب شعر نوشته و غیر از اون، روی تابلو و بوم نقاشی، درحد ممتاز خطاطی میکنه و کار تبلیغات و تابلو سازی و بیلبورد و نئون هم بخوبی انجام میده، نقاشی چهره و پرتره، نوازندگی تار و سه‌تار و نی و ضرب و تمپو و سنتور، طراحی در زمینه های مختلف و طراحی لوگو هم انجام میده و خلاقیت بشدت بالایی هم داره و ایده های عالی داره که خودش اجرا نمی‌کنه ولی دیگران و اطرافیانش از ایده هاش استفاده می‌کنند و کلی سود می‌برند و خیلی کارهای دیگه. اصلا هر حرفه ای که بگید، برادر من ازش سر درمیاره و بدیش هم همینه که متاسفانه،‌ دقیقا همه کاره‌ی هیچ کاره است. همه‌ی آشناها و اقوام بهش میگن: استادهمه چی دان؛ همه چی بلد! ولی چه فایده… چون همین همه چی، باعث شده نتونه روی یک کارِ بخصوص تمرکز بگذاره و شغل ثابت داشته باشه.

فکر می‌کنم این تو خانواده‌ی ما ارثی هست چون خود منم تو اکثر هنرها ورود کردم و توی همشون استعداد و علاقه داشتم و چون اون موقعها با شما آشنا نشده بودم، هر حرفه‌ای رو تا حدی یاد گرفتم و همه رو به یک اندازه دوست داشتم. ولی الان همواره خدا رو شکر می‌کنم که فقط روی یک کار، که بهش علاقه دارم تمرکز می‌کنم.

الهی شکر

استاد می دونید ، بَدیش اینه که تو جامعه‌ی ایرانی (میگم ایرانی چون جوامع دیگه رو اطلاعی ندارم) این حتی یک پوئَنِ مثبت محسوب میشه. اینجا درواقع این، یک امتیازه که کسی همه فن حریف باشه و از هر کاری، سر در بیاره و تازه به این کار، تشویق هم میشه.

دیگه کسی به اون جنبه‌ش فکر نمی‌کنه که کسی که از هر کاری سر در میاره، حتی تو یکیش هم، اون تخصصِ لازم رو نداره.

ماها در این مورد هم نسبت به بدنه‌ی جامعه، متفاوت فکر می‌کنیم و متفاوت‌تر عمل می‌کنیم و همین تمرکزی که روی یک کار (اونم کارِ مورد علاقمون) میگذاریم، میشه دلیلِ پیشرفت و موفقیت‌هامون.

به امیـد الله مهـربان و

« رحمتـش » که بر خود واجب فرموده و به نیکوکاران نزدیک است. (سوره انعام/ آیه ۵۲) و (سوره اعراف/ آیه ۵۶)