گفتگو با دوستان 37 | «توحید»، اساس خوشبختی

بنام یکتای هستی بخش

روز116 سفرنامه

گفتوگوی استاد عباسمنش با دوستان 37

دیشب وقتی این فایل رو گوش دادم با عمق وجودم اشک میریختم و حس فوق العاده عجیبی داشتم که نمیتونم بیانش کنم.احساس نزدیکی خیلی زیاد با دوستانی که تو این فضا هستن .چقدرررر لذت بردم از هر دو گفتوگو. چقدرررر خیالم آسوده شد که همه چی توحیده.ته ته ته همه چی توحیده.با هر مسئله با هر مشکل با هر سوال بهش پناه ببری جوابت رو خواهد داد.چقدررر که احساس نابیه توحید.استاد جانم دیروز تو یکی از فایلاتون گوش دادم که گفتین چندین سال پیش اینقدر احساس خوبی داشتین از شناختتون نسبت به خداوند که اگر همون موقع از دنیا میرفتین کاملا راضی بودین.من هم این سوال رو از خودم پرسیدم که آیا اگر همین الان قرار بر رفتن باشه راضیم که برم.دیدم که نه راضی نیستم. نه به این دلیل که هنوز به اهدافم نرسیدم نه باین دلیل که به ثروت و روابط عالی نرسیدم فقط و فقط به این دلیل که هنوز خدارو اونجوری که باید نشناختم .هنوز پر نشدم از این احساس ناب خدایی.اگر که فقط خدای خودم رو بشناسم هر زمان آماده ی رفتنم.

این گفتگو جنسش فرق میکرد جنسش از خدا بود.خیلی لذت بردم .عاشق همتونم

لایق بهترینهایید