بخاطر شغلم از زندگیم لذت نمیبرم

سلام به دوستان عزیزم
من در تلاشم که از زندگیم لذت ببرم و تا حدودی هم موفق بودم ، اما هرموقع شغلم میاد تو ذهنم سریع حالم بد میشه افسرده میشم ناراحت میشم انگار یه غم بی پایانه یه چاهه که درونش گیر کردی و هرگز قرار نیست بیرون بیای ، اون روز یادمه یکی از مرگ صحبت کرد و ناخودآگاه من خیلی خوشحال شدم که مرگی هم وجود داره پس که بتونه منو از این شغل جداکنه! ( مرگ کلا از یادم رفته بود ) تا این حد دوستان! همکارانم به شدت غمگین و افسرده هستن ، ناراضی از همه چیز ( حقوق ، ماموریت ها ، منفور بودن بین مردم و… ) خلاصه دوستان خیلی شرایط بدی دارم. میدونم که خدا خوب و بد رو باهم نمیسوزونه و اگر من مدارم تغییر کنه ، خدا منو از اون جا جدامیکنه ولی تا الان اتفاقی نیفتاده. چکارکنم دوستان؟ ( خواه ناخواه روزی 8ساعت و گاهی بیشتر من با این همکاران و شغل سروکار دارم )