بخش هایی از نتایج دانشجویان دوره شیوه حل مسائل زندگی

بنام خدا

اگه مشکلی برایمان پیش میاد

ما باید این سوال رو بپرسیم “اکنون در مسیر گشایش اش قدم برمیداریم یا خیر؟”

چیزی که بیشترین کمک رو میکنه اینه که سوال های خوب از خودمون بپرسیم

و باید ازین عینک بهش نگاه کنیم

به اندازه ای که در مسیر حلش قدم برمیداریم به همون میزان ،این گره بازتر وبازتر میشه ویهو میبینیم برعکس ابتدا که گره ای سخت یا حل نشدنی ای میومد الان تبدیل به بندی صاف شده !!! و چقد الان ساده تر بنظر میاد

یاد معلم ریاضی افتادم که میگفت ” اره دیگه مسئله چون حل شود اسان شود! ”

ولی اگه ما به تمام مشکلات به چشم مسئله نگاه کنیم چه میشود!!!؟؟

به چشم مسئله ای که هرچقدر در مسیرش پیش بریم و درگیرش بشیم آسانی اش بیشتر میشود و اینگونه ما برای حل مسائل این سطحی آسان تر میشیم ؛ سقفون میره بالاتر ؛ آسان میشویم برای آسانی ها ؛ ولی این آسانی از اول که آسانی نبود!

برایمان سخت ومشقت بار بود ! پس منظور ازینکه ظرف ما بزرگتر میشود به اندازه ای که مسائل بیشتری حل میکنیم همینه :)

اما اولین گامش اینه که بپذیریم که حل شدنی است! :))

یاد سه زنجیرطلایی درهم پیچِ مادربزرگم افتادم

اون روز برای اینکه بازش کنم ویکی اش را برای خودم کنم تا بتونم با آن پلاک دوست داشتنی ام استفاده کنم ؛ تمام سعی وانرژی را وقفش کردم

چیزی که در ابتدا ناممکن بنظر میومد ومادربزرگم کار بیهوده ای تلقی میکرد

اما چه شد در نهایت؟ بله انجام شد وچه پاداشی بالاتر از خودباوری این هدیه ای بود که بخودم دادم

وبخاطر همین بود که الان به این ادمی که هستم تبدیل شدم این ادم درحال خودسازیهِ کنجکاوِ جوینده

بگذریم که همین الانشم همکلاسی ها نصیحت میکنن

“انقدر سوال چرا میپرسی وتجزیه تحلیل میکنی ؟” یا “خود معلم ها هم جوابش رو بلد نیستن انقد سوال نپرس اخرش به هیچی میرسی و پشیمون و نا امید میشی”

و میدانم الان برای مسئله ای که در حال حاظر دارم در زندگی باید به شیوه سه زنجیر درهم پیچ ، پیش برم ؛

قطعا جواب سوالم در مسیر است