گفتگو با دوستان 3 |  تسلیم بودن در برابر هدایت - صفحه 16 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

145. روز شمار تحول زندگی من از این جعبه شگفتی خدا

رد پای روز 5 خرداد رو مینویسم تا یادم بمونه چقدر خدا مراقبم بوده هر لحظه و هدایتم کرده

من امروز صبح بیدار شدم و رفتم دفتر خدمات قضایی تا در مورد شکایتم که گفته بودن نشر آگهی بدم تا باقی کارام انجام بشه ، قدم برداشتم

سوار ون شدم تا برم یهویی شنیدم رادیو ماشین آهنگ میخوند و گفت تو قلبمی تو قلبتم

و خندیدم گفتم خدا خوب میدونی چجوری نشونه بهم بدی

و بهم بگی که چقدر دوستم داری

داشتم به خدا میگفتم که خدا من نمیدونم تو خودت بهم گفتی راضیم میکنی الان من تو این مدت که اومدم تا شکایت کنم و درسایی که قرار بود بگیرم و گرفتم و از تو هدایت ها رو دریافت کردم ، پس خیالم راحته

از این نظر راحته که بارها گفتی و لسوف یعتیک ربک فترضی

جدیدا هی این آیه رو برام تکرار کردی که و کفی باالله وکیلا

همینجور داشتم میگفتم و ازش میخواستم آرومم کنه

این روزا همه میگن کاری که شروع کردی به جایی نمیرسه ولی من هر بار تمام هدایت هایی که خدا بهم گفت و نشونه داد رو یادآور میکنم و میگم ببین از همون روز اول که دو دل بودم و نمیخواستم برم شکایت کنم

خدا به دلم جاری کرد ولسوف یعتیک ربک فترضی

و این آرامش قلبی بود برای من

و شروع کردم

همینجور داشتم یادآوری میکردم که گفتم خدا از قرآن بهم یه نشونه بده کدوم سوره رو باید بخونم

حس کردم سوره نباید بخونی و رفتم تو اپلیکیشن قرآن گوشیم و یهویی رو آیه ای زدم که هر روز یه آیه به عنوان نشانه تو اپلیکیشن نشون داده میشه

وقتی بازش کردم دیدم ترجمه اش طولانیه

آیه 40 سوره توبه بود

إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ ثَانِیَ ٱثۡنَیۡنِ إِذۡ هُمَا فِی ٱلۡغَارِ إِذۡ یَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَکِینَتَهُۥ عَلَیۡهِ وَأَیَّدَهُۥ بِجُنُودٖ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَجَعَلَ کَلِمَهَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ ٱلسُّفۡلَىٰۗ وَکَلِمَهُ ٱللَّهِ هِیَ ٱلۡعُلۡیَاۗ وَٱللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ

اگر پیامبر را یارى ندهید، یقیناً خدا او را یارى مى دهد؛ چنان که او را یارى داد هنگامى که کافران از مکه بیرونش کردند در حالى که یکى از دو تن بود، آن زمان هر دو در غار بودند، همان زمانى که به همراهش گفت: اندوه به خود راه مده خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر پیامبر نازل کرد، و او را با لشکریانى که شما ندیدید، نیرومند ساخت، و شعار کافران را پست تر قرار داد، و شعار خداست که شعار والاتر و برتر است؛ و خدا تواناى شکست ناپذیر و حکیم است

این آیه رو وقتی تو دفتر خدمات قضایی بودم دیدم و خود به خود خندیدم گفتم خدای من دقیقا وقتی که داشتم میگفتم تو بهم نشونه دادی تا بگی

بذار هرچی مردم میخوان بگن ،بگن

بذار هرچی نزدیکانت میگن ،بگن

من خودم تو رو یادی میکنم

من خودم برای تو وکیلم و کافی

خدا تو این چند وقته تو موضوع های مختلف که هر کدوم متفاوت بوده درخواستم برای هرکدوم دقیقا جوری برام خواسته که مثلا یه آیه بارها و بارها به شکل مختلف تکرار شده تا آرومم کنه و اینا باعث شده که آروم بشم و ایمانم رو در عمل سعی کنگ نشون بدم و نتیجه رو به خودش بسپرم

خیلی حس خوبی داشتم وقتی این آیه برام نشونه داده شد

بعد همین که رسیدم به خونه حاضر شدم و نقاشیام و برداشتم تا برم اول دادگاه تا برگه رو بدم و بعد برم کلاس رنگ روغنم که هر دو تو تجریش بودن

از در خونه که اومدم بیرون میخواستم از مسیری برم که سریع تر برسم تجریش تا به کلاسمم برشم بعد دادگاه

یه حسی بهم گفت نه از اون مسیر نرو گفتم چشم رفتم نشستم ایستگاه و دوباره گفتم اتوبوس نیومد برم با بی آر تی برم مترو

که داشتم راه میفتادم

مثل یه برق تو دلم رد شد که طیبه یادت رفته برگه هارو کا باید ببری دادگاه ، با خودت بیاری

و دوباره من خندیدم گفتم خدای من خوب بلدی چجوری سادم بندازی داشتی مانعم میشدی از رفتن به مسیر نزدیک تا بشینم و بعد یادآور بشی که طیبه برگرد خونه و برگه هارو بردار ..

رفتم و برگه هارو برداشتم و اومدم حس کردم که الان اجازه داری بری از اون مسیر نزدیک

و رفتم و وقتی رسیدم مترو ،نقاشیامم با خودم آورده بودم

نشستن و گفتم بسم الله الرحمن الرحیم و دو تا آویز درست کرده بودم و کارامو با سنجاق وصل کرده بودم به نمد از میله مترو آویز کردم و شروع کردم به حرف زدن

گفتم که خانما جاکلیدی دارم 10 تمن آینه دستی 100 و 60 تمنی هم دارم گردنبند 45 و زیر لیوانی 90 گفتم و برگشتم یه خانم دیدم که خندید و منم خندیدم

بعد گفتم اشکالی نداره همین که تونستم بگم خودش کلی پیشرفته برای من ،مهم نیست اگه بهم خندید

اون لحظه حس میکردم که خیلی پیشرفت داشتم و دائم یادم میاوردم که خدایا میدونم کارتو بود تو کمکم کردی تا حرف بزنم

و بعد تا تجریش نشسته بورم و رسید و رفتم بیرون بارم سنگین بود هم نقاشیم دستم بود هم بوم نقاشیم

پیاده رفتم تا دادگاه ،سربالایی بود نفس نفس میزدم ولی باخدا شروع کردم به حرف زدن

میگفتم خدایا شکرت کمکم کن بارم سنگینه ، بیا باهم حرف بزنیم وقتی داشتم میرفتم میگفتم خدای من کاش یکی میگفت کمکت کنم

همین که داشتم میرفتگ یهویی یه پسر که باز از چهره اش قضاوت کردم که شاید افغانستانی باشه گفت اگه سنگینه کمکتون کنم

و من تشکر کردم و گفتم ممنون مرسی

و رفتم حس کردم که صدایی بهم گفت

چرا نذاشتی کمکت کنه ، تو گفتی بارم سنگینه منم برات خواستم کمک کنم ولی خودت نخواستی و گفتی ممنون

در هر صورت من جواب درخواستتو دادم به اختیار خودت گفتی ممنون

بعد که رسیدم دادگاه رفتم و برگه رو تحویل دادم و وقت داده بودن برای 7 مرداد ماه

بعد برگشتم و رفتم کلاس رنگ روغنم

و شنیدم یکی از همکلاسی هام گفت یک هفته دیگه استاد زمان داده برای نقاشی مجسمه که قرار بود تو نمایشگاه گذاشته بشه

من گفتم که منصرف شدم ولی بهم گفت ادامه بده این یک هفته رو بتونی سعی کن برسون

و بعد که کلاسمون شروع شد و استاد کارارو دید کار منو گفت که درست تر کار کردم و فرم هاشو در آوردم برجستگی و فرورفتگی های چهره رو

بعد قبل اینکه استاد بیاد به بچه های کلاس تعریف میکردم که تو مترو گفتم و چند روز پیش جلو در مدرسه یه سفارش چهره گرفتم

بچه ها گفتن به استاد نشون بده و نشون دادم گفت خیلی عالی شده نقاشیت و تحسین کردن

اونموقع حواسم نبود یاد آور بشم که کار من نبوده و خدای من همه کار تو هست و هرچی دترم ازتو دارم

وقتی برگشتم خونه و داشتم رفتارامو تحلیل میکردم متوجه شدم

وقتی استادم داشت کار میکرد یه حرفی گفت و این بود که

بچه ها من کاری به رنگاتون ندارم که چجوری میسازید چون فعلا رنگ شناسی کار نکردید

ولی الان من به اصل کار نگاه میکنم که فرم هارو در بیارید و فرورفتگی و برجستگی های صورت رو بتونید در بیارید

یاد اصول و قوانین خدا افتادم که استاد عباس منش میگفت که اصل اینه

تمرکز به زیبایی ها

سپاسگزاری

نشون دادن ایمان به خدا با قدم برداشتن

احساس خوب اتفاقات خوب

و به خودم گفتم تو سعی کن فرم هارو یاد بگیری به مرور خود به خود باقی کارا حل میشه رنگ هارو هم یاد میگیری تیره روشنیاشو چجوری بذاری

کل کلاس رو سعی کردم دقت کنم به رنگ زدن استاد و حرکت دست و قلم

وقتی کلاس تموم شد و برگشتم تو مترو رفتم و نشستم دوباره گفتم بسم الله الرحمن الرحیم و نقاشیامو آویز کردم

وقتی جمعیت زیاد شد نگاه میکردن و میپرسیدن یا فقط نگاه میکردن

منم تو دلم میگفتم خدا من یه قدم برنداشتم میدونم ولی سعیمو کردم و توکل کردم به خودت و آویز کردم و حرف زدم

این خودش برام پیشرفت بزرگیه ، من قبلا نمیتونستم کارامو نشون بدم چه برسه به آویز کردنش و حرف زدن

همه و همه کار خداست

سر کلاس که به استادم گفتم امروز تونستم تو مترو حرف بزنم تحسین کرد گفت من کاری که تو کردی رو فکر نکنم بتونم انجام بدم واقعا سخته رفتن تو مترو و فروختن و حرف زدن

و من تا ایستگاهی که باید پیاده میشدم نشستم جمعیت زیلد بود ولی کارامو نگاه کردن دست زدن به نقاشیم از نزدیک دیدن پرسیدن

این خودش یه پیشرفت بزرگ بود برام

وقتی رسیدم خونه اردکی که گرفته بودیم رو با خواهر زاده ام بردیم چند دقیقه تو چمنا غذا خورد و برگشتیم خونه

هر بار که به اردک نگاه میکنم عظمت خدا رو یادآور میشم خیلی حس خوبی میده