چگونه از یک فرد بدبین به یک فرد خوشبین تبدیل شویم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام اویی که جان می‌دهد و هروقت اراده کند میستاندش.

و به نام اویی که بخشید برمن عمری دوباره و ارزانیم داشت عمری پر از عزت ، احترام و سربلندی را .

که چه خوشبخت بنده ای هستم من

سربلند، پیروز ، آرام ، خرسند ، دلشاد و متوکل.

و چه خدایی دارم من

رئوف و رحیم ، مهربان و بخشنده و می‌بخشد هرآنچه که بنده اش بخواهد. و برمن بخشید عمری دیگر را و به فرزندم هدیه داد عاشقی را. و من اینگونه خدایی را ستایش میکنم و حال بگو چطور می‌توانم فرمانبردار و خار و ذلیلش نباشم. چطور می‌توانم هرلحظه و هردم حمد و ثنایش رو نگویم . چطور می‌توانم سراز سجده شکرش بردارم. و دمی به آسمانش بنگرم

اگر تمام عمر سراز خاک بندگیش برندارم و تمام عمرم را در گوشه ای ب حمد و ستایش و ثنایش بپردازم

کم است کم.

ومن میدانم ، و من می‌دانم ک چ بزرگ پروردگاری دارم ، وچگونه می‌توانم به عالمیان بگویم که ما اینگونه پروردگاری را داریم .

و غافلیم از او از بخشندگیش.

اویی ک می‌بخشد همه چیز را حتی جان ستانده شده ات را و باز می‌دهد اورا به تو به امانت و دوباره می‌بخشد این جسم و روح را به تو

و می‌گوید بمان

بمان و بازهم حمد و ثنایم را بگو.

و عاشقانه بندگی کن ک تو لایق این هدیه هستی

و من پروردگار از داشتن بنده ای متعهد و تسلیم خودم خرسندم .

و اینگونه پروردگاری خدایی می‌کند برمن و جهانیان.

و چه افسوسی دارد که ما درکی از نعمات و معجزات هرلحظه ای او نداریم.

و هنوز در خواب غفلت و جاهلیت خود به دنبال خدایی دروغین میگردیم همانند پیشینیانمان.

که البته ستم کردند برخود و نفس خود.

که او همچنان مقتدر با صلابت و پرشکوه سلطنت و خدایی می‌کند براین جهان و آفرینش و عجب خدایی را ستایش میکنم .

خدای عزیزم نمی‌دانم تا کی و چ زمانی دوباره اجازه گفتن حمد و ثنایت دارم .

ولی می‌دانم هر آن چ ک داده باشی را با جان و دل می‌گویم حمدت را و می‌خوانم به گوش همه که من اینگونه خدایی را ستایش میکنم .

خدایی را ک با فریاد و اضطراب از او طلب کردند و او با لبخند و عشق به آن ها بخشید نعمات و برکات را دیدند و استفاده کردند و در زیر آسمانش کفر و ناشکریش را کردند .

و ندیدند ک هردم و بازدمی که از دهان آنها خارج می‌شود و مایه حیات آنهاست یکی از معجزات اوست و باز با همان نفس و دهان کفر نعمات اورا کردند.

و باز او لبخند زد و بخشید.

با پا هایشان که هدیه ای از جانب او بود در گستره زمین و هستی اش راه رفتن و با همان نعمت به راهی رفتن که آزرد دل خدایشان را و باز او لبخند زد و بخشید.

و در زدند به هر دری و چشم دوختن بر هر آستانی تا گدایی و کمک بگیرند دریغ از اینکه اوست قدرت مطلق همه چیز . و آنها از بنده او قدردانی و تشکر کردند و گویی ک خدایی نیست و باز او لبخند زد و بخشید .

ای انسان ها بیدار شوید و درهای قلب تان را ب سوی او باز کنید و ببینید اورا عشقش را مهربانی اش را

عطوفتش را بخشندگیش را که زبان از گفتن آن قاصر است.

ب کجا می‌رود و روی به که می آورید وقتی چنین پروردگاری دارید بیابید و اورا خشنود و راضی گردانید از خود .

خدایا برمن و بندگانت ببخش این خسور و خسرانی که برخود وارد کردیم و دورشدیم از تو و ایمان تو و بعد از بخشایش ات مارا به درگاهت جای بده ، امان بده ، پناه بده تا هم طعم عاشقی را با تو بچشیم همانند همه عزیزانت و برگزیدگانت.

و زمانی ک مرا خواندی راه را نشانم داده بودی و حال من اینجا هستم ، در راه و نشان تو و چه زیبا نشانه ای ، در گستره هستی.

—–‐—-‐-‐—————–

سلام به سعیده عزیزم

امیدوارم ک حالت خوب باشه این روزها

صبح ک از خواب بلندشدم مامانم پیام داده بود ک بیداری؟

گفتم آره چیزی شده؟

گف باید اون مناجات اون شب رو بزاری توی سایت

من فهمیدم و باید اینکارو انجام بدی

گفتم خب اون مناجات تویه و تو کامنت بزار

گف بهم گفته شد ک باید مبینا بنویسه و مبینا بزاره

گفتم باشه فقط باید به یک فایل مرتبط باشه

زیر کدوم فایل کامنت بزارم

گف نمیدونم

یک فایل استاد رو فرستادن و گفتن زیر این

گفتم ن این نیس

و تو ذهنم اومد سعیده

خودشه و دقیقا این کامنتت از جلو چشمام رد شد

اومدم ایمیلم رو بازکردم ک پیدا کنم این کامنت زیر کدوم یکی از فایل ها بود که پیدا کردم و آن شدم برای مامانم بفرستم ک در جواب این کامنت یکی از بچه ها میزارم ک هم صفحه چت رو باز کردم دیدم مامان نوشته بود در جواب این فرد بفرس ( ک چند روز پیش براش کامنت تو فرستاده بودم و مامان خونده بود و گف دم شون گرم خدایی)

بعد دیدم همزمان جفت مون همینو فرستادیم

و نوش جونت این مناجات

من اون شبی ک مامان فردا صبح این مناجات رو نوشت یادم نمیره

و فهمیدم چرا من باید می‌نوشتم

و یادم میومد چ روزهایی گذشت

اینم سومین رد پای من

خداروشکر

برات آرامشی فراتر از حدتصور آرزو میکنم

دوست دار تو

مبینا